Gönül sofrasinda Gülistanla paylasim

[yebne-zehra]

Ynt: Gönül sofrasinda Gülistanla paylasim

[quote author=gulistan_2 link=topic=3516.msg20421#msg20421 date=1240742971]

yebnezehracim Allah senden de razi olsun...soframa zenginlik katacagindan eminim...ama yeter sözünü böyle bir paylasimda benden duyamazsin...
...
[/quote]inşallah ablam..

[lebbeyk ya Mehdi!!!]

Ynt: Gönül sofrasinda Gülistanla paylasim

gülistan ablacığım,açtığınız gönül sofrasına henüz icabet edemedim.bilgisayarın azizliğine uğradım.mail gönderemedim.

[gulistan_2]

Ynt: Gönül sofrasinda Gülistanla paylasim

kismet diyelim sevgili kardesim;
soframiz her daim acik, ne zaman kismet olursa o zaman paylasiriz
tesekkür ederim

[segaleyn]

Ynt: Gönül sofrasinda Gülistanla paylasim

[quote author=Murtazaali link=topic=3516.msg19680#msg19680 date=1240585454]

Bismillahirrahmanirrahim

Allah razı olsun Gülistan kardeşim. Bu konuda başarıya ulaşacağınıza inanıyorum.
[/quote]

[gulistan_2]

Ynt: Gönül sofrasinda Gülistanla paylasim

Selamun Aleykum

Ben 8. sınıfa gidiyorum .Kapanmak istiyorum ama ailem izin vermiyor. Ablam kapalıydı ve erken evlendi diye annem ve babam kapansam benimde erken evleneceğimi söyleyip izin vermiyorlar. Annem ve babam pek dindar değil.Annem modern kapalı namaz kılmaya başladı. Ara verdiği oluyor.Babamda hiç o da yok. L Ama ailemizde dindar olan akrabalarımız var.Bunlar içinde beni en çok etkileyen ve yardımı dokunan teyzemin kızıdır.Onun yanına gittiğimde her şeyi anlatır. O an kapanmak, namaza başlamak isterim ama eve geldiğimde ailem kapanmama izin vermez onların dünya işleri benimde namazı unutmama sebep olur ve gerek mahalledeki arkadaşlar gerekse okuldaki arkadaşlar islamdan çok uzak olduğu için her şeyi unuturum . Ne yapacağımı bilmiyorum.Gittikçe kalbimin kararmasından korkuyorum. Arkadaş çevrem de beni çok kötü etkiliyor. Ama ailem izin verse kapansam bana dini inancımı anlatsalar kendime göre arkadaşlar da bulabilirim diye düşünüyorum. Sayın Gülistan_2 abla işte ben böyle gelgitler yaşıyorum. Kuzenimin yanında her şey çok güzel ama onun yanından ayrıldıktan sonra çevremdeki insanlar sadece dünya ile ilgilendikleri için ister istemez etkileniyorum.
Bana yardımcı olabilir misiniz bilmiyorum ama içinde bulunduğum durumu sizinle paylaşmak istedim. Çok güzel düşünmüşsünüz.Allah yardımcınız olsun inşallah.

rumuz: PAPATYA

[gulistan_2]

Ynt: Gönül sofrasinda Gülistanla paylasim

gönül soframizin ilk misafiri degerli papatya kardesimiz;
ve aleykum selam ve rahmetullah...

su kadari aciktir ki, ben tek basima sana yardimci olamam
biz ancak, kardes kardes paylasir, birlikte cözüm bulmaya calisiriz...

izahindan net olarak anlasilan senin kapanmaya azimli olusundur, ne mutlu sana...

yapmak istedigin sey, olmasi gereken seydir...Allahin emridir...sen bir cok genc kizin bu yaslarda meylettikleri seylerin aksine, dogru olana kanaat getirmis ve yapmaya karar vermissin, ne mutlu sana.

