İMAM HUMEYNİ SEVDALILARI

[ayetullah_79]

İmam'ı tanımak,sevmek,onun çizgisinde yürümek ve bu uğurda şehid olmak ne büyük bir nimettir,saadettir,basirettir...

[ayetullah_79]

: İMAM HUMEYNİ SEVDALILARI

“Siyonistler beni kanlı işkencelerin ardından, yaralarımdan kan damlar vaziyette tek kişilik hücreye attıkları zaman,zindan duvarlarına kendi kanımla ‘RUHULLAH MUSEVİ HUMEYNİ’ diye yazmıştım.Benim bu aşkım;kan,mücadele ve fedakârlıkla yazılmış bir aşktır.”
(ŞEHİD FETHİ ŞİKAKİ)

“İmam Humeyni İslam’da eridiği gibi siz de İmam Humeyni’nin rehberliğinde eriyin.”
(ŞEHİD MUHAMMED BAKIR ES-SADR)
“Ruhumuzsun Humeyni!..Canımızsın Humeyni!..”
(ŞEHİD MURTAZA MUTAHHARİ)
“…Humeyni önderimizdir bizim
Zulüm saraylarını yıkmış ve korkuya yol vermemiş hiç
Sancağı altında ilerliyoruz durmadan
Ta ki küfrü mağlup edinceye
Gecenin karanlığına baskın çıkıncaya
Ve tüm Dünya barışa kavuşuncaya dek..”
(Yusuf Azzam)

“Eğer onun zamanında olsaydım,hayatın boyunca ona hizmet ederdim”

[Behesht-e Mahdi]

: İMAM HUMEYNİ SEVDALILARI

Cenab-ı Allah'tan dileğim:

''Hz. Ruhullah Mustafavi Musavi Humeyni'nin (ra) hayatının sonuna kadar çalıştığı İslam Birliği'nin bir an önce tahakkuk etmesi ve bütün İslami güçlerin tek çatı altında toplanıp, güçlerini Din-i İslam'ın yücelmesi ve ilay-i görevlerini ifa etme yolunda seferber etmeleridir.''

İslami Eylem Cephesi Onursal Lideri Dr. Şeyh Fethi Yeken

[Qom_u_ask]

: İMAM HUMEYNİ SEVDALILARI

daha okumayı yazmayı yeni öğrendiğim zamanlardaydı. İlkokuldan cebime attığım bir tebeşirle evimizin çift kanadı da açılan, girişteki büyük kalın ahşap kapsına boyumun yettiği yükseklikten başlayarak kocaman kocaman harfler çizdim.. tebeşir beyazdı. çizdiğim yazı:

İMAM HUMEYNİ idi..

ağabeyim, yeni olmuş İran İslam Devrimi heyecanıyla İmam Humeyni aşkını herkese götürebileceğini sanıyordu. Ve çevredekilerin ona Humeynici demeleri kendileri için alay sebebiyken, ağabeyim için bir iftihar onur ve mutluluk vesilesiydi..

Liseli yıllarda cahil cuhela arkadaşların, Humeynici lakabıyla aşağılamalarına maruz kalmamak için kendim, eski çizgisiz defterin boş sayfalarından yaptığım cep defterimin kapağının içine İmam Humeyni R.a.in bir resmini koydum. çatık kaşlı olanı değil yandan görüneni. parmağı havada mıydı bilmiyorum.. ve bir beyaz sayfayı da onun üzerine kapatarak öylece defterimi kapladım. böylece dikkat edildiğinde görülebilen bu resime defteri açar zaman zaman bakardım.. ama benden başka kimse onu göremezdi.. çünkü dikkat etmeyince görülmüyordu..

gerçekte de İmam hatip lisesinde İmam Humeyniye dikkat eden çok az kimse onu seviyordu o yıllarda..

yine bir ikindi vakti güneş ısıtıyordu ama beni değil toprağı.. çünkü İmam Humeyniyi çok sevdiğimi bilen bir arkadaşm bana onun vefat ettiği haberi getirdi. o haberi aldığım an benim yönüm doğu tarafına doğruydu ve okula doğru yürüyordum.. çok üzüldüm... tüm türkiye gibi bizim okulda da o gün bayraklar yarıya inmişti.. ben bunun doğal bir uygulama olduğunu ve yakın komşu ülkelerin büyüklerinin ölmesiyle ülkemizde de bayrakların yarıya indiğini sanmıştım. Oysa kim tarafından verildiği belli olmayan bu emir tüm türkiyede uygulanmış O İmam-ı Rahilin ölümüyle bir olağanüstü şekilde laik ülkede bayraklar yarıya inmişti...