EHLİ BEYT HADİSLERİ

[kerrar14]

Ynt: EHLİ BEYT HADİSLERİ

Peygamber efendimiz şöyle buyurdu:

"Kıyamet Günü’nde Ali bin Ebi Talib, Cennet’in yüksekliklerinde olan Firdevs Dağı’nın üzerinde bulunacak, o dağın üstünde Alemlerin Rabbinin arşı ve altında kol kol akan Cennet’in içine akan nehirler vardır, kendisi nurdan bir kürsüye oturup elinde tesnim (içecek) olacak, onun ve Ehl-i Beyt’inin velayetini kabul etmeyenler, sıratın üstünden geçemeyecek. Ali o gün, sevenlerini Cennet’e, buğz edenlerini de Cehennem’e geçirecektir


(Hatip el-Bağdadi "Tarih-i Bağdat" c.3, s.161; Muhibeddin et-Tabari "Riyad'ul Nadara" c.2, s.173, 177, 244; el-Hamvini eş-Şafii "Feraid es-Simtayn" c.1, s.292 Hadis No: 230; er-Rahmani el-Hemedani “el-İmam Ali bin Ebi Talib” s.364, Hadis No: 4; Hatip el-Hüvarezmi el-Hanefi "Maktel-i Hüseyn" c.2, s.32; el-Kunduzi el-Hanefi "Yenabi'ül Mevedde" s.86, 113; Menakıb-ı Hüvarezmi el-Hanefi s.31; Emrutesri “Ercah’ül Metalib” s.550; Muhammed Salih et-Tirmizi “Menakib’ül Murtadaviyye” s.105; el-Bahrani “Gayet’ül Meram” s.207 Hadis No: 12; et-Tüsteri "İhkak'ul Hak" c.7, s.114-121 ve c.17, s.158-162; Muhammed Miri el-Antaki "Limaze ahtertü Mezhebe Ehl’il Beyt" s.294-295; Ebu Bekir bin Şihabiddin eş-Şafii “Reşfet’üs Sadi”)

[kerrar14]

Ynt: EHLİ BEYT HADİSLERİ

Peygamber efendimiz şöyle buyurdu:

“Ya Ali! Halk arasındaki misalin, Kur’ân’daki ‘Kulhuvallahu ahad’ (İhlas) suresine benzer; kim onu bir defa okursa, Kur’ân’ın üçte birini okumuş gibi olur; kim onu iki defa okursa, Kur’ân’ın üçte ikisini okumuş gibi olur; kim onu üç defa okursa, Kur’ân’nın hepsini okumuş gibi olur. Ya Ali, sen de böylesin! Kim seni kalbiyle severse, imanın üçte birini elde etmiştir; kim kalbi ve diliyle seni severse imanın üçte ikisini elde etmiştir; kim seni kalbi, dili ve eliyle severse imanın hepsini elde etmiştir. Beni hak olarak peygamber gönderen Allah’a ant olsun ki, eğer yeryüzünün ehli, gök ehli gibi seni sevmiş olsaydı, Allah onlardan hiç birini ateşle azap etmezdi.”


(el-Kunduzi el-Hanefi “Yenabi’ul- Mevedde” s.125; Enis Emir "Fazilet-i Ehl-i Beyt-i Resulullah" ve “Kuran’da Ehli Beyt”)

[kerrar14]

Ynt: EHLİ BEYT HADİSLERİ


peygamber efendimiz şöyle buyurdu:
"İnsanlar, Ali bin Ebi Tâlib'in sevgisi üzerine toplansaydılar, Allah Cehennem’i yaratmazdı"


(el-Müttaki el-Hindi "Kenz' ul Ummal" c.11, s.611; es-Suyuti “Zeyl el-Âli” s.62; Muhammed bin Salih et-Tirmizi "el-Kevkeb ed-Dürri" s.122; el-İyni el-Haydar el-Abadi “Menakib Ali” s.45; el-Askeri "Makam Emir'ül Müminin İnd'ül Hulefa" s.45; Menakıb-ı Hüvarezmi el-Hanefi s.28; el-Hemedani “Meveddet’ül Kurba” s.61-Lahur baskısı; Hatip Hüvarezmi “Maktel-il Hüseyn” s.37; Emrutesri el-Hanefi “Ercah’ül Metalib” s.522 – Lahur baskısı; ed-Deylemi "el-Firdevs bi Masur’ul Hitab” c.3, s.88 ;el-Kunduzi "Yenabi'ül Mevedde" s. 91, 125, 237, 251; el-Musuli el-Hasneviyye “Dürr Bahr’ül Menakib” s.58; ed-Deylemi “Münahic el-Fadiliyn” s.377; Seyyid Eyyub bin Sıddık “Menâkıb-ı Çihâr Yâri Güzîn” 6. Bab, 25. Menâkıb, 32. Hadis.; ed-Dehlevi “Kurret’il Aynayn fi Tefdil eş-Şeyheyn” s.234 Peyşaver bas.; et-Tüsteri "İhkak'ul Hak" c.7, s.149-151; c.17, s.240-

