Çağımızın Put Kıranı İmam Humeyni(ra)

[Mehmet UFUKALP]

Ynt: Çağımızın Put Kıranı İmam Humeyni(ra)

İslam konusunda:

"İslam siyasetten ayrı değildir. İslam dğer dinler gibi değil ki dua ve zikirden ibaret olsun. İslam 'ın siyaseti diğer hükümleriyle birliktedir. Ve ben de siyasi müdahalede bulunuyorum.

İslam ülkelerinde, kirli eller, Şiiler ve Sünniler arasında ihtilaf yaratıyorlar. Bunlar ne Şii nede Sünnidirler. Bunlar emperyalizmin elleridir. İslam üklelerini ellerimizden almak istiyorlar.[2]

"Müslümanların temel sorunu Kur'an ve İslam 'dan uzak olmalarıdır. Eğer Müslümanlar Allah -u Teala 'nın buyurduğu ‘Allah 'ın ipine sımsıkı topluca sarılın bölünmeyin' emrine göre bu bir tek emr ve nehye doğrultusunda bile hareket etselerdi bütün sorunları; siyasi, sosyal, iktisadi sorunlar hallolurdu. Hiçbir güç onlara karşı koyamazdı."

Bilinçli olarak ileri gidin. Kur'an, İslam ve ülke için hizmet edin. Bütün İran ve İslam ülkeleri İslami bir topluluktur. Bundan dolayı hepimiz İslam için birlikte olmamız gerekir.

Bu İslami topluluklardan her biri, İmam-ı Zaman'nın liderliğindeki büyük İslam toplumundan bir şubedir."

[Mehmet UFUKALP]

Ynt: Çağımızın Put Kıranı İmam Humeyni(ra)



İmam Humeyni Ömrünü Müslümanlar Arasında Vahdet Oluşturmaya Adadı
İmam Humeyni Müslümanlar arasında ihtilaf yaratıp saflarının gevşemesine neden ve sömürücülerin ekmeğine yağ sürecek olan hiçbir girişimi câiz bulmuyordu. Kendisine has muazzam fetvaları, Hz. Resulullah"ın -sav- doğum günü münasebetiyle vahdet haftası ilanında bulunup ard arda mesajlar yayınlayarak şîasıyla, sünnisiyle tüm Müslümanları birleşmeye çağırması ve sünni - şii birliğinin pratik imkanlarını bilfiil öğretmesi bunu kanıtlamaktadır.

İmam Humeyni hayatını Yüce Rabbinin rızasına adamış bir mümindi; onun yaşam, inanç ve düşüncesine şekil veren etkenler Kur"an ve Resulullah"ın -sav- sünnetiyle, bu sünneti en mükemmel ve bozulmamış öz haliyle yaşatabilen Eh-i Beyt-i Resulullah"ın -sav- yolu-yordamıydı. İmam Humeyni -ks- hangi ırk, mezhep ve düşünceye sahip olursa olsun, Allah ve Resulü"ne inanıp Ka"be"yi kıble olarak bilen bütün Müslümanların samimiyetle elele verip birlik ve vahdet içinde olmaları gerektiği inancındaydı; bütün Müslümanlar elele verip kenetlenmeli ve İslam düşmanı sömürü güçlerinin karşısına dikilmeliydi. İmam"ın konuşma, yazı ve mesajlarının önemli bir bölümü, dünya Müslümanlarını vahdet, birlik ve beraberliğe çağıran mazmunlar oluşturur.

İmam Humeyni Müslümanlar arasında ihtilaf yaratıp saflarının gevşemesine neden ve sömürücülerin ekmeğine yağ sürecek olan hiçbir girişimi câiz bulmuyordu. Kendisine has muazzam fetvaları, Hz. Resulullah"ın -sav- doğum günü münasebetiyle vahdet haftası ilanında bulunup ard arda mesajlar yayınlayarak şîasıyla, sünnisiyle tüm Müslümanları birleşmeye çağırması ve sünni - şii birliğinin pratik imkanlarını bilfiil öğretmesi, bütün hayatı boyunca sünni-şii ayrılığını körükleyen girişimlerin karşısına dikilmesi onu tüm dünya Müslümanlarının sevgilisi haline getirmişti.

Eşi ve ortağı bulunmayan biricik Yaratıcı"ya -cc- inanmak, Hz. Muhammed"in -sav- son peygamber olduğuna ve Kur"an-ı Mecid"in insanlığa ebediyen yol gösterebilecek hidayet kitabı ve kanunlar bütünü olarak indiğine iman etmek ve İslam dininin namaz, oruç, hacc, zekat ve cihad gibi vazgeçilmez hükümlerine iman ve amelde bulunmak, İslam düşmanları karşısında bütün Müslümanların birleşip kenetlenmesini sağlamaya yetecek eksenler ve müştereklerdi.

İmam Humeyni"nin -ks- ıslahçı kıyam ve mesajları sadece İran"a veya diğer İslam ülkelerine yönelik değildi. O, bütün insanların yaradılış ve fıtratının tevhid, şeref, hayra ve hakikate yönelme ve adalet arama gibi insânî prensiplerle yoğrulmuş olduğunu bildiğinden, kitlelerin bilinçlendirilmesi ve bireylerin kendi kötü nefislerinin şeytanıyla dış çevrenin şeytanîliklerine karşı durabilmeyi becermesi halinde bütün insanların Allah"a inanma ve gerçek ilahi adaletin gölgesinde yaşama yolunu tercih edeceklerine inanmadaydı. Bu nedenle de İmam Humeyni -ks- yayınladığı mesajların çoğunda, esaret halinde bulunan 3. dünya ülkeleriyle dünya mustaz"aflarını müstekbirler ve sultacı egemenlere karşı başkaldırıp kıyama davet eder. Nitekim İran"da İslam inkılabının zafer kazandığı ilk günlerden itibaren İmam bu görüşünü yüksek sesle açıklamakta ve "dünya mustazaflar partisi"nin bir an önce kurulması gerektiğini vurgulayarak bu görüşü can-u gönülden savunmaktaydı. Nitekim "dünya kurtuluş ve bağımsızlık hareketleri"nin ilk uluslararası oturumu, İmam"ın -ks- inisiyatifiyle ve onun zamanında İslami İran"da gerçekleşecekti.

Kaynak: iqna.ir

[mescid-i_aksa]

Ynt: Çağımızın Put Kıranı İmam Humeyni(ra)

"14 Yıllık Sürgünden Sonra İmam İran'a Dönüyor

Behmen ayının başlarından İmam'ın İran'a dönmeye karar verdiği haberi bütün ülkeyi sevince boğdu, bütün bir İran sevinç gözyaşları içinde birbirini kutlamadaydı. Ondört yıldır beklenen İmam geliyordu şimdi.

Ne var ki hem halk, hem İmam'ın yakın çevresi büyük bir tedirginliğe kapılmada gecikmedi. Çünkü bizzat şahın atamış olduğu kukla hükumet henüz işbaşındaydı ve bütün ülkede sıkıyönetim ilan edilmişti. Bu nedenle İmam'ın yakın arkadaşları gerekli güvenlik tedbirleri sağlanıncaya kadar İmam'ın bu kararını ertelemesini sağlamaya çalışıyorlardı. Nitekim İran halkının milyonlar halinde kıyam etmiş olduğu o günlerde İmam'ın İran'a gidip halka katılması, Amerika tarafından "şah rejiminin engellenemez sonu" olarak değerlendirilmekteydi. İmam'ı bu yolculuğu ertelemeye zorlamak amacıyla, uçağın düşürüleceği, İmam'ın terör edileceği ve bir askeri darbe yapılacağı gibi çeşitli tehditlerde bulundular, hatta Fransa cumhurbaşkanı devreye sokularak İran'a gitmemesi konusunda İmam'ı iknaya çalışıldı (67); ama İmam kararını vermiş ve İran halkına gönderdiği mesajında "bu kader belirleyici ve tehlike dolu günlerde kendi halkının yanında olmak istediğini" açıklamıştı!.. Bahtiyar hükumeti, general Hayzer'in de onayıyla İran'daki bütün havaalanlarının yurt dışı uçuşlara kapatıldığını ilan etti. İmam'ın İran'a gelişini önleyebilmek için havalimanlarının kapatıldığını duyan halk galeyana gelmişti. İran'ın dört bir yanından Tahran'a akın eden milyonluk kitleler, Tahran halkının da katıldığı muazzam gösterilerde havaalanlarının derhal açılmasını isteyen sloganlar atıyordu. Önde gelen bir grup ulemayla ülkenin tanınmış bazı siyasi isimleri Tahran Üniversitesi camiinde oturma eylemi başlatmış, havaalanları açılıncaya kadar da eylemlerini sürdüreceklerini duyurmuşlardı. Bahtiyar hükumetinin bütün bu baskılara dayanabilmesi imkansızdı, nitekim çok geçmeden rejimin direnci kırılmış ve havaalanları yurt dışı uçuşlara açılmıştı.

Nihayet İmam Humeyni 14 yıllık bir sürgünden sonra kendi iradesi ve uğruna can vermeye hazır milyonluk kitlelerin fedakarca davetleriyle 11 Şubat 1979'a rastlayan 12 Behmen 1357'de vatanına dönebilmişti. Ülkenin dört bir yanından İmam'ı karşılamaya gelen coşku dolu milyonluk kitleler bütün dünyayı şaşkına uğratmış ve İslam inkılabının gerçeklerini örtbas edebilmek için elinden gelen gayreti sarfeden siyonist güdümlü medya bile İmam'ı karşılamaya gelenlerin 4 ila 6 milyon kişi civarında olduğunu belirtmek mecburiyetinde kalarak kısmen de olsa gerçeği itiraf etmişti.

İmam'ı Tahran Mehraban Havaalanı'nda karşılayan milyonluk kitleler, onunla birlikte harekete geçerek İslam inkılabı şehidlerinin gömülü bulunduğu Beheşt-i zehra şehitliğine doğru yürümeye başladı.

İmam Humeyni'nin -ks- 14 yıllık bir hasretten sonra İran'da ilk uğradığı yer bu şehitler mezarlığı olacak ve İmam, dünya istikbarını iliklerine kadar titreten târihî konuşmasını bu mukaddes mekanda yapacaktı. Rahmetli İmam -ks- bu çarpıcı konuşmasında "ben bu milletin desteğiyle -yeni- hükumeti tayin edeceğim!" diye haykırmıştı.(68).

Şahın kukla hükumetinin başbakanı Şahpur Bahtiyar İmam'ın bu sözlerini ilkin pek ciddiye almamış ama aradan henüz birkaç gün geçmemişken (16 Behmen 1357) İmam'ın geçici inkılab hükumetinin başkanını tayin edip resmen açıklaması karşısında ne yapacağını şaşırmıştı.

