Ey can bülbülü,
Bulagör gülü, Lâ mekân ili olsun durağın …
“Ne mutlu sözün fazlasını dilinde tutana ve malın fazlasını infak edene” manasındaki hadis-i şerife inat şimdilerde malın fazlasını
saklıyor sözümüzü de pek kimseden esirgemiyoruz doğrusu, makam sahiplerinden affımızı istirham ederek, cürêtimizin mazur
görülmesini dileyerek başlarız söze…
Ne yapalım bir neşe, bir muhabbet var üzerimizde; zâhirde oruç ile, hakikatte ise Kur’an sayesinde, öze dönüp kâinatın ahengiyle
hemhâl olmanın, müslümanca yaşama üzerine denemelerin mevsimi geliyor erenler, Hak Nebi (sav)’nin dilinden: “Eğer kullar Ramazan
ayında bulunan her şeyin bilincinde olsaydı tüm varlığı ile bütün ayların Ramazan olmasını isterdi.”
Ne hoş geldin sen ey şehr-i Ramazan
Ramazan geldi; aşk ve iman padişahının sancağı erişti! Artık maddî yiyeceklerden elini çek! Çünkü, göklerden manevî rızık geldi
ve can sofrası kuruldu! [Hz. Pir Mevlana]
Rızasın gözle Mevla’nın, desinler sana hoşgeldin
Cihân bağını mülk ettin, niçin divâna boş geldin
...
Ben ben isem canda değil / Ben sen isem tende değil
Sen ben isem ten can olur / Ben ben isem tende değil
Hasılı ben’den çıkıver / Benliği virân ediver
Canda beni ister isen / Benliği at can alıver
Hak Teala’nın “Oruç benim içindir” buyurduğu bir mevsimin gölgesi düştü üzerimize… Lakin bâtını, kendi iç dünyası, nefis ve heva ile
dopdolu birer ten-pereste dönüşen, günümüz insanına “Oruç benim içindir” in lezzeti nasıl ulaşsın!
Madem “Ameller niyetlere göredir” ve “Mü’minin niyeti amelinden hayırlıdır” buyurdu Hak Nebi (sav). Her şey zihniyete göre,
niyete göre…
Çünkü insan aklıyla kalbiyle, niyetiyledir. Niyet kalbin amelidir. Amelsiz niyet (yapmak isteyip de yapamama), samimiyetsiz amelden
(gösteriş için yapılandan) daha hayırlı olsa gerektir. İnsan bu, niyet ettiği güzel şeyleri her zaman yapamayabilir, şeytan ve nefsin işi ne!
O niyete de mükâfat veriyor ALLAH… Yaparsa kat kat mükâfat veriyor. Ama yapamasa da, sen buna niyet ettin diye mükâfatı veriyor ya
gelin biz dahi niyetlerimizi bir güzel tazeleyelim de Hakiki oruç ile talib-i Hak olan siz güzelim canlar, onun izam-ı şânına vâkıf olasınız.
Gönül kandili tokluktan kararır, can dimâğı yemekten şaşkınlaşır, ayna cila ile aydınlanır ya biz de Oruç nuruyla süsleyelim gönlümüzü ve
bu Ramazan farklı bir oruca niyetlenelim.
Artık, ekmeğe karşı ağzını kapa, tatlı oruç geldi. Şimdiye kadar yemenin içmenin hünerini gördün. Şimdi de orucun hünerini seyret.
Orucun bazı zorlukları varsa da, yüzlerce çeşit hüneri de vardır. Oruç sevdası bambaşka bir sevdadır. Şeytanın bütün hileleri, tedbirleri,
bütün okları, oruç kalkanına çarpar kırılır. [Divân-ı Kebîr:II-2307]
İmsaktan iftara, yemeden içmeden, cimâdan kesilmek derse de şeriat, sen orucu “Boğaz kavgasından, yemek içmek davasının kesretinden,
kasvet-i kalbe müptela olduğumuz, esir-i şehvet bir halden, cemî’-i mâsivâdan perhiz kılıp cümle heva ve hevesten fâriğ olarak
lezzet-i muhabbetullaha varan bir hicrettir” diye anla ey can!
Hakiki oruç bütün heveslerden imsâk etmektir. Aramaya lâyık olmayanı arama! Söylenmesi lâzım olmayanı söyleme! Görülmeye
lâyık olmayana bakma! Duyulmaması gerekeni dinleme! Hile ve düzene el atma! Emel yolunda adım atma! İlim ve ameli, riyadan arındır!
