Bugün 11. İmam Hz. Hasan Askeri (as)'ın Şehadeti
11. İmam Hz. Hasan Askeri (as), şehadet yıldönümü sebebi İslam dünyasının dört bir yanında matem törenleriyle anılıyor.
11. İmam Hz. Hasan Askeri (as)'ın Hayatı:
Askeri lakabıyla anılan Hz. İmam Hasan b. Ali (as) '10. hak İmam'ımızın oğludur. Hicri 232. yılında doğdu ve 260. yılında da (Şia rivayetlerinin bazısına göre) Abbasi halifesi olan Mu-tamid'in la planı üzere zehirlenerek şehit edildi.[1]
11. İmam Hz. Hasan Askeri (as), değerli babası şehit olduktan sonra, Allah'ın cc emri ve önceki imamlarımızın tayiniyle imamet makamına ulaştı. Yedi yıl imamet ettiği müddet zarfında, hilafet makamının sonsuz baskıları altında, zor bir durumda takiyye ile yaşadı. Kapısı hatta Şiilere bile kapalıydı. Yalnız Şia'nın özel kişileri imamla görüşebiliyordu. Bununla birlikte çoğu zaman hapisteydi.[2]
Bu kadar baskının nedeni ise şunlardı: Evvela, o zamanlarda Şia'nın nüfusu artmış ve büyük bir güce sahip olmuşlardı. Şia'nın imamete inanması herkese güneş gibi aydınlığa kavuşmuştu. Şia imamları da toplumda tanınıyordu. Bu yüzden hilafet makamı imamları daha fazla göz altına alıp mümkün yollar deneyip, sinsi planlarla bunları yok etmeğe çalışıyordu.
İkinci olarak hilafet makamı, Şiilerin, on birinci hak imam'ın bir oğlunun varlığına inandıklarını anlamıştı. OnBirinci hak imam'dan ve diğer imamlardan nakledilen rivayetlere göre onun oğlunun Muhammed Mehdi (as) olduğunu biliyorlardı. Bu inanç Hz. Peygamber-i Ekrem'den (saa) Şia ve Ehl-i Sünnet Ve'l Cemaat kanallarıyla anlatılan rivayetlere dayanıyordu.[3] Ve Muhammed Mehdi (Allah cc zuhurunu çabuklaştırsın) on ikinci hak imam olarak kabul ediliyordu.
Bu sebeplere göre on birinci hak imam, diğer imamlardan daha çok göz altında tutuluyordu. Zamanın halifesi, Şia'nın inandığı imamet ilkesine son vermek ve bu kapıyı her zaman için kapatmaya kesin karar almıştı.
Buna göre imam'ın (as) hastalık haberi zamanın halifesi Mu-tamıd'a la verilince, bir doktor göndermenin yanı sıra iç haberleri kontrol etmeleri için güvenilir adamlarından ve kadılarından birkaçını bu işle görevlendirdi. İmam'ın şahadetinden sonra da evini teftiş edip, imam'ın hizmetçilerini de ebeler, muayene ettiler. Gizli memurları iki yıl boyunca ümitleri kesilinceye dek imam'ın oğlunu bulmak için çalıştılar. [4]
OnBirinci hak imam şehit olduktan sonra kendi evinde değerli babasının yanında Samerra şehrinde defnedildi.
--------------------------------------------------------------------------------
[1]- İrşad-ı Müfid, s.315. Delail-ul İmame, s.223. Fusul-ul Mühimme, s.266-272. Menakıb- İbn-i Şehraşub, c.4, s.422. Usul-i Kafi, c.1, s.503.
[2]- İrşad-ı Müfid, s.324. Usul-u Kafi, c.1, s.512. Menakıb-ı İbn-i Şehraşub, c.4, s.429 ve 430.