Dindar ve mücadeleci bir insan olan ve İran petrol sanayiinin millileştirilmesi hareketine fiilen katılmış bulunan mühendis Mehdi Bazergan bey, İnkılab Şûrası tarafından İmam'a önerilen isimdi. İmam Humeyni Bazergan Bey'in atamasıyla ilgili resmi yazısında "kendisinin parti -milliyetçi cephe- ile olan bağlarını dikkate almaksızın ve seçimle halkoylaması için gerekli ön hazırlıkları tamamlamak amacıyla bir geçici hükumet kurmakla görevlendirildiği"ni vurguluyordu(69). İmam Humeyni -ks- bu seçim hakkında halkın fikrini belirtmesini istediğinde bütün İran halkı muazzam gösteriler tertipleyerek İmam'ın kararını desteklediğini belirtiyordu.

Bu arada İslam inkılabının gücü sayesinde birçokları gibi; birtakım örgütlerle küçük grupların da zaten çok az sayıda olan üye ve başkanları şah rejiminin hapishanelerinden çıkarılmış ve herşeyini müslüman halka borçlu olan bu minik örgüt ve fraksiyonlar, İslam inkılabının zaferin eşiğinde bulunduğu o günlerde bu zaferden kendilerine haketmedikleri paylar istemeye başlamışlardı. İşte o günlerdedir ki şah rejimine hizmet edegelmiş nice gruplarla çoğu Savak görevlileri, komunistler ve diğer ayrılıkçı örgüt ve gruplar -ki bunların arasında "Halkın münafıkları" diye ün salmış bulunan sentezci "Halkın Mücahidleri (!)" örgütü de vardı- İslam inkılabının karşısında yer almaya ve hızla aynı safta birleşmeye başladılar."

[mescid-i_aksa]

Ynt: Çağımızın Put Kıranı İmam Humeyni(ra)

"Şehinşahlık Rejimi Yıkılıyor Ve İslam İnkılâbı Zaferle Sonuçlanıyor: 11 Şubat 22 Behmen: Yevmullah!.

Hş. 1357 Behmen ayının 19. günü hava kuvvetleri personeli, İmam'ın ikamet etmekte olduğu Tahran Alevî Okulu'nda kendisini ziyaret edip İmam'la biatleştiler. Şahın ordusu tam bir yıkılışın eşiğindeydi. Daha önce de ordudaki birçok imanlı subay ve erler, İmam'ın fetvasını duyar duymaz kışlalarını terkedip müslüman halkın safına katılmıştı.

Ertesi gün (20 Behmen) hava kuvvetlerine mensup astsubaylar Tahran'ın en önemli garnizonunda kıyam ettiler. Şahın özel muhafız alayına mensup birlikler hava kuvvetlerindeki bu ayaklanmayı bastırmakla görevlendirilmiş ve acımasızca garnizona saldırmışlardı. Haber hemen şehirde yayılacak ve Tahran halkı sözkonusu garnizona akın edip inkılâbî hava subaylarının yardımına koşacaktı. Ertesi gün polis merkezleriyle diğer önemli devlet binaları ard arda halk tarafından ele geçirildi. Tahran sıkıyönetim valiliği resmi bir bildiri yayınlayarak sokağa çıkma yasağının saat 16'ya kadar uzatıldığını duyurdu. Bu duyurunun hemen ardından, Bahtiyar, Güvenlik Konseyi'ni olağanüstü bir toplantıya çağırarak general Hayzer tarafından bütün detaylarıyla planlanıp hazırlanmış olan "darbe projesi"nin derhal yürürlüğe konulmasını istedi. Ne var ki, rejimin oyununun farkına varan İmam, yayınladığı bir mesajla bütün halkın derhal sokaklara dökülüp sıkıyönetimi fiilen çiğnemesini ve böylece rejimin muhtemel plânlarının suya düşürülmesini istedi. Bu mesaj duyulur duyulmaz bütün ahali kadın -çocuk, genç- ihtiyar demeden sokaklara dökülmüş ve bütün dört yollarla sokak başlarında siperler oluşturulmaya başlanmıştı.

Darbecilerin ilk tanklarıyla ilk zırhlı birlikler, bulundukları üslerden hareket eder etmez hemen kalabalık halk kitleleri tarafından durdurulup hareket edemez hale getirilmişti. Darbe, daha ilk adımda başarısızlığa uğramıştı böylece. Şah rejimi son nefesini de tüketiyor ve rejimin son direnişleri de halk tarafından akamete uğratılarak zafer şafağına koşuluyordu.

Böylece hş. 1357 Behmen'inin 22. günü -11 Şubat 1979- İmam Humeyni'nin başlatmış olduğu hareket ve kıyamın, yani "İslam İnkılâbı"nın zafer güneşinin doğduğu gündü; İran'da asırlardır süren "şahlar ve sultanlar zulmü"nün sona erdiği, Hakk'ın batıla galebe çaldığı ve ilâhî şafağın olanca nuruyla ışıdığı gündü bu (70)"

[Mehmet UFUKALP]

Ynt: Çağımızın Put Kıranı İmam Humeyni(ra)

Asrın Kurâni Fecr’i : İnkîlab Güneşi Doğarken…


“VEL’FECR; AND OLSUN FECRE!; AND OLSUN, ASRIMIZI AYDINLATAN İSLÂM İNKILABI GÜNEŞİNE…
Hizbullah HAKVERDİ’nin anlatımıyla İslam İnkılabı güneşinin üzerimize doğuşu…
Bu yazı DAVET Dergisi’nin Şubat 1990 sayısının 43-50 ve Mart 1990 sayısının 39-52 sayfalarında yer alan bölümden iktibas edilmiştir.
Kısa anlamı:
Rahman ve Rahim olan Allah’ın adıyla!
1) Andolsun fecre! (Cihanı aydınlatan, parlak şafak’a!..) 2) Ve Leyâlin aşr’e! (Bir arada, gelip geçen on geceye!)!.. 3) Hem Şefe (çift’e); hem vetr’e (tek’e)! 4) Gelip geçeceği dem’de (bilhassa, on gece’den, son) geceye!.. 5) Akıl sahibi (olanlar) için, bunların (ve bunların içerisinde, cereyan eden muhtelif ve acaib-harika olayların; ve bulunan unsurların) her biri, birer yemine değmez mi? 6) (Hem) görmedin mi, Rabbin nasıl yaptı Ad’a?! 7) (Hem de) ‘İmâd’ sahibi İrem’e?!.. 8- Ki O, beldeler içinde misli yaratılmamış (bir kavim) idi;.. 9) Ve vadi (ler)de kayaları (kesip) oyan Semud’e! 10) Ve ‘evtâd’ (kazıklar, güçlü ordular) sahibi Firavn’eL 11) Ki (bütün) Bunlar, memleketler(in) de tuğyanlık’ (azgınlık-taşkınlık) ederlerdi!.. 12) Ve oralarda fesadı (zulmü, katli ve küfrü) çoğaltmışlardı!… 13) Bundan dolayı, Rabbin de (o azgınların) üzerlerine bir azab kamçısı yağdınverdi!.. 14) Zira Rabbin, muhakkak ki (sürekli olarak) ‘Mirsad’ sahibidir! (herkesi ve her yaptıklarını rasad edip, gözetleyendir; ve ona göre de cezasını verendir!)! (El-Fecr 1-14)
Evet:
Kur’an-ı Kerimin, Fecr Suresi’ne âit şu asırdaki muhteşem “Şafakta On Gün (ve gece)” mucizesinin doğuşuna geçmeden önce, konuyla alâkalı bir ön bilgiye (mukaddimeye) ihtiyaç vardır. Ki, muhtemel şüphe ve vesveselerin nüksetmesine mahal kalmasın! Şöyle ki:

[Mehmet UFUKALP]

Ynt: Çağımızın Put Kıranı İmam Humeyni(ra)

