“Hatırla ki Rabbin meleklere:Ben yeryüzünde bir halife yaratacağım,dedi.Onlar:Bizler hamd ile Seni tesbih ve tasdik edip dururken,yeryüzünde fesat çıkaracak,orada kan dökecek insanı mı halife kılıyorsun? Dediler.Allah da onlara:Sizin bilmeyeceğinizi,herhalde ben bilirim.” Dedi.(Bakara,30)
Aşura:Muharremin onuncu günü.Ehlibeyt’in Hz.Hüseyin ile birlikte şehit edildiği gün.72 kişilik dert ortağı ile birlikte bir ailenin uğradığı toplu katliam…Hem de nasıl bir aile? Düşmanlarına karşı yaptığı son konuşmada:”Ben Peygamber’in kızının oğlu değil miyim? Benim dedem Hz.Muhammed(sav),anam Fatıma Zehra,babam Ali değil mi?Hatırlamaz mısınız?”diye soran Cennetin Genç Efendisi künyesini bizzat Sevgili Efendimiz’den almış bir yiğit;Hz.Hüseyin’in reisliğini yaptığı bir aile…Ehlibeyt’in şehadet günü…
Rahmetli Asım Köksal,Hz.Hüseyin’in Kerbela’daki yarenlerini “dert ortağı” şeklinde yazmış. Şairlerin Piri Fuzuli ise,Kerbela’daki şehitlerden “fedai” diye söz ediyor.
Şehitlik mertebesi,kulun Rabbine yakınlığı konusunda fena bulduğu,fenafillah denilen en yüksek mertebeyi işaret eder.Şehit şahittir.Perdesiz ve aralıksız,yakından daha da yakın,hatta bizzat içinde anlamına haiz.Onlar,kendilerini Hakk yoluna feda ettiler.
Kerbela günü,Hz.Hüseyin,kendisiyle beraber durmaya karar vermişlere hitaben;onları salıvermek,düşmanın azgınlığından azad etmek istedi,her birine tek tek yola çıkın,onların asıl istediği benim diyerek yol verdi…O zaman orada bulunan aşk ehli,”Senden sonra yaşamak bize hayat değildir,biz senin derdinle hemderdiz,senin derdine ortak olmak için bizi sabredenlerden bulacaksın” dediler ağlayarak…Bu sözleşme,aşk sözleşmesidir.Bu,aşkın yemini,aşkın ta kendisidir.Hüseyin’i bırakmadılar…Haddizatında bırakmadıkları Resulullah’tı bırakmadıkları Allah’a verdikleri sözdü!
Akıllara durgunluk veren vaziyetti Kerbela’da yaşadıkları…Henüz Peygamber arkadaşları olan sahabelerin hayatta olduğu bir dönemde,başka bir kavimden ya da başka bir dinden veya farklı bir dili konuşan insanlar tarafından değil,bizzat kendi toplumlarından yetişmiş insanlardı onlara kılıç çekenler…
Son nefesinde Hz.Hüseyin’in söylediği gibi,”şu anda günlerden Cuma’dır ve namaz vaktidir şu anda minberlerinde hutbe okuyan imamlar,benim dedeme salat ve selavat getirmektedir…” Akıllara durgunluk verecek bir gözü dönmüşlük!
Ne için?
Mal,mülk,mühür,siyaset,yetki,makam,mevki için…Kanı dökülen kimdir?
Evlad-ı Resul.
Başı gövdesinden ayrılıp mel’unlara sunulan,kızlarının ellerine zincie takılıp sokaklarda dolandırılan kimlerdir?Bir damla suyun çok görüldüğü,bebeklerin kundaklarında oklandığı, çadırları ateşe verilen,yanaklarından vurulan,Fırat kenarında suya hasret avuçlarından karartılan,kesip doğranan kimlerdir?
