Filistinde ...

[Kerbela44]

Filistinde,
Kahramanlara sözler söylenir...

Anayi oguldan ayiran,ayrilan bir cicek gibi yoncasindan,
Alip birer birer gülen güzel gözlerin perdesini kapatan.
Meydanlara dolusan kan kusan hainlerin zamani.
Kara bulutlarin şarkisini soyleyen seytanin cocuklari.
Ortadoğuda...

Bir bir toplayip masumlari tarlalarda,
Yatirip dizlerin uzerine domuz bagiyla.
Sessizce olumu beklerler omrun baharinda.
Utanir mermi mermiliginden,yonunu kendi tayin etse;
Patlamak ister tufegin ince belinde.
Ortadoğuda...

Sucsuz bir insani oldurmekten agar,
Ne civa vardir,ne nikel,nede en ağır metal.
Bir göz yaşı dokmezsizin, korkusundan kalmamis mecal.
Akip giderler toprağa,yarim kalan guzel umutlarla.
Analar ardlarindan baka kalirlar,bilinmeyen mezarlara.
Ortadoğuda...

Ortadoğuda...
Kahramanlara sözler söylenir.
Ince nakış işlenmiş usta dudaklarda.
Agitlar yakilir,yüzüne yüz sürülecek çocuklara.
Ölmek,hiçbir zaman böyle ölmek değildir; hele vakit baharsa.
Yerini bulur adalet, bir gun gelir ilahi nizamda.

Filistinde,
Kahramanlara sözler söylenir...

[Kerbela44]

Ynt: Filistinde ...



Seni sevmek suç ise eğer
Atın beni Fiskaya'dan
Dicle gibi aksın kanım
Annem kadar sevdiğim
FİLİSTİNİM...

Seni haykırmak günah ise eğer
mezarımı gökyüzüne kazın benim
Zebaniler aramasın boşuna
babam kadar saydığım
FİLİSTİNİM...

Seni bilmek hata ise eğer
Sürün beni şu cennetten
Adem gibi olsun sürgünüm
Havva kadar özlediğim
FİLİSTİNİM...

Seni aramak kusur ise eğer
İbrahim gibi yakın beni ateşte
Güller bitsin şu yüreğimde
Sara gibi terk ettiğim
FİLİSTİNİM...

Seni özlemek ayıp ise eğer
Muhammed gibi taşlayın beni
Kan toplasın ayaklarım
Hatice kadar ağladığım
FİLİSTİNİM...

Seni savunmak zor ise eğer
Hüseyin gibi kesin başımı
Kerbela olsun mezarım
Zeynep kadar güvendiğim
FİLİSTİNİM...

[Kerbela44]

Ynt: Filistinde ... Ölünün Odası



Bir oda, yerde bir mum, perdeler indirilmiş;

Yerde çıplak bir gömlek, korkusundan dirilmiş.

Sütbeyaz duvarlarda, çivilerin gölgesi;

Artık ne bir çıtırtı, ne de bir ayak sesi...

Yatıyor yatağında, dimdik, upuzun, ölü;

Üstü, boynuna kadar bir çarsafla örtülü.

Bezin üstünde, ayak parmaklarının izi;

Mum alevinden sarı, baygın ve donuk benzi.

Son nefesle göğsü boş, eli uzanmış yana;

Gözleri renkli bir cam, mıhlı ahşap tavana.

Sarkık dudaklarının ucunda bir çizgi var;

Küçük bir çizgi, küçük, titreyen bir ân kadar.

Sarkık dudaklarında asılı titrek bir ân;

Belli ki, birdenbire gitmiş çırpınamadan.

Bu benim kendi ölüm, bu benim kendi ölüm;

Bana geldiği zaman, böyle gelecek ölüm…

[Kerbela44]

Ynt: Filistinde ... Ağlamak



Ağlamak
Bazı acılarda yetmez
Bazı ölümlere

Örtüsüdür bazı acıların
Örter, örtülmez
Savunur bir süre

Ağlayanlar sevinmeli
Sevin ağlıyabiliyorsan
Acılar art arda dinmeli

Durur bir nöbetçi gibi
Durur bir bekçi gibi
Zamana gülmeli-gülmeli.

Sevin ağlıyabiliyorsan
Unutmanın kardeşidir ağlamak
Uyur uyanır yatağında duyguların
Düşüncenin kucağında hep çocuktur
Ağlamak.

Ynt: Filistinde ...



