SURİYE'Lİ ÇOCUKTAN MEKTUP - SYRİAN CHİLD LETTER - الرسالة السورية للأطفال
'MİNİK BOYNUMU AHTAPOT GİBİ SARAN DEV BİR URGANLA ASTILAR BENİ'
Çok, Çok uzaklardan geldi benim ölüm talimatım; yanıbaşımızdaki benim gibi Müslümanların olduğu dost bildiğim devletlerde bunu uygulamaya koyuldu.
Ülkeme saldırdılar dört bir koldan, her yanımızı ateş sardı bir anda; her biri sanki cehennemin ateşlerinden çıkmış koca koca adamlar minik bedenlerimizi ezip ezip geçtiler.
Biz ölüyorduk, öldürülüyorduk gecenin bir yarısında; ama her kes susuyordu.
Sonra,
sonra bizi katledenler daha bir pervasızlaşmaya başladılar.
Katilleri kendi topraklarında eğitip silahlandırıp bizi öldürmeye gönderdiler gecenin zifhiri karanlığında. Annemi Babamı, Kardeşlerimi böyle karanlık ve sesiz bir gecede gelip evimizin ortasında gözlerimin önünde yüzlerce kez ateş ederek öldürdüler.
Ne bir silahı vardı babamın , annemin ve kardeşlerimin; nede bir çakıl taşı ellerinde... ama onların ellerinde dost, din kardeşi bildiklerimizin verdikleri ölüm kusan silahları vardı. Ne sordular , ne acıdılar sadece öldürdüler kan ve barut içinde bıraktılar evimizi.
Babamın , annemin , kardeşlerimin bedenleri düşerken evimizin orta yerine, bedenlerinden etrafa saçılan kanları iftar için Anneciğimin hazırladığı ekmeğimize çorbamıza karıştı kızıla boyandı soframız. Sonra minik ,suçsuz, günahsız beni ailemi katlettikleri evimizin çatısından sarkıttıkları minicik boynumu dev bir ahtapot gibi saran kalın bir iple astılar.
Ne oldu, ne bitti hiç bilmiyorum; neden bu vahşeti minik bedenime uyguladılar, bu acıyı bana neden hak gördüler bilmiyorum. Küçük bir dünyam vardı; bir bilgisayarım yoktu ama bir babacığım vardı, bir cep telefonum yoktu ama bir anneciğim vardı; çok güzel giysilerim ve çeşit çeşit yiyeceklerim yoktu ama beni çok seven ve benimde onları çok sevdiğim kardeşlerim vardı.
Şimdi;
Şimdi hiç biri yok, önce onları aldılar benden barutunun genzimi yaktığı yüzlerce kurşunla ve sonra beni aldılar benden bir ahtapot urganla tavandan aşağa astılar.
Dost bildiklerimizn, din kardeşiyiz sandıklarımızın silahlandırıp eğittiği katiller öldürmeye devam ediyor tıpkı benden önce olduğu gibi benden sonrada. ve belki şuan bu yazıyı okurken sen yine benim gibi minik suçsuz günahsız bir beden daha düşüyordur toprağa...
(‘’Suriye’nin Başkenti Şam’ın “Seyyide Zeynep” bölgesinde yaşayan Iraklı Şii bir ailenin tüm fertleri teröristlerce katledildikten sonra ailenin küçük çocuğu idam edildi!’’ Irak İnsan Hakları Aktivistleri
[img alt=Foto: SURİYE'Lİ ÇOCUKTAN MEKTUP - SYRİAN CHİLD LETTER - الرسالة السورية للأطفال 'MİNİK BOYNUMU AHTAPOT GİBİ SARAN DEV BİR URGANLA ASTILAR BENİ' Çok, Çok uzaklardan geldi benim ölüm talimatım; yanıbaşımızdaki benim gibi Müslümanların olduğu dost bildiğim devletlerde bunu uygulamaya koyuldu. Ülkeme saldırdılar dört bir koldan, her yanımızı ateş sardı bir anda; her biri sanki cehennemin ateşlerinden çıkmış koca koca adamlar minik bedenlerimizi ezip ezip geçtiler. Biz ölüyorduk, öldürülüyorduk gecenin bir yarısında; ama her kes susuyordu. Sonra, sonra bizi katledenler daha bir pervasızlaşmaya başladılar. Katilleri kendi topraklarında eğitip silahlandırıp bizi öldürmeye gönderdiler gecenin zifhiri karanlığında. Annemi Babamı, Kardeşlerimi böyle karanlık ve sesiz bir gecede gelip evimizin ortasında gözlerimin önünde yüzlerce kez ateş ederek öldürdüler. Ne bir silahı vardı babamın , annemin ve kardeşlerimin; nede bir çakıl taşı ellerinde... ama onların ellerinde dost, din