O anda,felek sersemledi,zaman dairesi şaşırarak sendeledi,göklerdekiler yerlere indi, sahralarda kurt ve kuşlar birbirine sarılıp ağlaştı,gökyüzü kederinden çatlayacaktı…Kainat derin bir sızıyla büküldü…Toprak yüzünü yandı,titredi,Melekler bile ağladı…
Allah’ım bu nasıl işti?
“Eğer Hz.Muhammed’in(sav) dini,benim kanım yere dökülmeden hayatını sürdüremeyecekse ben şehadete hazırım” dedi Kerbela Şahı Hüseyin…
“Onursuz bir hayat yaşamaktansa,şerefli bir ölümü tercih ederim” diye haykırdı.Ve kendini Hak uğruna feda etti…
Nasıl etmesin ki?
O,Resulullah’ın terbiyesi ile Vahiy Evi’nde büyütülmüş bir yiğitti.Ehlibeyt infak okulunun talebesi olarak yetiştirilmişti.İstemesi istenmeyen kişiler.Onlar,hep vermek üzere aldıkları nebevi terbiye gereği,hep ikram eden,bağışlayan,feda eden,veren ve sunanlardı…Hattı zatında o kadar çok vermişlerdi ki,Hasan ve Hüseyin’e geldiğinde sıra,can’dan feda etme hududuna dayanmışlardı…Onlar sadece infak eden,dağıtan,pay eden değildi artık Kerbela Günü’nde. Kerbela Günü’nde onlar,bizzat infak edenlerdi,dağıtılan,pay edilen,ikram edilenlerdi…
Onların zalime baş eğmemeleri,hiçbir baskı gücünü kendilerine ilah etmemeleri,hiçbir tanrılık taslayıcının karşısında korkmadan sabırla Allah’ı anmaları,bize bir uyanış,bir diriliş hatırası olarak hediye ve vasiyet kılındı.
Kerbela kıyamete kadar devam edecek olan bir Furkan Günü’dür.Furklar,farklar demek, ayrışmalar demek.Biz her anımızda bu seçim üzereyiz:Hak ve Batıl hakkında,Allah bizi,hak yakınını tercih edenlerden eylesi…
Kerbela Günü’nde,Allah’ın salat ve selamı Resul’ün ve ehli a’linin üzerine olsun.
VESSELAM
Aşura:Muharremin onuncu günü.Ehlibeyt’in Hz.Hüseyin ile birlikte şehit edildiği gün.72 kişilik dert ortağı ile birlikte bir ailenin uğradığı toplu katliam…Hem de nasıl bir aile? Düşmanlarına karşı yaptığı son konuşmada:”Ben Peygamber’in kızının oğlu değil miyim? Benim dedem Hz.Muhammed(sav),anam Fatıma Zehra,babam Ali değil mi?Hatırlamaz mısınız?”diye soran Cennetin Genç Efendisi künyesini bizzat Sevgili Efendimiz’den almış bir yiğit;Hz.Hüseyin’in reisliğini yaptığı bir aile…Ehlibeyt’in şehadet günü…
Rahmetli Asım Köksal,Hz.Hüseyin’in Kerbela’daki yarenlerini “dert ortağı” şeklinde yazmış. Şairlerin Piri Fuzuli ise,Kerbela’daki şehitlerden “fedai” diye söz ediyor.
Şehitlik mertebesi,kulun Rabbine yakınlığı konusunda fena bulduğu,fenafillah denilen en yüksek mertebeyi işaret eder.Şehit şahittir.Perdesiz ve aralıksız,yakından daha da yakın,hatta bizzat içinde anlamına haiz.Onlar,kendilerini Hakk yoluna feda ettiler.
Kerbela günü,Hz.Hüseyin,kendisiyle beraber durmaya karar vermişlere hitaben;onları salıvermek,düşmanın azgınlığından azad etmek istedi,her birine tek tek yola çıkın,onların asıl istediği benim diyerek yol verdi…O zaman orada bulunan aşk ehli,”Senden sonra yaşamak bize hayat değildir,biz senin derdinle hemderdiz,senin derdine ortak olmak için bizi sabredenlerden bulacaksın” dediler ağlayarak…Bu sözleşme,aşk sözleşmesidir.Bu,aşkın yemini,aşkın ta kendisidir.Hüseyin’i bırakmadılar…Haddizatında bırakmadıkları Resulullah’tı bırakmadıkları Allah’a verdikleri sözdü!