BUGÜN TAHRAN YARIN FİLİSTİN KURTULACAK.
İmam Humeyni(a.s)

Ynt: Filistinde ...

Filistin

Biryanda kan akar zulüm biryanda gözyaşı
Tarağı kan ağlıyor çatlıyor sabır taşı
Kudurdu it. Zalim şer on kar etmez mi aşı
Filistin bu, Filistin mahzun, suçsuz Filistin
Filistin sabret bitecek gece doğacak gün

İlk kıblem mescidi aksa yıkılsın deniyor
Müslüman’ım diyene nasıl kin besleniyor
Arkada Amerika vahşet gözler önünde
Medeniyet diyerek cehalet süsleniyor
Filistin bu, Filistin mahzun, suçsuz Filistin

Dayan bitecek zülüm doğacak yeni bir gün
Filistin kan ağlıyor kan akıyor gözlerden
Zulmet sende bitmez, bil bitmez yeşerir bu din
Filistin bu, Filistin mahzun, suçsuz Filistin
Filistin sabret bitecek zulüm bitecek kin

Alla hu ekber diyene saldırır kuduz it
Filistin’de gazze kutsaldır mescidi aksa
Cami duvarına işer eceli gelen it
Uyansa Müslümanlar ah bir ayağa kalksa
Filistin sabret bitecek zulüm bitecek kin

Sabret Filistin im çatlatma sabır taşını
Kalk ayağa Müslüman dik tut artık başını
Elbet silen olur akan kanlı gözyaşını
Filistin bu, Filistin mahzun, suçsuz Filistin
Filistin sabret bitecek zulüm bitecek kin

Halife Bozbayır

Ynt: Filistinde ...

FİLİSTİNLİ BİR KIZIM BEN!
Feryada doğdum ben!
Nedenini bilmediğim,anlam veremediğim bir savaşa!
İlk nefesimi alışımla işledi barut kokusu ciğerlerime,
Annemin gözyaşlarını emdim
Ağıtlar ninniydi bana,
Yeterince olgundum ölmek için doğduğumda,
Geri sayımdı başlayan banada,
Hiç çiçek görmedim ben küçücük gözlerimle,
Mermi dolu topraklarda,
Ay ışığını izleyemedim hiç,ateş püsküren semalarda,
Sapanlardı oyuncaklarım taşlar,
Ve arkadaşlarım bedenimden onlarca kat büyük tanklar...
Sarı nedir pembe nedir bilmem!
Kırmızıyı bilirim ben!
Kırmızıyı yaşarım!
Babamın o pak alnından sızan kırmızı kan!
Annemin kan çanağı gözleri...
Kırmızıyı bilirim ben,kırmızıyı yaşarım!..
Hiç odam,ocağım olmadı benim,
Viranelerin enkazları altında geçti bebeliğim...
Birkeresinde yalvarmıştım ağabeyime,
Beni dışarı çıkarsın diye...
Hayatımın pişmanlığıydı o gün!
Vicdanımın parçalandığı andı..
12 sindeydi ağabeyim,karşımıza azrail gibi çıkan bir askerin,
Acımasız kurşunlarına siper etmişti kendini!
Kucağıma yığıldı,
İnci gibi dişlerinden kanlar aktı,
Gözlerini gözlerime uzattı,
Söyledği son kelime:
"Bacım"dı!
Eteklerim ve minicik ellerim kana boyandı,
İlk feryadımdı,
Öyle bir feryatki bulutlar ağladı!...
Kara bir sis perdeledi tozpembe yıllarımı
Hülya nedir bilmem ben!
Kabustur tüm zamanlarım,
Kan kırmızıdır papuçlarım,
Minicik ellerimde nasır!...
Hiç güneş doğmadı ülkemde,güneş nedir bilmem ben!
İliklerim tepeme yağan bombalarla ısınır,
FİLİSTİNLİ BİR KIZIM BEN!
Hayatın anlam veremediğim yükleri küçücük omuzlarımda,
Ablamın feryatları kalbimi çıldırtır!
Ölüm arzusu göz kapaklarıma yığılır...
Çakıl taşlarıdır kundağım,minderim,yatağım!
Ve uyuyorum şimdi,
Annemin sıcacık kucağında,
Sımsıkıca basmış beni bağrına,
Gözyaşları ıslatır ipek saçlarımı
Uyuyorum şimdi,
Gözlerimi bir daha açmaksızın,
Derin bir uykuda!....

YAZAN:AMİNE SENA SAYÖZ