Hatta kalbini ALLAH’dan gayrı her şeyden temizle! [Hz. Şârih Rusûhi Dede]
Ey safa ehli sûfi! Karınlar acıktığı zaman cisimler ruhanileşir. Miden boş olsun ki, ney gibi niyazla inleyesin. Miden boş olsun ki, kalem gibi sırları
söyleyesin tâ ki meydân-ı aşkda tazarru ve niyâz ile bir hoşça nâle kılasın…
Ey vefa ehli âşıklar! Bu hafta da, Hazreti Şarih’in, “…Dervişe vâcibtir ki…” diye başladığı lokmanın şartlarına dair târifi ile veda ederiz sizlere:
“…Ol lokma helal ola, ol lokmanın Hâlıkı Hak idiğin bilesin, ol lokmayı kendi kesb (kazanç) ve tahsîlinden bilmeyip belki mahzâ (ancak) Hakk’ın sana
in’amı (nimeti) bilesin. Ol lokmanın mukabelesinde (karşılığında) şükür kılasın. Lokmanın evvelinde “Bismillah” demek ve yemekten sonra elleri
yıkamak ve sofra ve kâse kenarına oturmak ve yemekten sonra “Elhamdulillah” demek, sol ayağın üzerine oturmak ve bir gayrının yediğine,
lokmasına nazar kılmamak ve dahi kendi önünden yiyip ağzını şapırdatmamak ve yemekten sonra elleri yıkamak. VALLAHu a’lem bi’s-sevâb."
Ey alemlerin Rabbi olan Mevlam!
Bizlere kasvetli, kararmış, katılaşmış adeta taş gibi olmuş olan kalbimizi mum gibi yumuşatacak oruçlar nasib eyle, feryadımızı,
ah u vahımızı, hoş eyle ki rahmetini celbetsin, çeksin. Ya Rabbi! bizleri Ramazan-ı şerifin şefaatine nâil kıl, şikayetinden emin eyle,
Gönlümüzü hakiki oruç ile saflaştırıp aşkın ile terbiye eyle…
Fakîr Ed-dâi Nâyi AKDEMİR
Bulagör gülü, Lâ mekân ili olsun durağın …
“Ne mutlu sözün fazlasını dilinde tutana ve malın fazlasını infak edene” manasındaki hadis-i şerife inat şimdilerde malın fazlasını
saklıyor sözümüzü de pek kimseden esirgemiyoruz doğrusu, makam sahiplerinden affımızı istirham ederek, cürêtimizin mazur
görülmesini dileyerek başlarız söze…
Ne yapalım bir neşe, bir muhabbet var üzerimizde; zâhirde oruç ile, hakikatte ise Kur’an sayesinde, öze dönüp kâinatın ahengiyle
hemhâl olmanın, müslümanca yaşama üzerine denemelerin mevsimi geliyor erenler, Hak Nebi (sav)’nin dilinden: “Eğer kullar Ramazan
ayında bulunan her şeyin bilincinde olsaydı tüm varlığı ile bütün ayların Ramazan olmasını isterdi.”
Ne hoş geldin sen ey şehr-i Ramazan
Ramazan geldi; aşk ve iman padişahının sancağı erişti! Artık maddî yiyeceklerden elini çek! Çünkü, göklerden manevî rızık geldi
ve can sofrası kuruldu! [Hz. Pir Mevlana]
Rızasın gözle Mevla’nın, desinler sana hoşgeldin
Cihân bağını mülk ettin, niçin divâna boş geldin
...
Ben ben isem canda değil / Ben sen isem tende değil
Sen ben isem ten can olur / Ben ben isem tende değil
Hasılı ben’den çıkıver / Benliği virân ediver
Canda beni ister isen / Benliği at can alıver
Hak Teala’nın “Oruç benim içindir” buyurduğu bir mevsimin gölgesi düştü üzerimize… Lakin bâtını, kendi iç dünyası, nefis ve heva ile
dopdolu birer ten-pereste dönüşen, günümüz insanına “Oruç benim içindir” in lezzeti nasıl ulaşsın!