[kerrar14]

Ynt: EHLİ BEYT HADİSLERİ

Peygamber efendimiz şöyle buyurdu:

“Müminin amel defterinin başlığı, Ali bin Ebi Talib’in sevgisidir.”


el-Müttaki el-Hindi "Kenz'ul Ummal" c.11, s.601 Hadis No: 32900; İbn-i Hacer “es-Sevaik’ul Muhrika” s.125, Hadis No: 32; el-Suyuti "Cami us-Sağir" c.2, s.45 Mısır bas.;Hatip el-Bağdadi "Tarih-i Bağdat" c.4, s.410 Mısır bas.; İbn-i İbn-i Hacer "Lisan'ül Mizan" c.4, s.471; es-Safvari “Nezhet'ül Mecalis” c.2, s.208; İbn-i Asakir “Tarih-i Dimaşk” Hadis No: 1262; Menakıb-ı Meğazeli s.243 Hadis No: 290; en-Nebehani “el-Feth’ül Kebir” c.2, s.245)

[kerrar14]

Ynt: EHLİ BEYT HADİSLERİ


Eba Said-i Hudrî'den şöyle rivayet edilir:

Biz -Ensar topluluğu- münafıkları, Ali b. Ebutalib'e düşmanlık yapmalarıyla tanırdık."


(Sünen-i Tirmizî, c.5, s.635 / 3717; İbn-i Sabban “İs'af-ur Rağibin” s.113; eş-Şeblenci “Nur-ul Ebsar” s.88; el-Heysemi “Mecma-uz Zevaid” c.9, s.132; Tabari “er-Riyad-un Nadire” c.3, s.242; İbn-i Hacer “Savaik-ul Muhrika” s.122; Taberanî de bunu Mu'cem-ul Evset'te Cabir'den tahriç etmiştir, c.2, s.s.391 / 2146.)

[kerrar14]

Ynt: EHLİ BEYT HADİSLERİ

Resulullah sallallah'u aleyhi ve âlihi ve sellem İmam Ali’ye hitaben şöyle buyurdu:

“Beni sevdiğini söyleyip sana düşmanlık yapan yalancıdır”

el-Müttaki el-Hindi "Kenz' ul Ummal" c.6, s.395 / Menakıb-ı Meğazeli s.51 / el-Zehebi "Mizan'ül İtidal" c.1, s.251 / el-Askalani "Lisan'ül Mizan" c.2, s.285 / İbn-i Kesir "el-Bidayetü ven-Nihaye" c.7, s.354 / el-Künci "Kifayet'üt Talib" s.319)

[kerrar14]

Ynt: EHLİ BEYT HADİSLERİ


İbade b. Samit der ki:

“Biz evlatlarmızı, Ali b. Ebutalib'i sevmekle imtihan ederdik; birisinin Ali b. Ebi Talib’i sevmediğini görseydik, onun bizden olmadığını ve onun gayri meşru olduğunu bilirdik.”

(İbn-i Asakir “Tercümet-u İmam Ali aleyhisselam min Tarih-i Medinet-i Dimaşk” c.2, s. 224/727)

[kerrar14]

Ynt: EHLİ BEYT HADİSLERİ

Mahbub b. Ebu Zinad diyor ki:

“Ensar, biz insanların, Ali b. Ebutalib'e düşmanlık etmeleriyle, babasından başkasından olduğunu tanırdık, diyordu.”