e-mailinde daha detayli bilgi vermemissin...acaba bu durumla fiili bir mücadelen oldumu bilmiyorum....
dolayisi ile, ailenin kapanmana karsi gösterebilecegi tepkiyi kestiremiyorum...

ilk zamanlar evin icerisinde seni daha fazla kapali görmelerini saglasan mesela!?
onlarla mümkün oldugu kadar münakasa etmeden, görüntü olarak alismalarini saglasan!?
örtünmeyi anlatan bir kitaptan annene okusan?
onunla konusmaya calissan?

fiili olarak neler yaptigini bilmedigim icin daha fazla sey söyleyemiyorum, üzgünüm...

sayet biraz daha detay yazarsan, insaAllah daha genis cercevede sohbet ederiz...

hak olani yapma ugruna kücücük yüreginin destegi ve yardimcisi en büyük, en yüce olan olacaktir
bundan dolayi, emin ve kararli adimlar atmani, verecegin mücadelenin sana getirecegi bir takim zorluklari sevincle karsilamani simdiden tavsiye edebilirim...

seni tebrik ediyor ve o pak alnindan öpüyorum
o tertemiz yüreginle bize dua etmeyide unutma olurmu!?

[gulistan_2]

Ynt: Gönül sofrasinda Gülistanla paylasim

Selamün Aleyküm

Öncelikle teşekkür ederim samimi cevabınız için. İnşallah size de dua ederim tabiî ki.

Ben Geçen yıl kapandım birkaç gün kapalı bile gezdim ama ailem zorla açtırdı.Karşı gelip bağlıyamıyorum ki olmuyor.Özellikle babam çok tepkili. abilerim de istemiyor ama onlar başka illerde görev yaptığı için görmüyorlar tepkilerini telefonla dile getirdiler sadece.Babam izin verse gerisi önemli değil… Şuan çok mutsuzum… İçime hep bir şeylerin savaşı var … Ne yapacağımı bilmiyorum…Çok teşekkürler….

PAPATYA

[gulistan_2]

Ynt: Gönül sofrasinda Gülistanla paylasim

ve aleykum selam ve rahmetullah
sevgili papatya;

bir kez kapandigini ve ailenin tekrar zorla actirdigini, abilerinin ve özelliklede babanin cok tepkili oldugunu söylüyorsun, bütün bunlari uzunca düsündüm, degerlendirmeye calistim...

yasin cok kücük ve ilk basta aile'nin babasindan asiri tepki var, bu durumda senin onlara karsi cikman, isi iyice inada ve cikmaza götürebilir.

Böyle bir durumda aile ici kargasalara neden olarak görülecegi icin, kapanma meselesine giden olumlu yollari bulmak hepten imkansizlasir ve sen daha zor durumda kalabilirsin.

sevgili kardesim;
ben diyorum ki, tasi delen suyun kudreti degil, damlalarin israridir...

ümitsizlige kapilip mutsuz olmak yerine, Allahin bir emrini uygulamakta karsina cikan bu büyük zorlugu, bu büyük imtihani bir nimet olarak görmeli ve "hedef defterine" hedef cizelgeni yazmalisin!

ümitsizlige kapilmaman icin sana bir not defteri almani ve günlük gelismeleri bu deftere yazmani tavsiye ederim...

hergün, damla damla, adim adim, bikilasiya, alisilasiya kadar
konu siradanlasip, ilgi cekmeyesiye kadar savasmalisin...

evet, onlar o günkü ruh hallerine göre, zaman zaman büyük tepkilerle, bazen kücük tepkilerle, bazen yalnizca söylenerek, bazen belki seslerini yükselterek tepkilerini koyacaklar

ama bu olumsuz gibi görünen her an, her tepki, senin icin atilmis bir adim daha olacak,bunu sakin unutma!!!

onlar yanlis bir tutum icerisinde olsalarda, dünyada seni en cok sevenler olduklarinida unutma, herseyden önce evlat olan sensin, hemde hayra niyetli bir evlat, sen onlarin zaafisin, senin onlara gösterecegin en kücük hürmet, en ufak tatli bir söz onlarin gönüllerini kipirdatmak icin yeterlidir...

