Selamun aleykum arkadaşlar,
Bazılarınız hatırlayacaktır bu sitede ilk yazdığım ileti Şia'ya beddua okumak olmuştu. Ancak sizler hoşgörülü ve tahammüllü davranıp benim terbiyesizliğimi edeple def ettiniz. O günden beri Şiiliği araştırdım. Ve doğruyu buldum elhamdülillah.
Hayatımda iniş çıkışlar oldu. Hiç bir zaman gerçek mutluluğu bulamadım. Hatta ALLAH affetsin bir ara ALLAH'ı inkar ediyordum. Sonrasında ise Selefi oldum ama gerçekten selefilik akıl karı bir iş değil. Ehl-i Sünnet'in hadis kitaplarında öyle şeyler var ki aman yarabbi! Suriye'deki muhaliflerin bir Esad askerini öldürüp, kafasını kesip, o kesik kafaya yemek yedirme görüntülerini gördükten sonra Selefilik buysa ben almayayım dedim ve Hanefi mezhebine dönüş yaptım, eskiden de Hanefiydim, sonra ateist(ama o ateist olduğum dönem psikolojik sıkıntılarım vardı, çok şükür geçti), sonra selefi sonra tekar Hanefi oldum. Ama sanki bir şey eksik gibiydi. Biliyordum Ehl-i Beyt'in hakkı yenmişti. Şunu da belirteyim Sünni hatta selefi olduğum dönemde bile Muaviye'ye hiç bir zaman Hazret demedim. Çünkü İmam Ali(as) haklıydı. Geçen gün İmam Humeyni ve İmam Hamaney'in namaz kıldırma viedolarını seyrettim. Yemin ederim bu kadar güzel namaz kılan ve kıldıran görmemiştim. Artık Şii olduğumu en azından olmam gerektiğini dün gece anladım. Abdurrahman Önül ki kendisi Sünni bir kişidir, onun Kerbela hakkındaki ilahisini dinlerken ağlamaya başladım, evet can feda olmalıydı İmam Hüseyin'e, bundan sonra diyorum ki Lebbeyke ya Huseyn!
Son olarak Şia'nın hoşgörüsü ve diğer insanları tekfir etmeyişi, ama özellikle de cihad anlayışı beni çok etkiledi. Sizden yaptığım terbiyesizlikler için hakkınızı helal etmenizi rica ediyorum. ALLAH bizi doğru yoldan saptırmasın.
Bazılarınız hatırlayacaktır bu sitede ilk yazdığım ileti Şia'ya beddua okumak olmuştu. Ancak sizler hoşgörülü ve tahammüllü davranıp benim terbiyesizliğimi edeple def ettiniz. O günden beri Şiiliği araştırdım. Ve doğruyu buldum elhamdülillah.
Hayatımda iniş çıkışlar oldu. Hiç bir zaman gerçek mutluluğu bulamadım. Hatta ALLAH affetsin bir ara ALLAH'ı inkar ediyordum. Sonrasında ise Selefi oldum ama gerçekten selefilik akıl karı bir iş değil. Ehl-i Sünnet'in hadis kitaplarında öyle şeyler var ki aman yarabbi! Suriye'deki muhaliflerin bir Esad askerini öldürüp, kafasını kesip, o kesik kafaya yemek yedirme görüntülerini gördükten sonra Selefilik buysa ben almayayım dedim ve Hanefi mezhebine dönüş yaptım, eskiden de Hanefiydim, sonra ateist(ama o ateist olduğum dönem psikolojik sıkıntılarım vardı, çok şükür geçti), sonra selefi sonra tekar Hanefi oldum. Ama sanki bir şey eksik gibiydi. Biliyordum Ehl-i Beyt'in hakkı yenmişti. Şunu da belirteyim Sünni hatta selefi olduğum dönemde bile Muaviye'ye hiç bir zaman Hazret demedim. Çünkü İmam Ali(as) haklıydı. Geçen gün İmam Humeyni ve İmam Hamaney'in namaz kıldırma viedolarını seyrettim. Yemin ederim bu kadar güzel namaz kılan ve kıldıran görmemiştim. Artık Şii olduğumu en azından olmam gerektiğini dün gece anladım. Abdurrahman Önül ki kendisi Sünni bir kişidir, onun Kerbela hakkındaki ilahisini dinlerken ağlamaya başladım, evet can feda olmalıydı İmam Hüseyin'e, bundan sonra diyorum ki Lebbeyke ya Huseyn!
Son olarak Şia'nın hoşgörüsü ve diğer insanları tekfir etmeyişi, ama özellikle de cihad anlayışı beni çok etkiledi. Sizden yaptığım terbiyesizlikler için hakkınızı helal etmenizi rica ediyorum. ALLAH bizi doğru yoldan saptırmasın.
Allah bu heyecanını daim etsin, ta ki dünya ve ahirette Ehl-i Beyt ile beraber olanlardan olasın. Senin bu heyecanınla biz de çok sevindik, ortak ettiğin için teşekkürler.
Yorum