Malûm olduğu veçhiyle; Kur’an-ı Kerim,. -haşa- basit beşerî sözler ve kitaplar gibi mütalâa edilmemelidir. Her şey’den evvel, O’nun Allah-u Teâlâ’nın kelâmı, hitabı ve kitabı olduğu, ilm-i ilâhîyi tazammun ettiği, ilm-i ilahînin de beşerî hafızalarla ihata edilemeyeceği (1) yakinen bilinmelidir. Ezel ile ebedi, bir ‘nokta’ gibi mütalaa ederek terennüm eden Kur’an-ı Kerim, kevnî ve beşerî hiçbir varlığı ve olayı ‘ilâhî nazarından’ asla hariç tutmamış, bilâ-istisnâ ‘herşeyi’ muhit ve mündemiç bulunmuştur. Onun için, Abdullah İbni Mes’ud (R.A.) gibi ‘ulema-yı Rasihun’dan olan bir sahabe, “Kur’an’da her şeye dair ilim indirilmiş ve her şey beyan edilmiştir.” (2) derken; Abdullah İbn-i Abbas gibi, bir Tercüman-ı Kur’an’ olan sahabe de (Allah-u Teâlâ Ondan razı olsun!). “Devemin bir ipi kaybolsa, (onu bile) herhalde (muhakkak bir surette) Kitabullah’da bulurdum!..” (3) demek suretiyle, Kur’an-ı Kerim’in ’sonsuz ilmine’ ve nihayetsiz muhtevasına dikkat çekmişlerdir.
Gerek uslûb, i’câz ve belagat cihetiyle olsun, gerekse mefhum, muhteva, ulûm ve ihbarı gayb cihetiyle olsun, her yönden ‘mucize’ olan Kur’an-ı Kerim, yaş ve kuru her şeyi ihtiva etmekte, her nevi ulûmu ve hâdisâtı mutazammın bulunmaktadır. Evet; “Gaybın anahtarları O’nun (Allah’ın) katındadır. Onları ondan başkası asla bilmez. Karada ve denizde ne varsa, hepsini O bilir. O’nun ilmi dışında bir yaprak dahi düşmez. Yerin karanlıkları içindeki tek bir tane yaş ve kuru (hiçbir şey) müstesna olmamak üzere hepsi bir Kitabı Mübin’de (İlmi İlâhînin hâzine’si olan Kur’an-ı Kerim’de)dir.” (4); “…Biz O Kitab’da (Kur’an-ı Kerim’de) hiçbir şeyi noksan bırakmadık…” (5) Ayet-i Kerimeleri, konuyu açıkça ifade etmekte; Kur’an-ı Kerim’in mazi ve müstakbeli, ezel ve ebedi, yaş ve kuru (her şeyi) ihata ve ihtiva ettiğine dikkat çekmektedir.
Evet; “…Kur’an, şu kitabı kebir-i kâinatın bir tercüme-i ezeliyesi. Ve âyât-ı tekvîniyeyi okuyan mütenevvi dillerinin Tercüman-ı Ebedisi.. Ve şu âlemi gayb ve şehâdet kitabının müfessiri.. Ve zeminde ve gökde gizli Esmâ-i İlâhiyyenin manevî hazinelerinin keşşafı.. Ve sutûr-u hâdisâtın altında muzmer-i hakâikin miftâhı.. Ve âlemi şahâdette, âlem-i gaybın lisânı… Ve şu âlem-i şahâdet perdesi arkasında olan, âlem-i gayb cihetinden gelen iltifatat-ı ebediye-i Rahmaniyye… Ve Hitâbât-ı ezeliye-i Subhâniyyenin hâzinesi… Ve şu İslâmiyet âlem-i manevîsinin güneşi, temeli, hendesesi.. Ve avâlim-i uhrevîyenin mukaddes haritası.. Ve Zât ve Sıfat ve Esma ve Şuûn-u İlâhiyyenin kavl-i şârihi, tefsiri vazıhı, burhan-ı katıı, tercüman-ı sâtıı.. Ve şu âlem- i insaniyetin mürebbîsi.. Ve insaniyet-i kübrâ olan İsiâmiyetin mâ ve ziyası.. Ve nev-i beşerin hikmet-i hakikiyesi.. ve insaniyeti saadete sevkeden hakiki mürşidi ve hadisi.. Ve insana hem bir Kitab-ı Şeriat, hem bir Kitab-ı Duâ, hem bir Kitab-ı Hikmet, hem bir Kitabı Ubudiyet, hem bir Kitab-ı Zikir, hem bir Kitab-ı Fikir, hem bütün insanın bütün hâcât-ı mahevîyesine merci’ olacak çok kitapları tazammun eden, tek cami bir Kitab-ı Mukaddes’tir!” (6).
“Hem bütün evliya ve sıddıkin ve urefâ ve muhakkikinin muhtelif meşreblerine ve ayn ayrı mesleklerine, her birindeki meşrebin ‘mezâkına’ lâyık ve o meşrebi tenvîr edecek ve her bir mesleğin ‘mesâkına’ muvafık ve onu tasvir edecek birer ‘risale’ ibraz eden mukaddes bir kütüphane hükmünde bir Kitab-ı Semavîdir!… Kur’an, bütün alemlerin Rabbi itibariyle Allah’ın kelâmıdır. Hem, bütün mevcudatın İlâhı unvanıyla Allah’ın fermanıdır!. Hem, bütün Semâvât ve Arzın Halikı nâmına bir hitabdır. Hem, Rububiyet-i mutlaka cihetinde bir mukâlemedir. Hem, Saltanatı Amme-i Sübhaniyye hesabına bir hutbe-i ezeliye’dir. Hem, Rahmeti vâsiâ-i muhitâ nokta-i nazarında bir defter-i iltifâtât-ı Rahmaniyye’dir. Hem, uluhiyyetin âzâmet-i haşmeti haysiyetiyle, başlarında bazen şifre bulunan bir muharebe mecmuâsı’dır. Hem, ism-i a’zamın muhitinden nüzul ile arş-ı azamın bütün muhatına bakan ve teftiş eden Hikmet-feşân bir Kitab-ı Mukaddes’tir!…” (7)

[Mehmet UFUKALP]

Ynt: Çağımızın Put Kıranı İmam Humeyni(ra)

Evet; baştan başa ‘mucize’ olan, hem zahir, hem de batın (derunî, sırlı) cephesi bulunan (8), ‘Zahiriyyun’un ve ‘Bâtıniyyun’un ‘ifrat ve tefrit1 çizgisinden müstağni olan (9) “Kur’an-ı Mu’ciz’ul-Beyan; mefâhimiyle, mana-yı sarihiyle ifade-i hakâik ettiği gibi; uslublarıyla, hey’atiyle çok mââni-i işâriyeyi dahi ifade ediyor. Her bir ayetin çok tabaka-i manaları var. Kur’an, ilm-i muhitten geldiği için, bütün manaları murad olabilir. İnsanın cüzi fikrî ve şahsî iradesiyle olan kelâmlar gibi bir iki manaya inhisar etmez!..” (10). Zira: Ezel ve Ebedin, arz ve semâvatın, madde ve mananın, dünya ve ahiretin Yüce Rabbi.. ve; ‘Zahir ve Batın; ve Halık-ı külli şey’ olan Allah-u Teâlâ’nın İlâhî kelâmının ve ilminin aciz beşerî akıl, idrâk ve hafızalarla ihata edilmesi ve sınırlandırılması mümkün değildir. Bundan dolayı, Kelamullah olan Kur’an-ı Kerim’e, her cihetten ‘mu’ciz’ül-Beyan unvanı verilmiş ve öyle olduğu da, ‘ehil’ (Râsihûn) olan zevat tarafından bil-fiil isbât edilmiştir… işte; bu cümleden olarak, her yönden ‘mu’cize’ olan Kur’an-ı Kerim ‘ihbâr-ı gayb’ cihetiyle de baştan başa bir ‘mu’cize abidesi’ olarak müşahede edilmektedir. Ki; Abdullah İbn-i Mes’ud (RA)’un “Kuran’da her şeye dair ilim indirilmiş ve her şey beyan edilmiştir.”; Abdullah ibn-i Abbas (R.A)’ın da “Devemin bir ipi kaybolsa, (onu bile) her halde (muhakkak bir surette) Kitabullah’da bulurdum.” dediklerini ve “Yaş ve kuru her şeyin, her ilmin Kuran’da olduğunu; Allah’ın kelamı ve ilmi olan Kur’an ilminin tükenmez bir karakter taşıdığını” beyan eden -ilgili ayetleri- (En’am:38,59; Lok-man:27; Kehf:109) az önce kaydetmiş, konuya -kısaca da olsa- dikkat çekmiştik.
Serdedilen bu hakâik muvacehesinde, ‘Râsihun’dan olan islâm ulemâsı zaman zaman Kur’anı Kerim’den İhbâr-ı gayb kabilinden mucizeler istinbât ve istihraç etmiş, yazılı ‘belgeler1 halinde sonraki nesillere bırakmışlardır. Meselâ:
a) Müslümanlar, henüz Mekke’de ‘müşriklerin’ tasallutu altında iken, devam eden İran-Rum (Bizans) savaşında, Mekkeli Müşrikler gibi semavî kitaba sahib bulunmayan ‘İranlıların’, ‘ehl-i kitab’ olan Rumlara galib gelmesi üzerine sevinen ve ‘işte, siz de bizim karşımızda aynı akibete düşeceksiniz!’ diyen Mekkeli müşriklere karşı ‘Er-Rum’ suresinin baş tarafları nazil olmuş; İranlıların mağlub, Rumların da galib geleceği’ şu şekilde beyan edilmiştir: “Elif Lâm Mim. (Evet) Rum(lar) mağlub oldu. (Hem de) yakın bir yerde! Halbuki onlar (Rumlar), bu yenilmelerinin ardından muhakkak (bir surette) galib gelecekler! (Hem de) ‘Bıd-ı Sinin’ (3 ile 9 yıl) içinde!.. Önünde ve sonunda emir Allah’ındır. (Rumların galib geldiği) o gün, mü’minler ferahlanacak, Allah’ın zafer vermesiyle… O, dilediğine yardım eder (zafer verir); O Aziz’dir, Rahim’dir…’(11). Bunun üzerine, Hazret-i Ebubekir (R.A). Müşriklerin ileri gelenlerinden olan Übeyy b. Halef ile 100 deve mukabili ‘bahse’ girmiş, mezkûr süre içerisinde (Bedir Zaferi esnasında) Rumların, Mecusî iranlı’lara ‘kesin galibiyeti’ üzerine, Hazret-i Ebubekir (R.A), Übeyyin haleflerinden bahse konu olan 100 deveyi almış, böylece Kur’an-ı Kerimin gaybî ihbarı ve ilâhî mu’cizesi gerçekleşmiştir. (12)… ”
b) Hudeybiye sulhundan dolayı, mahzun olan mü’minlere güç, nusret ve. beşaret vermek üzere nazil olan ‘el-feth’ suresi, birçok ‘ihbar-ı gayb’ kabilinden zaferleri-fetihleri tebşir etmiş, hepsi de kesin bir” surette gerçekleşmiştir. _ Örneğin; ‘Hudeybiye’ sulhunun ‘hezimet’ olduğunu zannedenleri “Biz hakikat sana (Hudeybiye musalehâsı ile) bir feth-i mübin (ap-açık bir fetih ve zafer yolu) açtık…” (Feth:1-10) ayeti tekzib etmiş; Hudeybiye’nin büyük fetihlerin başlangıcı ve kapısı olduğunu söylemiş ve dediği gibi de aynen çıkmıştır. Sonra; “Siz ganimetler almak (ve zaferle dönmek üzere, Hayber’e doğru) gittiğiniz vakit…” (El-Feth:15); “Allah size alacağınız daha birçok (zaferler neticesindeki) ganimetler de va’d etmiş, şimdilik bunu (Hayber ganimetini) size. peşin vermiş, insanların ellerini (de) sizden çekmiştir.” (El-Feth:20) Ayetleriyle de ‘Hayber Fethini ve benzerlerini müjdelemiş ve hepsi de aynen zuhur etmiştir. “Andolsun ki Allah, Resûlü’nün gördüğü rüyanın hak olduğun tastik etmiştir. İnşaallah, (hepiniz)- emniyet içinde, (kiminiz) başlarınızı traş ettirerek, (kiminiz saçlarınızı) kısaltarak-korkusuzca mutlaka (muzaffer bir şekilde) Mescid-i Haram’a gireceksiniz. Fakat (Allah) sizin bilmediğinizi bildi de ondan önce yakın bir fetih yaptı (Mekke’nin fethinden önce Hayber fethini, ondan sonra da Mekke fethini sizlere müyesser kıldı). “(El-Feth:28) Ayet-i Kerimesi, Mekke ve Hayber Fethini kafi bir şekilde müjdelerken, “O, Peygamberini hidâyetle ve hak din ile gönderendir. (Bu da) Onu (İslâm’ı) diğer bütün dinler üzerine galib-kılmak için(dir). (Senin bu suretle gönderildiğine) tam şâhid olarak da Allah kâfi’dir! Muhammed, Allah’ın Rasûlü’dür. Onunla beraber bulunanlar da, kâfirlere karşı gayet şiddetlidir(ler)…” (EI-Feth:28-29) ayetleri ise; İslâm’ın cihan-şümul hakimiyetini ve şâir tüm dinler ve ideolojiler üzerine hükümran olacağını haber vermektedir. Ki, bunların tamamı zuhur etmiş ve etmeğe de devam etmektedir. (13).