iste sevgili kardesim, bazen tatli dille, bazen evlat nazinla, bazen üzgün görünümünle, annenle kitap okuyarak, her buldugun firsatta, kalbini kirmadan konusmak yoluyla, sabir ve azim icerisinde, her gün bir adim daha atacaksin...

ve göreceksin ki, kisa zamanda not defterine baktiginda ailenin tepkilerinde ne büyük degisimler olmus meger!

tabi ki dualar ve Allah tan yardim dilemek en büyük destegin.

teyzenin kizida eminim her zaman yaninda olacaktir...yalniz degilsin

hani aile baskisiyla kapanan bazi kizlar, sokaga ciktiklarinda gizli gizli baslarini acarlar ya
sende bir müddet sonra arada bir gizli gizli sokakta kapali gezer ve tepkilerini ölcersin

sonucta kazanacagindan hic ama hic süphen olmasin

bana güvenip, duygularini ve sorunlarini paylastigin icin tesekkür ederim
bu sofra her zaman burada, ne zaman dilersen o zaman buyur gel güzel kardesim.

Rabbim yar ve yardimcin olsun
o yüce ruhunu seytan ve nefsin serrinden korusun

[gulistan_2]

Ynt: Gönül sofrasinda Gülistanla paylasim

Amin inşaAllah



Allah razı olsun çok teşekkür ederim. zaten yaşım biraz daha büyük olsaydı daha kolay olurdu kapanmam.

önerilerinizi uygulamaya çalışacağım.sabır gerektiriyor evet ama ALLAH bu sabrı bana verir inşaAllah.

papatya

[gulistan_2]

Ynt: Gönül sofrasinda Gülistanla paylasim

Allah senden de razi olsun sevgili kardesim

biliyorsun, papatyalar dünyanin en narin ciceklerindendir, onlar kadar ayaklar altinda ezilende yoktur, ama o yine dünyanin en dayanikli cicekleri arasindadir!

yasin kücük ama mücadelen cok büyük ve ben senin bunu basaracagindan süphe etmiyorum, sen Allahin emrine meylettin, Allah bu hali sevdi ve meylini aska dönüstürmek icin önüne bazi zorluklar koydu diyelim...Allah buyuruyor ya "süphesiz her zorlukla birlikte bir kolaylik vardir" iste bu zorlugu yasamana müsade eden Allah, sen kendisinden diledikce sana sabrida, kolayliginida verecektir...

söylediklerimi uygulaman, azminin kirilmamasi, ruh dünyana negatif etki yapmamasi icin cok yerinde olur.

sevgili kardesim
yazilarinda ifade ettiklerin bir cok genc kizimiz icin, farkli alanlarda örnek olacak insaAllah

gelismeleride bizimle paylasirsan cok seviniriz

hersey o güzel gönlünce olsun

[gulistan_2]

Ynt: Gönül sofrasinda Gülistanla paylasim

Selamun Aleykum…



Ben liseye gidiyorum, kapalı bir bayanım..Kapanma serüvenim 6. sınıfta başladı. Tabi kendi isteğimle kapandım. Kimsenin baskısı olmadı. Küçük yaşta bana kapalılığın Allah’ın emri olduğu anlatıldı ve hicabın önemi aşılandı.. İlk kapandığım gün asla aklımdan çıkmıyor …. O kadar mutluydum ki çünkü Allah’ın emrini yerine getiriyordum; bundan büyük mutluluk olmaz diyordum.

Tabi kapandıktan sonra çok zorlandım. Çünkü hiç kapalı arkadaşım yoktu ne mahallede ne de sınıfta…. Okul dışı etkinliklere pek katılmıyordum. Çünkü diğer öğrenciler arasında tuhaf hissediyordum kendimi.Dışlanmış gibi. Ama asla pişman değildim kapandığım için..