kardeşi bildiklerimizin verdikleri ölüm kusan silahları vardı. Ne sordular , ne acıdılar sadece öldürdüler kan ve barut içinde bıraktılar evimizi. Babamın , annemin , kardeşlerimin bedenleri düşerken evimizin orta yerine, bedenlerinden etrafa saçılan kanları iftar için Anneciğimin hazırladığı ekmeğimize çorbamıza karıştı kızıla boyandı soframız. Sonra minik ,suçsuz, günahsız beni ailemi katlettikleri evimizin çatısından sarkıttıkları minicik boynumu dev bir ahtapot gibi saran kalın bir iple astılar. Ne oldu, ne bitti hiç bilmiyorum; neden bu vahşeti minik bedenime uyguladılar, bu acıyı bana neden hak gördüler bilmiyorum. Küçük bir dünyam vardı; bir bilgisayarım yoktu ama bir babacığım vardı, bir cep telefonum yoktu ama bir anneciğim vardı; çok güzel giysilerim ve çeşit çeşit yiyeceklerim yoktu ama beni çok seven ve benimde onları çok sevdiğim kardeşlerim vardı. Şimdi; Şimdi hiç biri yok, önce onları aldılar benden barutunun genzimi yaktığı yüzlerce kurşunla ve sonra beni aldılar benden bir ahtapot urganla tavandan aşağa astılar. Dost bildiklerimizn, din kardeşiyiz sandıklarımızın silahlandırıp eğittiği katiller öldürmeye devam ediyor tıpkı benden önce olduğu gibi benden sonrada. ve belki şuan bu yazıyı okurken sen yine benim gibi minik suçsuz günahsız bir beden daha düşüyordur toprağa... (‘’Suriye’nin Başkenti Şam’ın “Seyyide Zeynep” bölgesinde yaşayan Iraklı Şii bir ailenin tüm fertleri teröristlerce katledildikten sonra ailenin küçük çocuğu idam edildi!’’ Irak İnsan Hakları Aktivistleri - 07 Ağustos 2012) height=402 width=843]http://a1.sphotos.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-ash4/c0.20.602.287.78884934757/p843x403/603537_401187876612952_666129020_n.jpg[/img]
'MİNİK BOYNUMU AHTAPOT GİBİ SARAN DEV BİR URGANLA ASTILAR BENİ'
Çok, Çok uzaklardan geldi benim ölüm talimatım; yanıbaşımızdaki benim gibi Müslümanların olduğu dost bildiğim devletlerde bunu uygulamaya koyuldu.
Ülkeme saldırdılar dört bir koldan, her yanımızı ateş sardı bir anda; her biri sanki cehennemin ateşlerinden çıkmış koca koca adamlar minik bedenlerimizi ezip ezip geçtiler.
Biz ölüyorduk, öldürülüyorduk gecenin bir yarısında; ama her kes susuyordu.
Sonra,
sonra bizi katledenler daha bir pervasızlaşmaya başladılar.
Katilleri kendi topraklarında eğitip silahlandırıp bizi öldürmeye gönderdiler gecenin zifhiri karanlığında. Annemi Babamı, Kardeşlerimi böyle karanlık ve sesiz bir gecede gelip evimizin ortasında gözlerimin önünde yüzlerce kez ateş ederek öldürdüler.
Ne bir silahı vardı babamın , annemin ve kardeşlerimin; nede bir çakıl taşı ellerinde... ama onların ellerinde dost, din kardeşi bildiklerimizin verdikleri ölüm kusan silahları vardı. Ne sordular , ne acıdılar sadece öldürdüler kan ve barut içinde bıraktılar evimizi.
Babamın , annemin , kardeşlerimin bedenleri düşerken evimizin orta yerine, bedenlerinden etrafa saçılan kanları iftar için Anneciğimin hazırladığı ekmeğimize çorbamıza karıştı kızıla boyandı soframız. Sonra minik ,suçsuz, günahsız beni ailemi katlettikleri evimizin çatısından sarkıttıkları minicik boynumu dev bir ahtapot gibi saran kalın bir iple astılar.
Ne oldu, ne bitti hiç bilmiyorum; neden bu vahşeti minik bedenime uyguladılar, bu acıyı bana neden hak gördüler bilmiyorum. Küçük bir dünyam vardı; bir bilgisayarım yoktu ama bir babacığım vardı, bir cep telefonum yoktu ama bir anneciğim vardı; çok güzel giysilerim ve çeşit çeşit yiyeceklerim yoktu ama beni çok seven ve benimde onları çok sevdiğim kardeşlerim vardı.