[Mehmet UFUKALP]

Ynt: Çağımızın Put Kıranı İmam Humeyni(ra)

Mekke’de nazil olan, ‘Yoksa Onlar, “Biz, intikam almaya muktedir bir cem’iyyetiz mi diyorlar? Yakında O (kâfir) cem’iyyet (topluluk) hezimete uğrayacak ve onlar arkalarını dönüp kaçacaklardır.” (Kamer:44-45) Ayet-i Kerimeleri ‘Bedir zaferini müjdelemiş (14); “Hani, Allah size iki taifeden birinin muhakkak sizin olduğunu va’d ediyordu…” (Enfal:7) Ayeti de aynı zaferi (Bediri) teyid ederek mü’minlerin gönüllerini ‘şâd’ eylemiştir. (15)…
“Allahın nusreti ve fetih gelince, sen de insanların fevc fevc Allah’ın dinine gireceklerini görünce…” (Nasr:1-2) ayetleri, keza çeşitli ülkelerin feth olunacağını, her kavimden insanların dalgalar halinde İslâm’a iltihak edeceklerini haber vermiş, haber verdiği gibi aynen zuhur etmiştir. (16); “Allah, içinizden iman edip salih amel işleyenlere va’d etti ki: Onlardan öncekileri nasıl (yeryüzüne) halef kıldı ise, onları da yeryüzüne ‘halef kılacak ve onlar için beğendiği dini (İslâmı) temelli yerleştirecek ve korkularını emniyete tebdil edecektir…” (Nur:55) Ayet-i Kerimesi de, zincirleme İslâmî fetihleri ve zaferleri ihbar etmekte, müminleri ileri hedeflere sevk etmek gayesiyle müjdelemektedir. (17)
e) “…Onlara (o kâfirlere) dünyada ‘hızy’ (zillet ve rüsvâylık) vardır. Ahirette en büyük azab da onlaradır.” (Bakara:114) âyetinde geçen ‘hızy’den kasdın, İbn-i Cerir, Keşşaf ve Süddî gibi müfessirler tarafından İstanbul’un Fethi’ olduğu beyan edilmiş (18), asırlar sonra da bu ‘ihbar-ı gaybi gerçekleşerek, İstanbul fethedilmiştir. Ayrıca; Ebul-Hakem İbn-Berrecan (veya İ. Bircan) denen zât, “Elif Lam Mim; Ğulibet’ir-Rum…” (Rum: 1-5) ayet-i kerimelerinin ‘umumundan’ hâs ve hususî bir ‘ihbâr-ı gaybi’ daha istihraç etmiş; “Bu ayetlerin 583 hicri yılında ‘kudüs’ün )yeniden) feth edileceğini ihbar eylediğini”, yıl ve tarih vermek suretiyle, söylemiştir. (19) ibn-i Berrecan, 536 hicrî yılında vefat ettiği halde, kendinden tam 47 yıl sonra, hakikaten Kudüs şehri, haber verilen 583 yılında Selahaddin-i Eyyubî tarafından fethedilmiş, böylece Kur’an-ı Kerim’in ‘ihbar-ı gayblerinden’ biri daha gerçekleşmiştir.
f) Ünlü fakih el-’lz B. Abdüsselâm merhum, Emîr’ül-Mü’minin imam-ı Ali’nin (Allah’ın selâmı üzerine olsun), “Ha, Mim! Ayin, Sin, Kaaf!..” (Şura: 1-2) ‘Huruf-u Makattaa’ olan ayetlerinden ‘Muaviye’ vak’asını istihraç ettiğini söylemiştir. (20).
g) Son asrın büyük İslâm Müceddidi Bediüzzaman Said-i Nursî Hz.leri de, bahis konusu ‘Feth’ Suresi’nin 27.,28., 29. ayet-i kerimelerinden feth-i Mekke ve Hayber’le birlikte, ayrı ayrı yedi nev’i ‘ihbarat-ı gaybiye’ daha istihraç ederken (21); “Allah’a ve peygambere itaat edenler, işte bunlar; Allah’ın kendilerine ni’met verdiği peygamberlerle ve sıddıklarla ve salihlerle beraberdirler. Bunlarsa, ne güzel (hâsüne) birer arkadaş(dır)!.” (Nisa:69) Ayet-i Kerimesinden de ‘Hulefa-yı erbaa’ ile ‘İmamı Hasan’ (R.Anhüm)ın keyfiyet-i hallerini, akibetlerini ve bizce, hadisle sabit olan ‘30 yıllık hilafet’ devrini çıkarmıştır. (22)… Yine; Merhum Üstad, kendileri 1960 milâdî yılında vefat ettikleri halde, vefatlarından 10 yıl kadar önce yazdığı bir ‘Risâle’sinde, ‘Felak’ Suresi’nin 3. ayetinin “…Gasikin İzâ Vekab” kelimesinden; “1971 milâdi tarihinde, şimdi ekilen tohumlar sonucu, doğacak olan bir şerri ve ıslah olmamaları halinde dehşetli bir tokat yiyeceklerini…” kesin bir dille ve tarih vermek suretiyle ‘bir ihbâr-ı gaybi olarak istihraç etmiş (23); vefatından tam ‘onbir’ sene sonra, verdikleri haber, aynen çıkmıştır. Ki; deccâlî-süfyânî ve tağutî olarak ekilen o tohumların biribirleriyle ve ‘ekici mürtedlerle’ hesaplaşmaları hâlâ devam edip gitmektedir… Ve hâkezâ…

[Mehmet UFUKALP]

Ynt: Çağımızın Put Kıranı İmam Humeyni(ra)

Alûsî gibi muhakkik bir müfessir; birçok ehl-i ilim ve irfanın Kur’an-ı Kerim’den pek çok ‘Muğâyyebat’ istihraç eylediklerini söylemiş (24); İsmail Hakkı Bursevî ise; “…bir kısım ulemânın kanaatine göre; hiçbir hadise yoktur ki, Allah’ın kitabında ‘ilm-i cifr (cefr)’ kaidelerine göre ona işaret edilmemiş olsun! Yalnız o işaretler, ancak ehil kimseler tarafından çözülebilir…” (25)demiştir. -Ki, pek çok müfessir ve ‘müstakim ulemâ da aynı kanâattedir. Aksini düşünmek ise, asla mümkün değildir. Zira, tarihî olaylar ve bil-fiil gerçekleşmiş bulunan Vakıalar bunun canlı şahidi durumundadır. Ki, muhalefet edenlerin-edecek olanların hiçbir ilmî gerekçeleri yoktur ve olamaz da!
Şu halde; Kur’an-ı Kerim’in Zâhir-Sârih anlamı yanında, İşârî, remzî, ihbarî, tevâfukî ve gaybî.. manaları da vardır ve ancak ‘ehil’ olan zevat tarafından bunlar anlaşılabilir. Ve; Tevâfukla işaretler, eğer münasebât-ı ma’neviyeye istinad etmezse ehemmiyeti azdır. Eğer, münâsebet-i maneviyesi kuvvetli ise, bu onun bir ferdi, bir masadaki hükmünde olsa ve müstesna bir liyâkati bulunsa, o vakit tevâfuk ehemmiyetlidir. Ve O Kelâmdan bunun iradesine bir emare olur. Ve ondan, o ferdin hususi bir surette dahil olduğuna ya remz, ya işaret, ya delâlet hükmünde onu gösterir…”(26)…
İşte; yüce Kitabullah’ın bu kudsî hasiyeti ve hususiyeti (ezelden ebede., kadar, her şeyi ve tüm vukuatı ve hâdisâtı tazammun edişi) muvacehesinde meseleye baktığımız zaman; şu 20. asır gibi, tarihin ender kaydettiği en ‘câhil ve tağutî asırda;., yine çok ‘ender’ bir ihtişamla İran’ coğrafyasında zuhur eden, bir ‘Şems-i Taban’ gibi tefeccür ederek doğan ve ‘öz Muhammedî İslâm’ın bütün İlâhî ve lahûtî vasıflarını bünyesinde taşıyan İslâm İnkılabı’nın, Kur’an-ı Kerim’de çok büyük ve ‘mutena’ bir yerinin bulunduğunu ve bulunmasının lazım geldiğini daha iyi ve daha yakînen anlamış oluruz…

[Mehmet UFUKALP]

Ynt: Çağımızın Put Kıranı İmam Humeyni(ra)