Akıllara durgunluk veren vaziyetti Kerbela’da yaşadıkları…Henüz Peygamber arkadaşları olan sahabelerin hayatta olduğu bir dönemde,başka bir kavimden ya da başka bir dinden veya farklı bir dili konuşan insanlar tarafından değil,bizzat kendi toplumlarından yetişmiş insanlardı onlara kılıç çekenler…
Son nefesinde Hz.Hüseyin’in söylediği gibi,”şu anda günlerden Cuma’dır ve namaz vaktidir şu anda minberlerinde hutbe okuyan imamlar,benim dedeme salat ve selavat getirmektedir…” Akıllara durgunluk verecek bir gözü dönmüşlük!
Ne için?
Mal,mülk,mühür,siyaset,yetki,makam,mevki için…Kanı dökülen kimdir?
Evlad-ı Resul.
Başı gövdesinden ayrılıp mel’unlara sunulan,kızlarının ellerine zincie takılıp sokaklarda dolandırılan kimlerdir?Bir damla suyun çok görüldüğü,bebeklerin kundaklarında oklandığı, çadırları ateşe verilen,yanaklarından vurulan,Fırat kenarında suya hasret avuçlarından karartılan,kesip doğranan kimlerdir?
O anda,felek sersemledi,zaman dairesi şaşırarak sendeledi,göklerdekiler yerlere indi, sahralarda kurt ve kuşlar birbirine sarılıp ağlaştı,gökyüzü kederinden çatlayacaktı…Kainat derin bir sızıyla büküldü…Toprak yüzünü yandı,titredi,Melekler bile ağladı…
Allah’ım bu nasıl işti?
“Eğer Hz.Muhammed’in(sav) dini,benim kanım yere dökülmeden hayatını sürdüremeyecekse ben şehadete hazırım” dedi Kerbela Şahı Hüseyin…
“Onursuz bir hayat yaşamaktansa,şerefli bir ölümü tercih ederim” diye haykırdı.Ve kendini Hak uğruna feda etti…
Nasıl etmesin ki?
O,Resulullah’ın terbiyesi ile Vahiy Evi’nde büyütülmüş bir yiğitti.Ehlibeyt infak okulunun talebesi olarak yetiştirilmişti.İstemesi istenmeyen kişiler.Onlar,hep vermek üzere aldıkları nebevi terbiye gereği,hep ikram eden,bağışlayan,feda eden,veren ve sunanlardı…Hattı zatında o kadar çok vermişlerdi ki,Hasan ve Hüseyin’e geldiğinde sıra,can’dan feda etme hududuna dayanmışlardı…Onlar sadece infak eden,dağıtan,pay eden değildi artık Kerbela Günü’nde. Kerbela Günü’nde onlar,bizzat infak edenlerdi,dağıtılan,pay edilen,ikram edilenlerdi…
Onların zalime baş eğmemeleri,hiçbir baskı gücünü kendilerine ilah etmemeleri,hiçbir tanrılık taslayıcının karşısında korkmadan sabırla Allah’ı anmaları,bize bir uyanış,bir diriliş hatırası olarak hediye ve vasiyet kılındı.
Kerbela kıyamete kadar devam edecek olan bir Furkan Günü’dür.Furklar,farklar demek, ayrışmalar demek.Biz her anımızda bu seçim üzereyiz:Hak ve Batıl hakkında,Allah bizi,hak yakınını tercih edenlerden eylesi…
Kerbela Günü’nde,Allah’ın salat ve selamı Resul’ün ve ehli a’linin üzerine olsun.
VESSELAM
Yorum