Okul böyle devam ediyordu işte. Kapandığım için zorlanıyordum ama nerden bileyim büyüdükçe daha da zorlanacağımı. Başörtünün manasını ve önemini. 8. sınıfa geldiğimde öğrenmiştim.Artık başımı açıp da okula gitmek ölüm gibi geliyordu. Çok üzüyordu beni. İlk kapandığımda Allah’ın emridir kapanıyorum diyordum ama başörtünün manasını, önemini, güzelliğini bilmiyormuşum meğer. Bunu anladığımda başımı açmak beni çok ama çok üzmeğe başladı.Bu böyle devam edemezdi diyordum.Dört yıl lisede başımı nasıl açarım ben.Onca namahrem erkek arasında nasıl başı açık otururum diyordum. Hem şimdi küçüktüm lisede genç kız olacaktım.O zaman daha zor gelecekti.



Karar aldım kendimce; lise okumayacaktım.Yavaş yavaş dini kitaplar okumaya da başlamıştım.İlim öğrenmek istiyordum ve bunu en güzel şekilde başarmak için İran’a gitmek istiyordum.Bu düşünceler içinde tercih verme zamanı geldi. Ben anneme anlattım düşüncelerimi çok kızdı bana; çünkü kesinlikle okumamı istiyordu. Birkaç gün sonra anneannemgilde toplandığımızda aileme de anlattım kararımı.Ailem de pek sıcak bakmıyordu İran’â gitmeme.Çünkü daha çok küçüktüm.Ve bir kısmı lise oku diyordu.Ama dayım, İran’da okuyan teyzem ve o teyzemin alim olan eşi bunlar da başımı açıp okumamam konusunda bana destek veriyorlardı.İran’a da küçük olduğumu oraya gitsem bile dayanamayacağımı söylediler.18 yaşına gel gidersin dediler. Sonra alim olan eniştem istihare açtı.Çok ama çok güzel geldi. İstharenin bu kadar güzel gelmesi kafaları karıştırdı ama yine de izin çıkmadı. Teyzem, eniştem ve dayım küçük olduğum için diğerleri de lise okumam ve Türkiye’de üniversite okumam için onaylamadılar.

Anneme anne beni İran’a göndermiyorsun ama liseye gitmek istemiyorum dedim.Başımı açmak çok ağır bir şey dedim.Ama dinlemedi zorla gönderdi. Tabi o yaşta bir kız annesine karşı gelip de hayır gitmiyorum da diyemiyor.

İstemeye istemeye başladım liseye.Ama zorla gidiyordum.Kapının önüne geldiğimde başımı açtığımda ölsem bundan iyi diyordum.Belki size abartı gelebilir ama böyle hissediyordum. Günler böyle geçip gitti. Geldim 11. sınıfa…



Ailem liseye nasıl başladığımı unutmuş gibi benim üniversiteye gideceğimi düşünüyordu nedense. Ümitlenmemeleri için herkese hatırlattım üniversite okumayacağımı. Ama çok büyük tepki gösterdiler..Ailede birkaç kişi hariç herkes üniversite okumamı istiyor. İstemekle kalmıyorlar aslında okumam için büyük baskı yapıyorlar maalesef.Hiç kimse kararıma saygı göstermiyor.Bir kişi bile bu kız niye okumak istemiyor diye düşünmüyor. Bu kadar önemli bir karar almışsam elbette ki kendime göre haklı sebeplerim vardır. Onların düşündüğü onca şeyi düşünmediğimi sanıyorlar herhalde.