TARİH, TEKRAR TEKERRÜR ETMEKTE VE SÜNNETULLAH’ DEĞİŞMEDEN DEVAM EDİP GELMEKTEDİR.
Evet; insanlık tarihin başlangıcından, yani Âdem (AS) devrinden beri devam edip gelen Hakla-bâtıl, imanla-küfür ve tevhidle-şirk mücâdelesinde, her iki cephe için de galibiyet ve mağlubiyet söz konusu olmuş, lâkin kesin zafer Ehl-i Hakkın ve Tevhidin olmuştur. İnsanlık tarihi, “Sahte Cennetler” inşâ’ eden (27), “Ben de (Rabb’ül-Alemin gibi -hâşâ-) diriltirim ve öldürürüm”(28) diyerek, “Tevhid öncülerini ateşlere atan” (29); “(İnsanları) toplayarak, ‘Ben sizin yüce Rabbinizim!’ diye çağıran” (30); ve “…ey etrafım-tebââm! Ben, sizin için Benden başka bir ilâh bilmiyorum!” diyerek, Allah-u Teâlâya savaş açmak (?) amacıyla ‘Çamurdan kerpiçler pişirilip yukarı (göğe) çıkması için ‘kule’ yapılmasını isteyen” (31); habis çıkarı ve saltanatının devamını sağlamak amacıyla, “Tebaası içindeki muhaliflerin erkek çocuklarını, doğar doğmaz boğazlayan ve kadınlarını-kızlarını hayatta bırakan ve bunu sürekli bir kanun ve meslek hâline getirmek isteyen”(32) ve daha sayılamayacak kadar, akla ve hayâle sığmayan bin-bir türlü zulüm, cinayet, vahşet ve tuğyan timsali olan zalimlerle, canilerle ve tağutlarla dolu olduğu ve insanlık hayatını ‘cehenneme’ çevirdikleri halde;… hepsinin âkibeti hüsran olmuş, cehennemin ‘ebedî kütükleri’ oldukları gibi, dünyada da devamlı hüküm sürememiş, güvendikleri bütün güçleriyle-saltanatlarıyla tar-u mâr olup gitmişlerdir.(33)…
Tağutlara karşı çıkan İslâm Öncüleri ise, maddî-manevî, dünyevî ve uhrevî bütün cihetlerde büyük zaferlere nail olmuş, asırlarındaki tağutî zulümatları ve karanlıkları ‘Doğan Fer-i islâm’la’ izâle etmişler, gamkin ve mazlum gönülleri sürura ve huzura kavuşturmuşlardır. (34); “…O zulmedenler, yakında hangi ınkılab ile sarsılacaklarını (görerek) bileceklerdir!”(35) Ayetinin hükmü her asırda zuhur etmiş, tahkir ve tezyif edilen mustazaflar ‘Hak Cepheyi’ temsil ederek, insanlığın öncüleri ve yeryüzünün gerçek vârisi ve hakimi olmuşlardır. Ki; ‘Biz ise diliyoruz ki, (Küre-i) Arz’da Mustaz’af bırakılanlara lütfedelim, (de) onları (yeryüzünde) İmamlar (Öncüler) yapalım ve onları (zalimlerden boşalan yeryüzünün) vârisler(i) kılalım!”(36) Ayetindeki İlâhî va’d, bunu nâtık bulunmaktadır…
■Siz’den önce birçok ’sünnetler (vakıalar-olaylar, gelip) geçti. Onun için, yeryüzünde dolaşın da (Dini İslami ve şeriatı) yalanlayanların akıbetleri nasıl olduğuna bakın! (da, ibret alın!).” (37); “De ki: ‘Yeryüzünde dolaşın da (tarihlerini, geçmişlerini inceleyin de), hele bir bakın; (İlahî kanunları ve hükümleri) yalanlayanların akıbetleri nasıl olmuştur? (İyice görün!).” (38); “Andolsun ki, Biz, her ümmete: Yalnız Allah’a ibadet (kulluk-itaat) edin ve tağuttan içtinap edinin! (gayr-i İslâmî ve tağutî düzenlerden, onlara itaatten kaçının!)’ diye (tebligatta bulunması için) bir peygamber gönderdik. Sonra Allah, içlerinden kimine hidâyet etti; kiminin de üzerine ‘dalâlet’ hak oldu! , (gerçekleşti)! Şimdi yeryüzünde gezinin de (Peygamberlerin tebligatını) tekzip edenlerin akıbetlerinin nasıl olduğunu görün!..”(39); “De ki: Yeryüzünde gezip dolaşın da, bakın; mücrimlerin akıbeti nasıl olmuş?!’ (40) gibi., ayetler; tarih boyunca zulüm, küfür, şirk, tuğyan ve cinayet düzenlerinin akıbetini ve yıkılışlarını nakletmekte; günümüz benzer tağutî düzenlerin de aynı akıbete duçâr olacaklarını -sarahaten- ders vermektedir. Tekerrür eden tarih, asrımızda da aynen zuhur etmiş; tağutî şahlık rejimi, aynen selefleri olan Nemrutlar, Şeddâtlar ve Firavun’lar ‘gibi tarihin çöplüğüne atılmıştır. Ki; bu, Sünnetullah’ın ezelden ebede kadar uzanan İlâhî tezahürü ve tecellisidir. Tüm tarihi ve hayatı ihata eden, cem’iyyeti şekillendiren, siyâsî ve içtimaî hâdisâtı belirleyen ‘Sünnetullah’ ise, tebeddül-tağayyür ve tahâvvül etmez; her zaman ve her asırda cilvesini gösterir…(41)…

[Mehmet UFUKALP]

Ynt: Çağımızın Put Kıranı İmam Humeyni(ra)

İşte; “İslâm garib başladı; ve yine (başlangıcı gibi) garib haline dönecektir. O gariblere müjdeler olsun!” (42) hadisinin sarahaten işaret buyurduğu;.. “Ey iman edenler! İçinizden kim çıkar da dininden dönerse, Allah onlara bedel yakında öyle bir kavim getirecektir, ki O (Allah), onları sever, onlar da O’nu (Allah’ı) severler. (Onlar) mû’minlere karşı alçak gönüllü kâfirlere karşı gayet izzetli olacak(tır). (Ve Onlar) Allah yolunda cihad edecekler ve hiçbir kınayanın kınamasından da korkmayacaklar(dır). İşte bu, Allah’ın fazlıdır ki onu dilediğine verir. Ve Allah’(ın fazlı) geniştir. (O) herşeyi bilir;…(Siz) itaatten yüz çevirirseniz, (Allahu Teâlâ) yerinize bir başka kavmi getirir, sonra (görürsünüz ki onlar) size benzememektedir.”(43); “Ümmiyyin (olan evveline) henüz mülâki olmamış olanlardan başkaları (aherin)…”(44) Ayet-i Kerimelerinde ‘müjdelenen ve övülen kavim’ olduğu ve “Süreyyâ Yıldızında da olsa dini (gerçek imanı) yeryüzüne indirecek olanlar diye, Resûlullah Sallallahü Aleyhi ve Sellem Efendimiz tarafından ‘İhbâr-ı gayb’ olarak tebşir edildiği (45); ve Al-i İmran:173; Ahzab:22,23 gibi… birçok Ayet-i Kerimelerin ‘Münâsebât-ı ma’neviyelerine’ bilfiil masadak olan kahraman iran’lı (Farisî) Hizbullahî Ümmetin, asırların benzerini ender gördüğü Büyük İslâm Kahramanı İmam Humeynînin (Rıdvanullahi Aleyh) önderliğinde ve ‘rehberliği’ altında gerçekleştirdiği muhteşem İslâm inkılabı, Kur’anı Kerim’in ‘İhbâr-ı Gaybîsi’ doğrultusunda İlâhî misyonunu ifâ etmiş; şirk, küfür, zulüm ve tuğyanla kararmış olan dünyamızı ‘Öz Muhammedî İslâm’ın’ İlâhî nuru, ‘Fecri’ ve güneşiyle aydınlatmış; güçlü ve yıkılmaz zannedilen bölge tağutunu tarihin çöplüğüne atarken, Büyük Şeytan Amerikanın ve yandaşlarının dünya çapındaki sömürü ve zulüm düzenlerinin temellerini köklü bir şekilde sarsmaya başlamış; böylece, mustaz’af bırakılmış olan Hizbullah Ümmeti için yeryüzü hakimiyeti’ kapısı açılmış bulunmaktadır…
KUR’AN-I KERİM, ASRIMIZIN MUHTEŞEM İSLAM İNKILABINDAN HABER VERİYOR…
Kâinatta ve dünyada cereyan eden tüm hâdiseleri, yaş ve kuru her şeyi tazammun eden ve mündemiç bulunan Kur’an-ı Kerim’in, insanlık tarihinin en büyük ve en önemli olaylarından-inkılablarından biri olan İran İslâm İnkılabı’ndan bahsetmesi, vukuunu haber vermesi gayet tabiidir. Baştan başa İ’câz’ olan, bir kısım ‘cüzi’ olayları bile ‘ihbâr-ı gayb’ ile bildiren Kur’an-ı Kerim’in, bu kadar büyük ve muhteşem bir olaydan; tağutî saltanatları, emperyalist düzenleri ’sarsan’ ve paniğe kaptıran, bu kadar heybetli ve azametli bir inkılab’dan; ‘Öz Muhammedi İslâm’ın’ cihan-şümul hakimiyetini ‘esâs’ alan, ‘i’lâ-yı Kelimetullah’ için her türlü cihadın en amansızını küfür dünyasına karşı açmış bulunan bir Hükümet-i islâmîden; ve Öz Muhammedî İslâm’ın haşmetli ve şa’şalı şahlanışından bahsetmemesi, ihbarda bulunmaması ve müjde vermemesi -elbette- mümkün değildir…
Evet; daha evvel temas ettiğimiz veçhiyle, Mâide:54; Muhammed:38 ve Cum’a:2-3 Ayet-i ”erimelerinin (Resûlullah’ın açık tefsiriyle) ’sarahaten’ ve ismen, -İslâm înkılabı’nın tabanını ve temelini oluşturan Fars kavminden bahsetmesi, yani Yüce Resulün (s.a.v) mezkûr ayetleri, bu veçhiyle tefsir ve beyan etmek suretiyle aksi tüm tefsirlerin “BUTLANİYETİNİ” isbat etmesi; ve ‘Fars’ kavminin de, şu müthiş asırda, azametli bir ınkılâb gerçekleştirmek ve islâm’ın ilâhi- tarihî ve lâhutî fonksiyonunu icra etmek, faaliyete geçirmek suretiyle ‘medh-i Kur’aniyeye ve Nebeviyeye’ lâyık ve masadak olduklarını göstermiş olmalarıyla; Kur’an-ı Kerim’in bu husustaki ‘İhbârât-ı Gaybiye-leri’ tahakkuk etmiş ve bil- fiil de ispatlanmıştır… Ayrıca; Öz Muhammedî İslâm’ın bütün evsafını haiz bulunan muhteşem İslâm Inkılabı’nı, yapısını, seyir ve hareket çizgisini ta’kib ettiğimiz zaman, Kur’an-ı Kerim’in canlı ve mücessem bir timsâlini müşahede edebiliriz. Zira; “Tevhid-i Hakiki”, “Kavlen ve fiilen nefy-i şirk ve küfür”, “Tahkîkî ve yakînî bir iman”, “Amel-i sâlih ve ihlâs”, “İ’lâ-yı Kelimetullah için her türlü cihad ve bu yolda şehâdet”, “Adaleti te’min, hükümet-i İslâmiyeyi te’sis”, “İslâm’ın tüm hükümlerini -mümkün mertebe-ikâme etme”, “Fî-Sebilillah İnfak, isâr, cihâd ve şehadette yarış”, “her türlü birr-ü takva, zühd, hayır ve hasenatta musâbaka”, “Müminlere karşı mütevâzi ve merhameti, kâfirlere karşı şiddetli ve izzetli olma”. “Allah’a tam tevekkül ve teslimiyet içerisinde bulunma, her nevi musibetlere ve ibtilâlara karşı sabır gösterme”, “Allah’a karşı büyük bir acz; fakr, şükr ve şevk ile ibâdet etme; duâ, niyaz, huşu’, huzu’, haşyet, tefekkür ve tefekkuh içerisinde bulunma”, “Havf ve recâ ile Rabb’ül-Âlemine iltica etme”, “Emr-i Bil’ma’ruf ve nehy-i anil-Münkeri şiar edinme”, “Haramın her türlüsünden ve şüphe veren her halden ve işden şiddetle uzaklaşma”, “Dünyanın metâından ve ziynetlerinden kaçınma ve ahirete yönelme” gibi… ‘Kuranî evâmire ve muhtevaya’ ‘umumî ve küllî anlamda, tamamen mazhar ve masadak olan muhteşem islâm İnkılabı, böylece ‘canlı ve mücessem Kuran’ hüviyetini ibraz ederken; diğer taraftan, Kur’an-ı Kerim’in ‘hususî, ‘cüzî ve ‘münferid’ planda da ‘nurlu ve kudsî muhatabı’ durumunda bulunmakta, bir kısım özel işaret, remiz ve delâletlerine ma’kes olmaktadır. Ki; “Vel-fecri, veleyâlin asrin…”(El-Fecr:1-14) Ayet-i Kerimeleri, bunlardan sadece bir tanesidir. İleride, ehil olan zevat tarafından daha başka ayetlerden de, bu hususta muhtelif işârî-remzî İhbârât-ı gaybîler istihraç edilecek, Kuranın eşsiz i’câzı’ bu yönden de bir kez daha ispatlanacaktır. Çünkü; ‘zaman, Kuranın en büyük müfessiri’dir.’ Ve; “Zaman ihtiyarlandıkça, Kuran gençleşiyor; rumuzu tavazzuh ediyor!”(46)…