(İbn-i Asakir “Tercümet-i İmam Ali aleyhisselam min Tarih-i Medinet-i Dimaşk” c.2, s.224/728 ve 729)

[cundep]

Ynt: EHLİ BEYT HADİSLERİ

[quote author=kerrar14 link=topic=23024.msg162345#msg162345 date=1349091263]
Peygamber efendimiz şöyle buyurdu:

"Kıyamet Günü’nde Ali bin Ebi Talib, Cennet’in yüksekliklerinde olan Firdevs Dağı’nın üzerinde bulunacak, o dağın üstünde Alemlerin Rabbinin arşı ve altında kol kol akan Cennet’in içine akan nehirler vardır, kendisi nurdan bir kürsüye oturup elinde tesnim (içecek) olacak, onun ve Ehl-i Beyt’inin velayetini kabul etmeyenler, sıratın üstünden geçemeyecek. Ali o gün, sevenlerini Cennet’e, buğz edenlerini de Cehennem’e geçirecektir


(Hatip el-Bağdadi "Tarih-i Bağdat" c.3, s.161; Muhibeddin et-Tabari "Riyad'ul Nadara" c.2, s.173, 177, 244; el-Hamvini eş-Şafii "Feraid es-Simtayn" c.1, s.292 Hadis No: 230; er-Rahmani el-Hemedani “el-İmam Ali bin Ebi Talib” s.364, Hadis No: 4; Hatip el-Hüvarezmi el-Hanefi "Maktel-i Hüseyn" c.2, s.32; el-Kunduzi el-Hanefi "Yenabi'ül Mevedde" s.86, 113; Menakıb-ı Hüvarezmi el-Hanefi s.31; Emrutesri “Ercah’ül Metalib” s.550; Muhammed Salih et-Tirmizi “Menakib’ül Murtadaviyye” s.105; el-Bahrani “Gayet’ül Meram” s.207 Hadis No: 12; et-Tüsteri "İhkak'ul Hak" c.7, s.114-121 ve c.17, s.158-162; Muhammed Miri el-Antaki "Limaze ahtertü Mezhebe Ehl’il Beyt" s.294-295; Ebu Bekir bin Şihabiddin eş-Şafii “Reşfet’üs Sadi”)
[/quote]


anlayana işte 1400 yıllık meselenin özeti budur. gönlüne sağlık kerrar14

[kerrar14]

Ynt: EHLİ BEYT HADİSLERİ

İmam Hasan Askeri Aleyhisselam şöyle buyurdu: Biz Ehli Beyt’e yardımda zayıf kalanlar eğer namazda düşmanımıza lanet okursa sesini Dünya’dan Arş’a kadar tüm melekler duyar.
Kaynak: Müstedrek-ul Vesail c. 4 s. 410

İmam Caferi Sadık Aleyhisselam şöyle buyurdu: Herkim bizim eleştirilip düşmanlarımızın övüldüğü, bize düşman olanların sevildiği ve dostlarımıza düşman olunan bir mecliste oturursa Kuran’ı nazil eden Allah’a karşı kafir olur. Kaynak: Emali Saduk s. 55

İmam Caferi Sadık Aleyhisselam şöyle buyurdu: Bizi sevdiğini söyleyip de düşmanlarımızdan beraat etmeyen yalancıdır. Kaynak: Bihar-ul Envar c. 27 s. 59

[kerrar14]

Ynt: EHLİ BEYT HADİSLERİ

Halid-i Rib’î, Ka’b’ın şöyle dediğini nakletmiştir:
Hz. İbrahim Halil (a.s), Hz. İmam Hüseyin’in (a.s) kâtiline lanet okuyan ilk kimselerdendi. Bu ameli yapmayı kendi çocuklarına da emretti ve onlardan bu ameli yapacaklarına dair söz aldı. Ondan sonra Hz. Musa Kelim (a.s) de böyle yaptı ve

kendi ümmetini buna davet etti. Sonra Hz. Davud (a.s) böyle yaptı ve İsrâiloğullarına (Yezid’e lanet etmelerini) emretti. Daha sonra Hz. İsa Mesih (a.s) böyle yaptı ve ümmetine şöyle buyurdu:

“Ey İsrâiloğulları, Hz. Hüseyin’in kâtiline lanet okuyun. Eğer Hüseyin’in (a.s) yaşadığı zamanda olursanız, ondan yardımınızı esirgemeyin. Zira onun yanında şehid düşen, peygamberlerin yanında şehid düşmüş gibidir. Ona gönül veren ve her türlü zorluğa katlanan şehitleri görür gibiyim.”