Okumamı isteyenlerin hiç biri ahireti düşünerek karar vermiyorlar. Tek düşündükleri para; yani bu dünya. Bu dünyada biraz daha lüks yaşamam için okumamı istiyorlar.Yanlış anlaşılmasın ben okumaya karşı değilim ama okumak için başımı açmaya karşıyım.Hatta ben okumanın çok ama çok önemli olduğunu düşünüyorum. Ama benim dediğim okumak; dinimi, inancımı daha iyi öğrenmek için ilim okumaktır. İlim okumayı çoook istiyorum zaten. Öncelikle kendime sonra da çevremdeki insanlara faydalı olmak için.Her şey para demek mi ? Değil tabiî ki… İlim öğrenip sonra da insanlara öğretmek ne kadar güzel bir şey….Her yerde bilgili insanlara ihtiyaç vardır ; bunu yaşadığım toplumda da görüyorum. Evet Alimler var ama bayanlar alimlere gidip sorularını soramıyorlar .İlim bilen bayanlara gerçekten fazla ihtiyaç var.Şuan en büyük isteğim ilim okumak ve insanlara öğretmek.. Etrafıma bakıyorum insanlar dinden ilimden o kadar uzak ki.Önümde iki seçenek var.Para için 4 yıl artık her ne ise başımı açıp üniversite okuyup sonra da çalışmak ve böylece bu dünya da daha lüks yaşamak. İkinci seçenek ise başımı açmadan hem de sadece kızların içinde ilim okumak ve aileme çevremdeki herkese bunu anlatmak, öğretmek. Onca insanın ilim öğrenmesine vesile olmak… İkinci seçenek bana daha uygun geliyor.. Bu dünyam için değil ahiretim için çalışmak istiyorum ben.. İran’a göndermeseler bile en azından yaşadığım yerde kitap, dini toplantılar, internet vs gibi vesilelerle ilim öğrenmek ve insanlara anlatmak onları bu konuda bilinçlendirmek istiyorum… Başımı açmayı hiçbir zaman düşünmedim ve başımı açıp da okumamak konusunda kararlıyım… Bu yüzden bana cahil, geri kalmış, kafası yıkanmış ve bunun gibi onlarca yakıştırmalar yapılıyor… O kadar üstüme geliyorlar ki artık yaptığım tek şey susmak…. Zaten konuşsam bile kimse dinlemiyor.Bu baskılar kötü laflar çok acıtıyor canımı…Her seferinde yüreğim parçalanıyor.Aklıma geldikçe ağlıyorum.Yüreğimde hep bir eziklik var niyeyse çünkü ailemin, arkadaşlarımın çevremdeki herkesin içinde yalnız hissediyorum kendimi.Ama yalnız olmadığımı biliyorum… Allah var derdimi anlatıp da ağladığım….O kadar tepki gösterip o kadar sert konuşuyorlar ki bazen diyorum acaba sorun bende mi.Ama kararımın sebebini düşünüyorum, şuan başımı açarken hissettiklerimi, geçmişi örnek kadınları düşünüyorum, eğer başımı açarsam vicdanımın durumunu düşünüyorum ve evet doğru karar aldım diyorum.. Bu konuda müçtehitimin fetvası çok önemli ki şöyle söylüyor müçtehidim : “zaruri durumlarda peruk takarak okuyabilir”.Zaten müçtehitler başını aç oku ya da okuma diyemiyor , demiyorlar.Zaruri durumları da kişiye bırakarak işi o kişinin vicdanına bırakmış oluyorlar.Ve benim zaruretim açlıktan ölmektir.Yani açlıktan ölecek olsam ancak başımı açarım diyorum…Vicdanım asla kabul etmez biraz daha lüks yaşamak başımı açmayı ……

Okumasam cahil kalırmışım öyle diyorlar.Demek ki 4 yıl okusam bilgin okumasam cahil olacam öylemi . Ben cahil kalmayı seçiyorum öyleyse. Ben cahilliği okumaya değil de insanın kendisini yetiştirmesine bağlıyorum ki okumuş cahil sürüden var… Ama okumasam millet bana cahil diyercekse desinler ….