[Mehmet UFUKALP]

Ynt: Çağımızın Put Kıranı İmam Humeyni(ra)

Evet; Son Resul Hazret-i Muhammed Mustafa Sallallahü Aleyhi Ve Sellemin, ‘Halık-ı arz ve semavat’ tarafından gönderilen, yegane Hayat Nizamı olan yüce islâm Dini ile, beşeriyet tarihinde en büyük İslâm İnkılabını’ gerçekleştirmiş; zulümât içerisinde bocalayan bîçâre insanlığı İslâm’ın kurtarıcı nuruna çıkarmış ye karanlık dünyayı İslâm Güneşi ile tenvir ederek aydınlatmıştır. Yüce Resulün (s.a.v) ve gerçek Eshâbının (R.Anhüm) ardında tekrar, siyâsî-içtimâî, hukukî, ahlâkî, iktisadî, vs., alanlarda ‘câhil? bir toplum hüviyetine bürünen insanlık, ‘Nurdan zulümata, Hakdan Bâtıla’ geçiş merhalesini yaşamış; Dünya İstikbârının ve Emperyalist Güçlerin ‘medenî?’ köleleri durumuna gelmiş; maddî ve ma’nevî, İslâmî ve insanî tüm değerlerini kaybetmiş; -adetâ- bir ‘mezâr-ı müteharrik’ (yürüyen mezar) ve teneşirde uzanmış bir ‘cenaze’ haline gelmiştir. İşte; bu vahim, elim ve zulümatlı bir zamanda İran’ coğrafyasında ‘parıldayan bir nur’, ‘gülümseyen bir feci”, Te-i emmu’ eden-ışıldayan bir güneş gibi doğan ve ‘öz Muhammedî İslâm’ı’ mükemmel bir surette temsil eden Muhteşem islâm İnkılabı, şirk-küfür-isyân-tuğyân ve cehalet karanlıklarına gark olmuş, dünya emperyalizminin zehirli kıskacı arasında ‘can çekişmekte’ olan bîçâre insanlığı, -tıpkı Asrı Saadet örneğinde olduğu gibi- tekrar ‘zulümâttan nura, dalâletten hidâyete, bâtıl’dan Hakka ve esaretten hürriyete’ çıkarmış, Hizbullahî Ümmetin ve Mustaz’af halkların kurtuluş ümidi, ışığı ve çerâğı olmuş, insanlık hayatını ve afakini Muhammedi İslâm’ın ilâhî nuruna boğmuştur.
İşte; “Vel’-Fecri Veleyâlin Aşr…” ferman-ı Kur’anîsi bu muhteşem ve bahtiyar ‘doğuşu’ ve ‘ınkılâbî oluşumu’ ihbar etmekte ve “işâreten” müjdelemektedir. Zira; mezkûr ‘Fecr kelimesi, maddî ve ma’nevî ‘şafakları’ tazammun etmekte, surenin siyakı ve ondan önceki (Sibakı olan) sure’nin delaletiyle, ma’nevî, fikrî, itikâdî ve ideolojik ciheti daha ağır basmakta; İslâm’ın Doğuşu anlamındaki bu fecrin’ tuluu, “On Geceye” bağlanmakta, gündüzleri de mutazammın bulunan bu “On gün”, manevî ‘münâsebeti’ yönünden henüz ne olacağı meçhul, ‘karanlık’ mâhiyetinde olduğundan dolayı da “On Gece” diye tesmiye edilmekte; böylece İran İslâm İnkılabı’nın’ özel vasfına yani, 1 Şubat ile 10 Şubat arasındaki, henüz ‘karanlık’ ve ‘gece’ mesabesinde olan “On Gününe” dikkat çekmekte, “Geçmekte olan (son) gece’den sonra “fecrin” doğacağına (İnkılabın Hakimiyet kuracağına) basiretli ve ferasetli nazarları çevirmektedir. Ki; İslâm İnkılabı’nın mübarek ‘Rehberinin’ işareti üzerine, ‘Fecrin doğuşuna giden’ bu ‘On gün’ (manevî gece), İslâm İnkılabında her yıl ‘Şafakta On Gün’ adıyla muhteşem merasimlerle kutlanmakta; “Eyyamullah’ın” büyük günlerinden biri olan bu gün, Hizbullahî ümmetçe te’sid’ edilmektedir…
Evet;.. ‘Büyük Şeytan’ Amerika’nın, orta-doğudaki ‘çıkarlarının’ bekçisi, jandarması ve kuklası olan habis ‘şahlık’ düzenini ve bölgenin ‘kilit, uşak tağutunu’ yüzbinler şehid ve yaralı vererek deviren ‘merhum imam Humeyni ve ‘Hizbullahî Cemaatı’, uşak-tağut Şâh’ın ülkeyi terk edip firar etmesine rağmen; ve ‘şanlı İmam-ı Ümmetin’ 1 Şubat 1979 tarihinde ‘İran’a gelip bizzat ‘hareketi’ idare ettiği halde;..’hareket’ bir türlü ‘hedefe’ ulaşmamış, ‘ınkılab’ tamamen gerçekleşmemiştir. Ancak; “Ve Leyâlin Aşr” (Ma’nevi, korkulu On Geceyi temsil eden) ‘On Gün’ün’ geçmesinden sonra, ‘İslâm İnkılabı’ kesin galibiyet elde etmiş ye doğan bir “Fecr-i sâdık” gibi ‘Hakimiyet Tahtına’ ancak, 11 Şubat (22 Behmen) günü oturabilmiştir. Ezelî takdir gereği olarak, İmamı Ümmet, 1 Şubatta İran’a gelmiş; firar etmiş olan tağut-uşak Şâh’ın yıkılan güçlerinin ‘kalıntıları-pislikleri’ (ma’nevi gece mesabesinde olan) Leyl-Alud ‘On Gün’de, geceli-gündüzlü bir çaba, gayret ve göğüs göğüse savaşla ancak temizlenebilmiş,’Fecr-i Kazib’ gibi yarı-ümid saçan durum, “Geçen bu on günden” ve ‘(En Son) gecenin de geçmesinden” sonra, kesin ‘Fecr-i Sadıka dönüşmüş, 11 Şubat 1979′da doğan “Inkılâb Fecri”, kendini ta’kib ederek gelecek olan muhteşem “İslâm Devletinin Hakimiyetinin yani “Güneşini” netice vermiş, böylece insanlık “Öz Muhammedî İslâm’ın” İlâhî ve lâhutî aydınlığına kavuşmuştur…
Azıcık feraset ve basirete sahib bulunan kişi, “Kur’an-ı Kerim’in, Allah-u Teâlâ’nın kelamı olarak ezelden ebede kadar her şeyi ve her hadiseyi ihata ettiğini, hiçbir şeyin ve olayın onun İlâhî nazarından uzak ve.hariç bulunmadığını, İran İslâm İnkılabının da insanlık tarihinin en önemli ve en büyük olaylarından ve kıyamlarından olduğunu..” yakînen bilir! İşte kişi; konuya ona göre bakmalı;.. Ondan sonra da, “Vel-Fecri; Veleyâlin asrin…ilh.” Ayetinin geniş anlamını, muhtelif tefsirlerden -genişçe- okumalı; İran İslâm Inkılabı’nın yapısını-muhtevâsını, hareket çizgisini ve doğuş seyrini iyice tahkik etmeli; Kur’an-ı Kerim’in şâir âyetleriyle ‘Münâsebât-ı ma’nevîyesini ‘de nazar-ı itibâra almalı; ve mezkûr ‘el-fecr Suresi’ndeki (bilhassa baş kısmındaki) ‘Remizlere, işaretlere ve sırlara’ dikkat etmeli, “İslâm Inkılabı’nda kutlanan ‘Şafakta On Gün’ merasimlerinin” ruhuna ve anlamına âşinâ olmalı, müteakiben de kendi kendine şu suâlleri sormalıdır:

[Mehmet UFUKALP]

Ynt: Çağımızın Put Kıranı İmam Humeyni(ra)