Allah tarafından gönderilen bütün elçiler Kerbela’yı ziyaret etmiş, orada durmuş ve “Sen mukaddes bir mekânsın ve sende parlak bir ay defnedilecektir.” diye söylemişlerdir. Bihar-ul Envar, c.44, s.301-302

[kerrar14]

Ynt: EHLİ BEYT HADİSLERİ

— İmam Ali aleyhisselam’dan mucize isteyen, yetmiş kişilik, topluluktan sadece birisinin imanında sabit kaldığına ve diğerlerinin kâfir olduğuna dair…

***53- İbni Abbas şöyle nakleder:
“Kufeli şiaların büyüklerinden bir gurup Hz. Ali aleyhisselam’ın huzuruna gelerek Allah’ın bazı sırlarından onlara göstermesini istediler. Hz. Ali aleyhisselam buyurdular: “Sizin o sırlardan birini dahi görmeye tahammülünüz yoktur ve kâfir olursunuz.”
Onlar: Bizler Senin (aleyhisselam) sırlarla dolu olduğunu bilmekte ve bunda şüphe etmemekteyiz dediler.
Hz. Ali (aleyhisselam) onlardan yetmiş kişiyi seçip Kufe şehrinin arkasına doğru götürdü. Daha sonra iki rekât namaz kılıp bazı kelimeler söyleyip onlara “bakın” diye buyurdu. Onlar baktıklarında ağaçların, meyveleriyle cenneti apaçık bir şekilde gördüler. İçlerinde fesaheti diğerlerinden daha iyi olan birisi bu apaçık bir sihirdir dedi. Böylelikle onlardan iki kişi dışında herkes kâfir oldu. Hz. Ali aleyhisselam o iki kişiden birine “yanındakilerin ne söylediğini işittin mi? Allah’a andolsun bu sihir değil ve Ben (aleyhisselam) sihirbaz değilim belki bu Allah’ın ve O’nun Resulünün (sallallahu aleyhi ve alihi ve sellem) ilmindendir. Benim (aleyhisselam) söylediklerimi reddeden bunlar, gerçekte Allah’ın Resulünü (sallallahu aleyhi ve alihi ve sellem) reddetmişlerdir.” Daha sonra Hazret (aleyhisselam) onlara dua etmek için Kufe camisine gelip ellerini kaldırdığında caminin bütün kulları mücevher ve yakut oldu. Böylece o iki kişiden biri de kâfir olarak geri döndü. Gelen o cemaatten yalnızca bir kişi imanında sabit kaldı.”

Kaynak: Meşarig-ul Envar; s. 82/ Bihar-ul Envar; c. 41, s. 259/ El Heraic-i vel Ceraih; c. 2, s. 862.

[kerrar14]

Ynt: EHLİ BEYT HADİSLERİ

— Ehl-i Beyt aleyhimusselam’ın şan, fazilet ve makamını inkâr edenlerin durumuna dair…

38- Aban bin Ehmer Hz. İmam Sadık aleyhisselam’ın şöyle buyurduğunu rivayet eder:
“Ey Aban! İnsanlar Hz. Ali aleyhisselam’ın: “Eğer istersem bu ayağımla Şam’da olan Muaviye bin Süfyan’ın göğsünden vurarak tahtından aşağı düşürürüm” buyruğunu nasıl inkâr edip kabul etmezler? Ama Hz. Süleyman’ın varisi olan Asif bin Berhiya’nın Belkıs’ın tahtını göz açıp kapamaktan daha kısa sürede Hz. Süleyman’ın yanında hazır ettiğine inanırlar?
Meğer bizim Peygamberimiz (sallallahu aleyhi ve alihi ve sellem) bütün peygamberlerin en üstünü değil midir? O’nun (sallallahu aleyhi ve alihi ve sellem) Vasi ve Halifesi (aleyhisselam) bütün vasilerin ve halifelerin en üstünü değil midir? Acaba Hz. Ali aleyhisselam’ı Süleyman’ın vasisi kadar bile bilmiyorlar mı?
Allah Bizi (aleyhimusselam) ve hakkımızı inkâr edip, makam, şan ve faziletlerimizde şüphe edip, görmezlikten gelip, kabul etmeyenler arasında hâkimlik etsin.”

Kaynak: El-İhtisas; s. 207/ Bihar-ul Envar; c. 14, s. 115.