İşte benim yaşadığım zorluk….Gülistan abla sana yazmamdaki amaç illa da bir çözüm getirmen değil…O samimi, güzel gönlünden dökülen birkaç kelime için yazdım.Ayrıca bu sorunumu , yaşadıklarımı kimseye anlatamıyorum.Çünkü herkes okumam gerektiğini söylüyor bir kişi bile beni anlamaya çalışmıyor ki yaşadığım sıkıntıyı anlatıp da rahatlayayım. Şu an buraya yazdığım birkaç kelime bile rahatlattı…

Diğer üyelerde fikirlerini veya yorumlarını yazabilir…

Şimdiden Allah razı olsun abla….



Rumuz: AB-I BÂDE-RENG

[gulistan_2]

Ynt: Gönül sofrasinda Gülistanla paylasim

ve aleykum selam ve rahmetullah
sevgili kardesim AB-I BÂDE-RENG

bu güzel düsüncelerini, niyetlerini, mücadeleni bizimle paylastigin icin cok tesekkür ederim...

bu mailine yönelik bazi sorularim olacak, onlarida cevaplarsan, insaallah bende düsüncelerimi paylasabilirim seninle.

acaba bahsettigin teyzen hala iranla baglantisi varmi?
yani hala irandami yoksa döndümü?
anladigim kadariyla enisten diger aile bireylerine nazaran daha farkli, onunla diyalogun nasil, ona bu niyetini, kararliligini anlatsan, sana destek olabilirmi?
birde, bildigim kadariyla iranda okuyan insanlarin diplomalari bazi ülkelerde gecerli oluyor, bu konuyu hic arastirmismiydin?
ailende irana gitmis, okumus insanlar olduguna göre biliyorsundurda muhtemelen...

birde acaba iranda dayanamayacagini düsündükleri zorluklar nelerdir?

[gulistan_2]

Ynt: Gönül sofrasinda Gülistanla paylasim

teyzemgil şuan bizim yaşadığımız şehirde yaşıyorlar ama eniştem doktora yapmak istiyor eğer kabul edilirse iran'a tekrar gidecekler inşallah
evet eniştem daha farklı; bunun sebebi alim olmasıdır herhalde
tabi teyzem ve dayımda farklıdır Allah razı olsun üçünden de
benim üniversite okumam konusu açıldığı zaman beni savunurlar onlarda savunmasalar halimi düşünemiyorum zaten
Eniştemle diyaloğum derken ben akraba bile olsa erkeklerle pek samimi değilimdir
ama genel olarak tabiki iyi. eniştem çok iyi biridir ve biz benim iran konusunu o ve dayımla beraber konuşmuştuk ve bana destek vereceğini söylemişti ve dayım da istiyor iran'da okumamı...
ama annem çok karşı ve diğer aile fertleri de
evet iran'da okuyanların diplomaları burada geçerli değil ki zaten ben orada ilim okumak istiyorum
ilim okuduktan sonra gelip burada ne iş yapacağım ki yani türkiyenin oradan aldığım diplomayı kabul etmemesi beni ilgilendirmiyor...


AB-I BÂDE-RENG

[gulistan_2]

Ynt: Gönül sofrasinda Gülistanla paylasim

Allahin izni ile insaAllah yorum yapmak icin geceyi veya yarini bekleyecegim kardesim

[gulistan_2]

Ynt: Gönül sofrasinda Gülistanla paylasim

birde acaba iranda dayanamayacagini düsündükleri zorluklar nelerdir?

bu sorunuzu görmemişim kusura bakmayın

dayanamayacığı düşündükleri zorluklar
yabancı bir ülkede dil yabancı insanlar yabancı
her şey yabancı olunca oraya alışamayacığımı bu hususta çok zorlanacığımı söylüyorlar
sonra ailemi özleyeceğim yemekler bile yabancı
gidip de çok geri dönen olmuş diyorlar ... vs
diyorlar

ama ben Allah rızası için bunların hepsine katlanacığımı düşünüyorum biliyorum kolay olmayacak ama bu zorlukları düşünerek karar verdim zaten....

AB-I BÂDE-RENG