“Uşak-tağut Şâh, İran’dan kaçar-kaçmaz rejim neden yıkılmamış? Varlığını hâlâ sürdürebilmiştir?”; “İmam Humeynî Merhum, 1 Şubat 1979 tarihinde iran’a (her türlü tehlikeyi, uçağının düşürülmesini göze alarak) geldiği halde, tağutî rejim direnmeye neden devam etmiştir?”, “İmamın İran’a gelmesiyle büyük ümidlere gark olan İranlı Hizbullahî Ümmet, neden tağutî rejimi hemen yıkamamış, ‘On Gün’ (ve gece) ölüm-kalım mücadelesi vermiştir?”, “Tağutî idare ile birlikte, kurulan -geçici- İslâmî Hükümet birarada yaşamağa ve ayrı ayrı emirnameler yayınlamağa devam etmesindeki İlâhî hikmet ve esrar nedir?”, “Tağutun tüm güçleri darmadağın edildiği halde, neden tam ‘on gün’ (ve gece) direnebilmiş; il il, kasaba kasaba, köy köy, mahalle mahalle, sokak sokak, kurum kurum, daire daire ve ev ev., göğüs göğüse mücadele ve tarihî hesaplaşma, neden ‘on gün’ (ve gecenin) bitiminden ve ‘(en son) gecenin de geçmesinden’ sonra hakim olabilmiştir?..” İşte; bu suallere, “Kur’an-ı Kerim’in ‘umumi münâsebât-ı ma’nevîyesi’ ile birlikte, Fecr Suresi’nin hususî işârî ve remzî anlamı ve islâm Inkılabı’nın yapısı ve muhtevası muvacehesinde verilecek cevaplar, konuyu aydınlığa kavuşturacaktır.
İşte;.. İslam İnkılabı rehberinin (İmamı Ümmet merhum Humeynî Rıdvanullahi Aleyh’in) işaret buyurduğu ve ‘İslam İnkılabının’da ‘Şafakta on gün’ merâsimleriyle her yıl ‘Bayram’ olarak kutlamakla pekiştirdiği veçhiyle; Allah-u Teala, “Fecr-i İslam’ın’ doğuşunu, ‘El-Fecr’ suresinde ifâdesini bulduğu üzere ‘Leyl-âlûd on günün’ geçmesine merbut kılmış;… İmam Humeynî’nin İran’a ayak bastığı 1-Şubat-1979 tarihinden, 11-Şubat-1979 tarihine kadar geçen ‘korkulu, karanlık 10 günü’ müteâkib “İslam’ın kesin zaferini ve hakimiyet tahtına geçişini temsil eden ve parıldayan şafağı olan” ‘fecr-i sadık’ bütün ihtişamiyle doğmuş, böylece Yüce rab-bimizin İlâhî emri ve ezelî (Kur’anî) takdirî yerini bulmuştur. Merhum Hazret-i imamın iran’a ayak basışı ve ‘hareketi bizzat ele alışı ve bil-fiil idare edişi’ ile birlikte, kesin zaferin ‘(geceli-gündüzlü) on gün’ uzamasının; ve ‘manevi on gece’ mesabesinde olan ‘On günün’ geçmesinden sonra;., kesin zaferin elde edilerek ‘tağutî tüm kalıntıların-pisliklerin temizlenmesinden sonra’ “Vel’leyli iza yesri” (Geçip gittiği zaman (son) gece)’ye müteâkib, asrımızı aydınlatan İslamî “fecr-i sadık” ‘in muhteşem bir şekilde doğuşunun ‘esbâb-ı mucibesi’ sâdece kitabullah’da mukarrer bu İlâhî ‘kaza’ ve ezelî ‘takdir’dir…
“Vel’fecr; and olsun ‘Fecr’e;.. Asrımızı aydınlatan İslam inkılabı güneşine!..”
Öyle bir ‘Fecr’; öyle bir ‘Güneş’ ki;., parıltılarının belirtileri ile birlikte ‘küfür yarasaları’ meydanları terk
etmiş, ortalıklarda görünmez olmuştur. Öyle bir ‘Fecr’; öyle bir ‘Güneş’ ki;.. İlâhî şulelerinin yansıması ile birlikte ‘hak ile bâtıl’ kesin hatlariyle ayrılmış, ‘nifak’ perdelerini çatır-çatır yırtmış, ’sıddıkları’ ve ‘kezzâbları’ deşifre etmiş, ‘Su üzerine’ çıkarmıştır. Öyle bir ‘fecr’; öyle bir ‘güneş’ ki;., dünyayı kendi ‘çiftliği’, ‘yağma ve talan alanı’; insanlığı da ‘hizmetçileri, ırgatları ve köleleri’ mesabesinde gören ‘emperyalist güçlerin’ ve ‘müstekbirlerin’ zulüm-katl ve cinayetle yoğurulmuş habis ’saltanatlarını’ derinden derine ’sarsmaya’, ‘çatlatmaya’ ve yer yer de ‘yıkmaya’ başlamış; İslam ümmetinin ve ezilen dünya halklarının-mustaz’aflarının ‘kurtuluş ümidi’, ışığı ve ‘can simidi’ durumuna gelmiştir… Öyle bir ‘Fecr’; öyle bir ‘Güneş’; ‘Öz Muhammedî islamın mücessem timsâli haline gelmiş’, ‘alem-i mülk ve melekütü, alem-i ervahı ve ma’nayı ‘ihtizaza’ ve cüş-u huruşa getirmiştir.. Öyle bir ‘Fecr’; öyle bir ‘Güneş’ ki;.. İslâm ümmetinin üzerine musallat olmuş, emperyalistler adına ‘İslam ve ‘Ümmeti’ kontrol altına alma görevini üstlenmiş, bununla birlikte ‘alim(?) ‘mücâhid(?) unvanını gasb etmiş habis ve uşak zihniyeti, yani ‘Amerikancı İslam cephesini’ kesin (ve kalın) çizgilerle ayırmış; ‘Öz Muhammedî İslamın kimliğini’ yani ‘Muhammedi ve Hüseynî çizgiyi’ ortaya koymuş, ‘gerçek İslam’ın ne olduğunu’ göstermiş, bu hususta ‘İlâhî Furkan’ fonksiyonunu oynamıştır… Öyle bir ‘Fecr’; öyle bir ‘Güneş’ ki;.. ışıldayan-parıldayan İlâhî huzmeleri, ‘tağutî sarayları’ cayır cayır yakarken, tutuşmaya ‘müheyya’ -üzeri küllenmiş- imanlı gönülleri de uyandırmaya, canlandırmaya, ‘İman ateşiyle’ ve aşkiyle yakmaya-alevlendirmeye ve ‘İslamın izzet ve hürriyeti’ uğruna ayaklandırmaya ve şahlandırmaya başlamış, böylece günümüz dünyasını kasıp-kavuran emperyalist güçlerin ’sömürü imparatorluklarının’ çöküş ve yıkılış kapısını açmıştır!..

[Mehmet UFUKALP]

Ynt: Çağımızın Put Kıranı İmam Humeyni(ra)

‘El-fecr’ suresinde ifadesini bulan bu İlâhî tablo’nun ihtişamını ve nurâniyetini gerçek yüzüyle ve tam anlamiyle idrak edebilmek için,ezelden ebede kadar her şeyi ve her olayı ‘ihata’ eden ve ‘Kelamullah’ olan Kur’an-ı Kerim’in İlâhî ve şümullü hitabına kulak verelim:
“(Felâketleri bütün mahlûkâtı sarıp kaplayacak olan kıyamet günün haberi.sana geldi mi? (Ki, bir kısım) yüzler vardır ki, o gün zillete bürünmüştür. Zor işler altında bitkin düşmüştür. (Onlar) kızgın bir ateşe girerler; kızgın bir kaynaktan girilecektirler; kötü kokulu, kuru bir dikenden başka yiyecekleri yoktur! (Ki) O, ne semirtir ve ne de açlığı giderir. (Ve yine, bir kısım) yüzler de vardır ki, o gün parıl parıl’dır. Çalıştıklarından dolayı hoşnuddur. (Ki, onlar) yüksek bir Cennettedir; orada boş bir lâf işitmez(ler); orada dâima akan (nice) bir pınaı vardır! Orada yüksek tahtlar.yerleştirilmiş kâseler, sıra sıra dizilmiş yastıklar, serilmiş saçaklı halılar vardır!…” (El-Ğaşiye: 1-16) Ayet-i Kerimeleri, her asırda ve her zaman karşı karşıya bulunan ‘iki zıt cephenin’, yani ‘küfür’ cephesiyle ‘İman’ cephesinir akibetlerini ‘vecîz’ ve net bir biçimde beyân ederken, “Onlar (sâdece, örnek olsun diye) deveye bakmazlar mı (ki, ne kadar acâib ve) nasıl (bir hikmetle-san’atlâ) yaratılmıştır? Göğe de., (bakmazlar mı?) Nasıl yükseltilmiştir? (bakmazlar mı) dağlara da! (ki) nasıl dikilmiştir? Ve yere de., (bakmazlar mı? Ki,) nasıl yayılmıştır?…” (EI-Gaşiye: 17-20) Ayetleri de ‘ehl-i küfrün’ akıl ve kalbini tahkir ve istihfaf etmekte; ‘İman’ ehline ‘Tevhîdî-yakînî’ ufuklar-pence-reler açmaktadır.
“… Sen hemen hatırlat (ve Tevhidi çizgide öğütler ver!) sen, ancak bir hatırlatıcısın! Onların üzerine ‘musâytir’ (musallat, mutasallıt, zor kullanıcı) değilsin! (Senin bu hatırlatmandan sonra, başkası değil) ancak kim yüz çevirirse ve küfrederse, Allah onu en büyük azâb ile azablandırır. Şübhesiz onların dönüşü, ancak bizedir. Sonra hesaplarını görmek de bize düşer!” (El-Ğaşiye: 21-26) Ayetleriyle, Resülüllah Sallallahü Aleyhi Ve Sel-lem Efendimizin şahsında, her devirde ‘İslam’ın öncü kadrolarının’ ve liderlerinin tavır ve durumları beyân edilmektedir. Ki; genel’den özel’e, küll’den cüz’e doğru geldiğimiz zaman, değişik zamanlardaki ‘muhtelif efradından bir ferd-i vahidi’ olma noktasında ve mezkûr ayetlerle olan ‘münâsebât-ı ma’nevî-yeleri’ cihetiyle ‘İslam İnkılabının ve rehberinin’ kudsiyeti ve ulviyeti daha iyice anlaşılmaktadır. Zira; ‘El-fecr’ suresinin ’sibakı’ olması yönünden, ondaki ‘hakâik’ ile münâsebâtı zahir olan ve “her yandan insanları ve toplumu saran, istilâ eden kâbu, dert, belâ, maddi ve ma’nevi kıyamet, ateş, kılıf-perde, ukubat…” gibi anlamlara gelen (47) ‘Ğaşiye’ kelimesi ve onun ‘alem’ olduğu ve ‘müsemmâsı’ olan mezkûr sure’nin (bilhassa) son kısımları, -âdetâ-’İslam İnkılabı öncesi dünyanın (özellikle mahall-i İnkılab olan iran’ın) hâzin durumunu (remzen) tasrih ve tebyîn etmekte; ‘Vâris-i Resülüllah’ olan İnkılab rehberinin haline ve pozisyonuna dikkat çekmektedir…
Evet;.. ‘Büyük şeytan’ Amerika’nın ‘bölge uşağı’ rolünü oynayan, insanlık tarihinde gelip geçmiş nice selefler bulunan ‘şahlık’ tağutunun bir ‘kâbus’, ‘dert’, ‘belâ-fitne’, ‘ateş’ ve kahredici bir ‘zulümât’ hâlinde tüm toplumu ’sarıp-kuşatması’ ve her yönden ‘istilâ’ ederek zalim ‘kıskacı’ arasına alması; o tağutî düzeni karşısına ‘volkan’ gibi dikilen şanlı imamın da ‘ordu, saltanat, aşiret’ gibi., hiç bir ‘maddi gücü’ ve zorlayıcı vâsıtaları olmadığı halde, sâdece ‘tezkir, tebliğ, ikâz ve irşâd’ ile iktifa etmesi; buna rağmen, hakim olan tağutî ‘şahlığın’ ondan ‘yüz çevirmesi’; silâhla, zulümle, katl-ü cinayetle karşılık vermesi; Allah-u Teala’nın da o zalim düzenin başlarını maddî ve ma’nevî, dünyevî ve uhrevî ‘azab-lara’ düçâr kılması ve tar-u mâr etmesi;.. ‘Vel-fecri, ve leyalin asrin…’in ’sibakı’ oian mezkûr ‘El-Gâşiye’ suresinin, bilhassa ’son kısımlarının’ da ‘İslam İnkılabı’ ve ‘mümtaz imamı’ ile ‘ma’nen ve işâreten münâsebettar olduğunu göstermekte; böylece ‘El-fecr’ suresinin ‘İlâhî müjdesinin’ ve ‘fecr-i sadıkın doğuşunun’ öncüsü durumuna gelmektedir. Ki; bunu müteakiben de ‘El-fecr’ suresi, ‘İslam İnkılabı fecrini ve güneşini’ remzen, imaen ve işâreten ‘ihbâr-ı ğayb’ kabilinden müjdelemekte ve ‘efradından’ olan zamanımızın ‘fecrini’ (İslamink-ılabını) haber vermektedir…