[kerrar14]

Ynt: EHLİ BEYT HADİSLERİ

— İmam Ali aleyhisselam’ın Kufe camisinden, mübarek, elini uzatarak Şam’daki Muaviye lanetisini tahtından indirmesi ve sakalının bir bölümünü yolmasına dair…
39- Rivayet edilmiştir ki:
“Bir gün Hz. Ali aleyhisselam Kufe camisinde, halkın etrafına toplanmış oldukları bir halde, onlara hutbe okuyordu. Bu esnada Hazret (aleyhisselam) elleriyle gökyüzüne işaret ederek kızgın bir halde bazı şeyler söyledi.
Aniden bir bulut O Hazrete (aleyhisselam) doğru geldi ve İmam aleyhisselam, Ammar ile birlikte ona binip gözden kayboldular, bir saat sonra geri döndüler.
Hz. Ali aleyhisselam minbere çıkıp Şıkşıkıye hutbesini okudu.
Halk O hazrete (aleyhisselam) arz ettiler: Ey Emir-el Müminin (aleyhisselam)! Allah-u Teâla Size (aleyhisselam) böyle aşikâr bir güç ve kudret verdiği halde neden insanların Muaviye ile savaşmak için toplanmalarını istiyorsunuz?
Hazret (aleyhisselam) buyurdular: “Allah onların kâfirler, münafıklar, dinden dönmüşler, ahdini kırmışlar ve tuğyan edenlere karşı ettikleri cihatla kendisine kul etmeye mecbur kılmıştır.
Andolsun Allah’a! Eğer istersem gördüğünüz bu kısa elleri sizin bu geniş ve koskocaman dünyanızda uzatır, Şam’daki Muaviye’nin sinesine vurarak tahtından düşürür ve sakallarını yolarım.”
Bu sırada Hazret (aleyhisselam) ellerini uzatıp çekti. Biz, O Hazretin (aleyhisselam) elinde birçok tüy olduğunu gördük.
Bu olaydan bir süre sonra Şam’dan Muaviye’nin bir gün tahtında oturduğu halde bir elin uzanıp onu tahtından attığını ve sakalının bir bölümünü yolduğu, bunun sonucunda Muaviye’nin günlerdir kendisinden geçmiş ve baygın bir halde olduğu haberi geldi.”

Kaynak: Nevadir-ul Mucizat; s. 44/ Uyun-ul Mucizat; s. 37/ Medinet-ul Meaciz; c. 1, s. 476/ Bihar-ul Envar; c. 57, s. 346.

[kerrar14]

Ynt: EHLİ BEYT HADİSLERİ

— Sahabenin Ehl-i Beyt aleyhimusselam’a karşı düşmanlığı ve Resulullah sallallahu aleyhi ve alihi ve sellem’in buna verdiği tepkiye dair…

40- Ebu Hureyre şöyle nakleder:
“Bir gün Hz. Ali aleyhisselam, Camide oturmuş olan bir grup Kureyşlinin yanından geçti. Onlar kaş göz işaretleriyle O hazrete ihanet ettiler.
Hz. Ali aleyhisselam Hz. Resulullah’ın (sallallahu aleyhi ve alihi ve sellem) yanına gelerek onları şikâyet etti.
Hz. Resulullah sallallahu aleyhi ve alihi ve sellem kızgın bir şekilde halka şöyle buyurdular: “Ey insanlar! Size neler oluyor? Her ne zaman size İbrahim ve Al-i İbrahim’den anlatıldığında yüzleriniz parlayıp kalpleriniz rahatlığa eriyor; ama Muhammed (sallallahu aleyhi ve alihi ve sellem) ve Al-i Muhammed’in (aleyhimusselam) faziletleri zikredildiğinde yüzleriniz kırışıp, buruşuyor ve kalpleriniz katılaşıyor. Canımın elinde olduğu Allah’a andolsun! Eğer sizler kıyamet günü yetmiş tane peygamberin amelleriyle gelmiş olsanız bile Ali (aleyhisselam) ve Evlatlarının (aleyhimusselam) sevgi ve muhabbeti olmadan cennete giremeyeceksiniz.
Gerçekten de Allah’ın bir hakkı vardır ki, onu, Allah, Ben ve Ali’den (aleyhisselam) başka kimse bilmemektedir. Benim bir hakkım vardır ki, onu, Allah ve Ali’den (aleyhisselam) başkası bilmemektedir. Ali’nin (aleyhisselam) bir hakkı vardır ki, onu, Allah ve Ben’den başka kimse bilmemektedir.”

Kaynak: El-Rovze fil fezail; s. 147/ Bihar-ul Envar; c. 27, s. 196.