PEYGAMBER (S.A.A)’İN MÜMİN BİRİSİNE CENAZE NAMAZI KILMASINA İTİRAZ
İbn-i Hacer-i Askalani “el-İsabe” adlı kitabının 4. cildinde Ebu Atiyye’nin biyografisinde şöyle yazıyor: Beğevi ve Ebu Ahmed Hakim, İsmail b. Ayyaş ve Taberani de başka bir yolla ve her ikisi de Buheyr b. Sa’d’dan, o da Halid b. Sa’dan’dan, o da Ebu Atiyye’den şöyle rivayet ederler: Peygamber (s.a.a)’in asrında birisi öldü. Ashaptan birisi (yani Ömer) şöyle dedi: “Ya Resulellah! Ona namaz kılma!”
Peygamber (s.a.a) şöyle buyurdu: “Onun iyi iş yaptığını gören var mı?”
Ashaptan biri: “Falan filan gecelerde bizimle beraber nöbet tuttu” diye cevap verdi.
Peygamber (s.a.a) ona cenaze namazı kıldı, cenaze törenine de katıl-dı. Daha sonra ölen şahısı överek şöyle buyurdu: “Arkadaşların cehen-nemlik olduğunu zannediyorlar ama ben şehadet ediyorum ki sen cen-netliksin.”
Daha sonra Ömer’e dönerek şöyle buyurdu: “Sen halkın amellerin-den sormuyorsun sadece onların arkasında gıybet etmek istiyorsun...”
Yine İbn-i Hacer aynı mevzuu Ebu Munzir’in biyografisinde nakle-der ki Peygamber (s.a.a) onun kabri başında üç kez ona aferin dedi. Taberani Abdullah b. Nafi'den, Hişam b. Sa’d’dan nakleder ki birisi Peygamber (s.a.a)’in yanına gelerek dedi ki: “Ya Resulellah! Filan şahıs öldü, teşrif edin de ona namaz kılın.”
Ömer: “O adam temiz biri değildi, ona namaz kılma!” dedi.
Peygamber (s.a.a)’in yanına gelen şahıs: “Ya Resulellah! Sizin sa-bahladığınız ve bir grubun da nöbet tuttuğu filan gece bu adam da onla-rın arasında idi” dedi.
Peygamber (s.a.a) yerinden kalktı, ben de onun arkasına takıldım. Peygamber (s.a.a) onu kabrinin bulunduğu yere giderek onun kenarında oturdu. Onu toprağa verdikten sonra üç defa ona “aferin” dedi. Daha sonra şöyle ekledi: “Halk onu kötülükle anıyor ama ben onu iyilikle anıyorum.”
Ömer: “Ama o bu sözlerin ehli değildi” dedi.
Peygamber (s.a.a): “Ey Ömer! Bu sözlerden vazgeç! Kim ALLAH yo-lunda cihat ederse cennet ona farz olur.”
İbn-i Hacer şöyle diyor: Ebu Musa bu hadisin devamında diyor ki: Bu hadisin metni Ebu Atiyye’nin hadisinde geçti. Ebu Munzir’in hadisini Ebu Davut “el-Merasil” adlı kitapta Ahmed b. Meni’den, o da Hammad b. Halid’den aynen Abdullah b. Nafi’nin rivayeti gibi nakleder. Ebu Ahmed onu “el-Künye’de” zikretmemiştir. Ama Ebu Atiyye’nin hadisi nakledildi. Ebu Musa, onun biyografisinde zikrettiği gibi Hakim Ebu Ahmed de onu rivayet ederek şöyle der: Buradan anladığımız kadarıyla o sahabedenmiş. Elbette her iki hadisin kaynağı farklıdır. Ama her iki metinin akışı birbirine yakındır. (İbn-i Hacer'in “el-İsabe”de Ebu Munzir’in biyografisinde söylediği sözlerin sonu.)
İbn-i Hacer-i Askalani “el-İsabe” adlı kitabının 4. cildinde Ebu Atiyye’nin biyografisinde şöyle yazıyor: Beğevi ve Ebu Ahmed Hakim, İsmail b. Ayyaş ve Taberani de başka bir yolla ve her ikisi de Buheyr b. Sa’d’dan, o da Halid b. Sa’dan’dan, o da Ebu Atiyye’den şöyle rivayet ederler: Peygamber (s.a.a)’in asrında birisi öldü. Ashaptan birisi (yani Ömer) şöyle dedi: “Ya Resulellah! Ona namaz kılma!”
Peygamber (s.a.a) şöyle buyurdu: “Onun iyi iş yaptığını gören var mı?”
Ashaptan biri: “Falan filan gecelerde bizimle beraber nöbet tuttu” diye cevap verdi.
Peygamber (s.a.a) ona cenaze namazı kıldı, cenaze törenine de katıl-dı. Daha sonra ölen şahısı överek şöyle buyurdu: “Arkadaşların cehen-nemlik olduğunu zannediyorlar ama ben şehadet ediyorum ki sen cen-netliksin.”
Daha sonra Ömer’e dönerek şöyle buyurdu: “Sen halkın amellerin-den sormuyorsun sadece onların arkasında gıybet etmek istiyorsun...”
Yine İbn-i Hacer aynı mevzuu Ebu Munzir’in biyografisinde nakle-der ki Peygamber (s.a.a) onun kabri başında üç kez ona aferin dedi. Taberani Abdullah b. Nafi'den, Hişam b. Sa’d’dan nakleder ki birisi Peygamber (s.a.a)’in yanına gelerek dedi ki: “Ya Resulellah! Filan şahıs öldü, teşrif edin de ona namaz kılın.”
Ömer: “O adam temiz biri değildi, ona namaz kılma!” dedi.
Peygamber (s.a.a)’in yanına gelen şahıs: “Ya Resulellah! Sizin sa-bahladığınız ve bir grubun da nöbet tuttuğu filan gece bu adam da onla-rın arasında idi” dedi.
Peygamber (s.a.a) yerinden kalktı, ben de onun arkasına takıldım. Peygamber (s.a.a) onu kabrinin bulunduğu yere giderek onun kenarında oturdu. Onu toprağa verdikten sonra üç defa ona “aferin” dedi. Daha sonra şöyle ekledi: “Halk onu kötülükle anıyor ama ben onu iyilikle anıyorum.”
Ömer: “Ama o bu sözlerin ehli değildi” dedi.
Peygamber (s.a.a): “Ey Ömer! Bu sözlerden vazgeç! Kim ALLAH yo-lunda cihat ederse cennet ona farz olur.”
İbn-i Hacer şöyle diyor: Ebu Musa bu hadisin devamında diyor ki: Bu hadisin metni Ebu Atiyye’nin hadisinde geçti. Ebu Munzir’in hadisini Ebu Davut “el-Merasil” adlı kitapta Ahmed b. Meni’den, o da Hammad b. Halid’den aynen Abdullah b. Nafi’nin rivayeti gibi nakleder. Ebu Ahmed onu “el-Künye’de” zikretmemiştir. Ama Ebu Atiyye’nin hadisi nakledildi. Ebu Musa, onun biyografisinde zikrettiği gibi Hakim Ebu Ahmed de onu rivayet ederek şöyle der: Buradan anladığımız kadarıyla o sahabedenmiş. Elbette her iki hadisin kaynağı farklıdır. Ama her iki metinin akışı birbirine yakındır. (İbn-i Hacer'in “el-İsabe”de Ebu Munzir’in biyografisinde söylediği sözlerin sonu.)