[Mehmet UFUKALP]

Ynt: Çağımızın Put Kıranı İmam Humeyni(ra)

Evet:
“And olsun fecr’e; ve leyâlin aşr’e (bir arada geçen ve karanlık gündüzleri de ihtiva eden on gece’ye); ve şef’ü vetr’e (her nev’i çift ile tek’e…); (gelip-gide-ceği) ve geçeceği demde gece’ye;.. Ki bunlarda (ve bunların içinde cereyan eden, çok garaib-acâîb ve harika olaylarda) akıl sahibi bir kimse için kasem (edilmeğe lâyık değerler) var, değil mi?… (El-Fecr: 1-5) Ayetleri, İslam İnkılabının bir ‘fecr’olarak doğuşunu, doğuş öncesi ‘ahvâlini’ ve imamın durumunu ‘veciz’ bir şekilde terennüm ederken;. “…Görmedin mi, rabbin nasıl yaptı ad’a; İ’mâd (direk) sahibi İrem’e; ki o, beldeler içinde misli yaratıl mamış^bir kavim) idi…; ve va’idlerde kayaları (kesip) oyan Semud’e; ve ‘Evtâd’ (kazıklar, ordular, ehramlar) sahibi fir’avn’e; ki (bütün) bunlar, belde-ler(in)de tuğyan etmişlerdi;.. Ve oralarda fesadı çoğaltmışlardı… Onun için, rabbin de üzerlerine bir azâb kamçısı yağdırıverdi. Şüphesiz rabbin, (sürekli olarak) ‘rasâd’ etmektedir, (dâima nigâhbandır, her an gözetleyicidir..).” (El-Fecr: 6-14) Ayet-i Kerimeleri de, ‘tağutî şahlığın’ seleflerine ve elîm akibetlerine dikkat çekmekte; remzen ve imâen ‘Ad, Semud, İrem ve Fir’avn’ tağutîliklerinin ‘haleflerinden’ olan şahlığın ve benzerlerinin de aynı aki-bete düçâr olacaklarına ‘işaret’ etmektedir. Ki bu; aynen tahakkuk etmiş, böylece ‘Sünnetullah’ in her zaman aynen (değişmeden) cereyan ettiğini göstermiştir…
Ezel’den ebed’e kadar.. Her şeyi ve tüm hâdisâtı ‘İhata eden’ Kur’an-ı kerim, ‘El-Fecr’ suresinde kati bir şekilde, asrımızın harika ‘İslam İnkılabından’ bahsetmekte, daha öncede değindiğimiz gibi; İmam’ın İran’a geliş tarihi olan 1-Şubat-1979 tarihi ile, kesin zaferin kazanıldığı 11-Şubat-1979 tarihleri arasında geçen ‘korkulu, karanlık on günün’ (on gecenin) geçmesinden sonra ‘fecr-i sâdık’ doğmakta, yani çağlar üstü muhteşem ‘İslam İnkılabı’ bil-fiil hakim olmaktadır. Ki, Merhum İmamın ve İslam İnkılabının dikkat çektiği bu kutsal; ve, müjdeler-ümidler dolu ‘On gece’ (ve on gün), islam İnkılabının hakim olduğu beldelerde “şafakta on gün” diye, resmî merasimlerle kutlanmaktadır. Bu mutlu ve kutlu ‘fecr-i sâdık’olayını, ‘El-Fecr’ suresinin tefsiri kısmında ‘Fi zılâl’il-Kur’an’ ‘dan ta’kib edelim:
“Sure’nin bu ‘giriş’ kısmındaki ‘yemin’; şeffaf, ısındırıcı, letafet dolu, ruh sahibi yaratıkları ve tabloları ihtiva etmektedir: ‘And olsun fecr’e;.. Hayat; Nefesini kolayca aldığı, sevinç ve tebessüm yayıldığı, tatlı bir dostluğun ve muhabbetin hakim olduğu, o an’aL Dalgın varlıkların, yavaş yavaş uyanmağa başladığı nefesleriyle sanki, birer birer yalvardıkları, her anının, beklenen bir açılış hüviyeti arzettiği ‘fecr’ saatine!..”;
“Ve on gece’ye; “…Ayetin akışı içerisinde gecelere hususî bir şahsiyet verilmektedir. Kur’anın uçuşan ifadelerinin gerisinden biz, gecelerin ‘ruh sahibi’ ‘birer canlı varlık’ olduğunu, onun bizi kucakladığını, bizim de onu kucakladığımızı hisseder gibi oluyoruz!…” (48) diyen merhum Kutub, “Zevc-zevce ve ferd”, “Her şeydeki çift ve tek”, “zamm, şefâât ve ‘iytar’ gibi teklemek ve ‘ahz-ı intikam ve öç almak”, “iki rek’âtli ve tek rek’âtli namaz” gibi., bir çok ve geniş anlamlar taşıyan (49) “Ve’ş-şef’i ve’l-vetri” (Hem çift’e, hem tek’e!) ayetinin sâdece ‘namaz’ şıkkı ve tevcihi hususunda şöyle devam etmektedir:
“Ve’ş-şef’i ve’l vetri” (hem çift’e, hem tek’e!);… “Bununla bu sevimli, insanı ısıtan fecir ve gece havasına, ibadet ve namaz ruhu verilmektedir…. Huşu’ dolu ibadet ruhuyla mevcudatın ruhu buluşmakta ve ibadet eden ruhlar, seçkin gecelerin ve parlak ‘Fecirlerin ruhuyla karşılıklı konuşmaktadırlar!”
“Gelip geçeceği dem’de geceye!” Buradaki ‘Gece’, ‘Canlı bir varlıktır’. Kâinat içerisinde gelip geçer. Ve sanki, ‘karanlıkta dolaşan’ ‘uykusuz bir insan’ veya ‘uzak bir seyâhâta çıkmış bir yolcu’ gibi… Ne güzel bir sahne! Ne tesirli nağme! ve; ‘fecr’le, ‘On geceyle’, ‘çift ve tek’le uyuşan ahenk!…”
“Bu ifadeler, ibare ve lâfızlardan ibaret değil. Bunlar, fecir meltemleri gibi esen bir rüzgâr! Itırla parlayan tatlı bir esinti! Yahut da, kalbin alıştığı ‘bir kurtuluş kuşağı’! Ruhun sevdiği lâtif bir fısıltı! Vicdanın uyandığı manalı bir dokunuş!… Bu bir güzellik… Güzel; sevimli, lâtif bir güzellik! Bu öyle bir güzellik ki; büyük bir şiirin büyüyü andıran güzelliği izaha yakınlaşamaz! Çünkü burada, şaheser bir güzellikle beraber büyük bir hakikat dile getiriliyor. Ve bunun için ardından “Akıl sa-hibleri için bunların her biri birer yemine değmez mi?” deniyor…” (50)…
Merhum Seyyîd Kutub’un, tamamen ‘fıtrî, tabîî, insiyakı’ olan ve ‘El-Fecr’ suresinin baş kısmının tefsirini ihtiva eden bu ifadeleri, lâhûtî ve çağları ihata edici İlâhî evsafa hâiz olan ‘Kur’an-ı kerimin’ mezkûr ayetlerinin şümullü muhtevâsiyle ‘mütenâsiben zamanımızda ‘İran’ coğrafyasında doğan muhteşem ‘İslam İnkılabı’ ‘nın yapısına ve biribiriyle olan ‘münâsebât-ı ma’neviyesine’ ne kadar da muvafık düşmekte,ne güzel ve ne tatlı bir ahenk göstermektedir!… Hele, İran İslam İnkılabı’nın ‘fecrini’ (zuhurunu ve doğuşunu) görmediği halde; İslam İnkılabını gerçekleştiren Hizbullahî ümmeti ve gece-li-gündüzlü, namaz-niyaz ve takva ile yoğurulmuş muhteşem kıyamlarını “Ruh sahibi yaratık ve tablolar”, “Gecelerin ruh sahibi birer canlı varlık olduğunu”, “Dalgın varlıkların yavaş yavaş uyanmağa başladığı nefesleriyle…”, “Onun bizi,bizim de onu kucakladığımızı hisseder gibi oluyoruz”, “(Kıyam dolu olan o geceler, bilhassa son) gece, canlı bir varlıktır.”, “Bir kurtuluş kucağf’dır… şeklinde tasvir ederken; “Karanlıkda dolaşan ‘uykusuz’ bir insan”, “uzak bir seyâhata çıkmış bir yolcu gibi…” ifadeleriyle de, İslam İnkılabının ve kıyamının aşkı, şevki ve heyecanı ile “karanlıklarda dolaşan” “uykusuz bir insan” olan ve Türkiye, Irak ve Fransa’daki ‘on beş yıllık sürgün ve hicret hayatiyle’ zaman ve mekân cihetiyle “uzak bir seyâhata çıkmış bir yolcu gibi” Merhem İmam Humeyni’nin (Rıdvanullahi Aleyh) inkılâb (fecr) öncesi durumunu -adetâ- tasvir etmekte, böylece serapa ‘mu’cize’ olan Kur’an-ı kerim’in mezkûr mu’cizevî ‘El-Fecr’ suresinin lâhutî ifâdesine ve ihbarına güzel bir ‘âyine’ hâline gelmektedir…
Evet;… “Gece karanlığının çatladığı sabahın ilk beyazı (şafak atması ve tan ağarması); “Cihanın zulmetten ‘nura’ geçmek üzere gülümsediği en neş’eli ye en mes’ud bir demi” (51) olan ‘fecr’ (İslam İnkılabı), uzun ve çetin bir mücâdele dönemi neticesinde yorgun’, ama büyük bir huzur içerisinde aşılan ve bu aşama ‘uyuşukluğu’ atılan gecelerin sür’atle gidişlerini netice vererek bir ‘şems-i taban’ gibi doğmuş; asırlardan beri zulüm ve zulmetler içerisinde kıvranan insanlık alemini ve İslam ümmetini nura, ışığa sürura ve saadete kavuşturmuştur…