Madem “Ameller niyetlere göredir” ve “Mü’minin niyeti amelinden hayırlıdır” buyurdu Hak Nebi (sav). Her şey zihniyete göre,
niyete göre…
Çünkü insan aklıyla kalbiyle, niyetiyledir. Niyet kalbin amelidir. Amelsiz niyet (yapmak isteyip de yapamama), samimiyetsiz amelden
(gösteriş için yapılandan) daha hayırlı olsa gerektir. İnsan bu, niyet ettiği güzel şeyleri her zaman yapamayabilir, şeytan ve nefsin işi ne!
O niyete de mükâfat veriyor ALLAH… Yaparsa kat kat mükâfat veriyor. Ama yapamasa da, sen buna niyet ettin diye mükâfatı veriyor ya
gelin biz dahi niyetlerimizi bir güzel tazeleyelim de Hakiki oruç ile talib-i Hak olan siz güzelim canlar, onun izam-ı şânına vâkıf olasınız.
Gönül kandili tokluktan kararır, can dimâğı yemekten şaşkınlaşır, ayna cila ile aydınlanır ya biz de Oruç nuruyla süsleyelim gönlümüzü ve
bu Ramazan farklı bir oruca niyetlenelim.
Artık, ekmeğe karşı ağzını kapa, tatlı oruç geldi. Şimdiye kadar yemenin içmenin hünerini gördün. Şimdi de orucun hünerini seyret.
Orucun bazı zorlukları varsa da, yüzlerce çeşit hüneri de vardır. Oruç sevdası bambaşka bir sevdadır. Şeytanın bütün hileleri, tedbirleri,
bütün okları, oruç kalkanına çarpar kırılır. [Divân-ı Kebîr:II-2307]
İmsaktan iftara, yemeden içmeden, cimâdan kesilmek derse de şeriat, sen orucu “Boğaz kavgasından, yemek içmek davasının kesretinden,
kasvet-i kalbe müptela olduğumuz, esir-i şehvet bir halden, cemî’-i mâsivâdan perhiz kılıp cümle heva ve hevesten fâriğ olarak
lezzet-i muhabbetullaha varan bir hicrettir” diye anla ey can!
Hakiki oruç bütün heveslerden imsâk etmektir. Aramaya lâyık olmayanı arama! Söylenmesi lâzım olmayanı söyleme! Görülmeye
lâyık olmayana bakma! Duyulmaması gerekeni dinleme! Hile ve düzene el atma! Emel yolunda adım atma! İlim ve ameli, riyadan arındır!
Hatta kalbini ALLAH’dan gayrı her şeyden temizle! [Hz. Şârih Rusûhi Dede]
Ey safa ehli sûfi! Karınlar acıktığı zaman cisimler ruhanileşir. Miden boş olsun ki, ney gibi niyazla inleyesin. Miden boş olsun ki, kalem gibi sırları
söyleyesin tâ ki meydân-ı aşkda tazarru ve niyâz ile bir hoşça nâle kılasın…
Ey vefa ehli âşıklar! Bu hafta da, Hazreti Şarih’in, “…Dervişe vâcibtir ki…” diye başladığı lokmanın şartlarına dair târifi ile veda ederiz sizlere:
“…Ol lokma helal ola, ol lokmanın Hâlıkı Hak idiğin bilesin, ol lokmayı kendi kesb (kazanç) ve tahsîlinden bilmeyip belki mahzâ (ancak) Hakk’ın sana
in’amı (nimeti) bilesin. Ol lokmanın mukabelesinde (karşılığında) şükür kılasın. Lokmanın evvelinde “Bismillah” demek ve yemekten sonra elleri
yıkamak ve sofra ve kâse kenarına oturmak ve yemekten sonra “Elhamdulillah” demek, sol ayağın üzerine oturmak ve bir gayrının yediğine,
lokmasına nazar kılmamak ve dahi kendi önünden yiyip ağzını şapırdatmamak ve yemekten sonra elleri yıkamak. VALLAHu a’lem bi’s-sevâb."
Ey alemlerin Rabbi olan Mevlam!
Bizlere kasvetli, kararmış, katılaşmış adeta taş gibi olmuş olan kalbimizi mum gibi yumuşatacak oruçlar nasib eyle, feryadımızı,
ah u vahımızı, hoş eyle ki rahmetini celbetsin, çeksin. Ya Rabbi! bizleri Ramazan-ı şerifin şefaatine nâil kıl, şikayetinden emin eyle,
Gönlümüzü hakiki oruç ile saflaştırıp aşkın ile terbiye eyle…
Fakîr Ed-dâi Nâyi AKDEMİR
Yorum