Şimdi;
Şimdi hiç biri yok, önce onları aldılar benden barutunun genzimi yaktığı yüzlerce kurşunla ve sonra beni aldılar benden bir ahtapot urganla tavandan aşağa astılar.
Dost bildiklerimizn, din kardeşiyiz sandıklarımızın silahlandırıp eğittiği katiller öldürmeye devam ediyor tıpkı benden önce olduğu gibi benden sonrada. ve belki şuan bu yazıyı okurken sen yine benim gibi minik suçsuz günahsız bir beden daha düşüyordur toprağa...
(‘’Suriye’nin Başkenti Şam’ın “Seyyide Zeynep” bölgesinde yaşayan Iraklı Şii bir ailenin tüm fertleri teröristlerce katledildikten sonra ailenin küçük çocuğu idam edildi!’’ Irak İnsan Hakları Aktivistleri
[img alt=Foto: SURİYE'Lİ ÇOCUKTAN MEKTUP - SYRİAN CHİLD LETTER - الرسالة السورية للأطفال 'MİNİK BOYNUMU AHTAPOT GİBİ SARAN DEV BİR URGANLA ASTILAR BENİ' Çok, Çok uzaklardan geldi benim ölüm talimatım; yanıbaşımızdaki benim gibi Müslümanların olduğu dost bildiğim devletlerde bunu uygulamaya koyuldu. Ülkeme saldırdılar dört bir koldan, her yanımızı ateş sardı bir anda; her biri sanki cehennemin ateşlerinden çıkmış koca koca adamlar minik bedenlerimizi ezip ezip geçtiler. Biz ölüyorduk, öldürülüyorduk gecenin bir yarısında; ama her kes susuyordu. Sonra, sonra bizi katledenler daha bir pervasızlaşmaya başladılar. Katilleri kendi topraklarında eğitip silahlandırıp bizi öldürmeye gönderdiler gecenin zifhiri karanlığında. Annemi Babamı, Kardeşlerimi böyle karanlık ve sesiz bir gecede gelip evimizin ortasında gözlerimin önünde yüzlerce kez ateş ederek öldürdüler. Ne bir silahı vardı babamın , annemin ve kardeşlerimin; nede bir çakıl taşı ellerinde... ama onların ellerinde dost, din kardeşi bildiklerimizin verdikleri ölüm kusan silahları vardı. Ne sordular , ne acıdılar sadece öldürdüler kan ve barut içinde bıraktılar evimizi. Babamın , annemin , kardeşlerimin bedenleri düşerken evimizin orta yerine, bedenlerinden etrafa saçılan kanları iftar için Anneciğimin hazırladığı ekmeğimize çorbamıza karıştı kızıla boyandı soframız. Sonra minik ,suçsuz, günahsız beni ailemi katlettikleri evimizin çatısından sarkıttıkları minicik boynumu dev bir ahtapot gibi saran kalın bir iple astılar. Ne oldu, ne bitti hiç bilmiyorum; neden bu vahşeti minik bedenime uyguladılar, bu acıyı bana neden hak gördüler bilmiyorum. Küçük bir dünyam vardı; bir bilgisayarım yoktu ama bir babacığım vardı, bir cep telefonum yoktu ama bir anneciğim vardı; çok güzel giysilerim ve çeşit çeşit yiyeceklerim yoktu ama beni çok seven ve benimde onları çok sevdiğim kardeşlerim vardı. Şimdi; Şimdi hiç biri yok, önce onları aldılar benden barutunun genzimi yaktığı yüzlerce kurşunla ve sonra beni aldılar benden bir ahtapot urganla tavandan aşağa astılar. Dost bildiklerimizn, din kardeşiyiz sandıklarımızın silahlandırıp eğittiği katiller öldürmeye devam ediyor tıpkı benden önce olduğu gibi benden sonrada. ve belki şuan bu yazıyı okurken sen yine benim gibi minik suçsuz günahsız bir beden daha düşüyordur toprağa... (‘’Suriye’nin Başkenti Şam’ın “Seyyide Zeynep” bölgesinde yaşayan Iraklı Şii bir ailenin tüm fertleri teröristlerce katledildikten sonra ailenin küçük çocuğu idam edildi!’’ Irak İnsan Hakları Aktivistleri - 07 Ağustos 2012) height=402 width=843]http://a1.sphotos.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-ash4/c0.20.602.287.78884934757/p843x403/603537_401187876612952_666129020_n.jpg[/img]
Yorum