[3]- Sahih-i Tirmizi, Mehdi (as) bölümü, Sahih-i Ebu Davud, c.2, Kitab-ul Mehdi (as) bölümü, Sahih-i İbn-i Mace, c.2, Bab-u Huruc-il Mehdi, Yenabi-ul Mevedde, Muhammed b. Yusuf Şafii'nin "El Beyan fi Ahbar-i Sahib-iz Zaman" kitabı, Şeblenci'nin "Nur-ul Ebsar" kitabı, Muhammed b. Abdullah Hatib'in "Mişkat-ul Mesabih" kitabı, İbn-i Hacer'in "Es-Sevaik-ul Mührika" kitabı, Muhammed Sabban'ın "İs'af-ur Rağibin" kitabı, Fusul-ul Mühimme, Sahih-i Müslim, Muhammed b. İbrahim Nu'mani'nin "El Ğiybe" kitabı, Şeyh Saduk'un "Kemal-ud Din" kitabı, Muhammed b. Hasan Hürr-i Amili'nin "İsbat-ül Hüdat" ve Meclisi'nin "Bihar-ül Envar" kitabı, c.51, 52.
[4]- Usul-u Kafi, c.1, s.505. İrşadı Müfid, s.319.
11. İmam Hz. Hasan Askeri (as), şehadet yıldönümü sebebi İslam dünyasının dört bir yanında matem törenleriyle anılıyor.
11. İmam Hz. Hasan Askeri (as)'ın Hayatı:
Askeri lakabıyla anılan Hz. İmam Hasan b. Ali (as) '10. hak İmam'ımızın oğludur. Hicri 232. yılında doğdu ve 260. yılında da (Şia rivayetlerinin bazısına göre) Abbasi halifesi olan Mu-tamid'in la planı üzere zehirlenerek şehit edildi.[1]
11. İmam Hz. Hasan Askeri (as), değerli babası şehit olduktan sonra, Allah'ın cc emri ve önceki imamlarımızın tayiniyle imamet makamına ulaştı. Yedi yıl imamet ettiği müddet zarfında, hilafet makamının sonsuz baskıları altında, zor bir durumda takiyye ile yaşadı. Kapısı hatta Şiilere bile kapalıydı. Yalnız Şia'nın özel kişileri imamla görüşebiliyordu. Bununla birlikte çoğu zaman hapisteydi.[2]
Bu kadar baskının nedeni ise şunlardı: Evvela, o zamanlarda Şia'nın nüfusu artmış ve büyük bir güce sahip olmuşlardı. Şia'nın imamete inanması herkese güneş gibi aydınlığa kavuşmuştu. Şia imamları da toplumda tanınıyordu. Bu yüzden hilafet makamı imamları daha fazla göz altına alıp mümkün yollar deneyip, sinsi planlarla bunları yok etmeğe çalışıyordu.
İkinci olarak hilafet makamı, Şiilerin, on birinci hak imam'ın bir oğlunun varlığına inandıklarını anlamıştı. OnBirinci hak imam'dan ve diğer imamlardan nakledilen rivayetlere göre onun oğlunun Muhammed Mehdi (as) olduğunu biliyorlardı. Bu inanç Hz. Peygamber-i Ekrem'den (saa) Şia ve Ehl-i Sünnet Ve'l Cemaat kanallarıyla anlatılan rivayetlere dayanıyordu.[3] Ve Muhammed Mehdi (Allah cc zuhurunu çabuklaştırsın) on ikinci hak imam olarak kabul ediliyordu.
Bu sebeplere göre on birinci hak imam, diğer imamlardan daha çok göz altında tutuluyordu. Zamanın halifesi, Şia'nın inandığı imamet ilkesine son vermek ve bu kapıyı her zaman için kapatmaya kesin karar almıştı.
Buna göre imam'ın (as) hastalık haberi zamanın halifesi Mu-tamıd'a la verilince, bir doktor göndermenin yanı sıra iç haberleri kontrol etmeleri için güvenilir adamlarından ve kadılarından birkaçını bu işle görevlendirdi. İmam'ın şahadetinden sonra da evini teftiş edip, imam'ın hizmetçilerini de ebeler, muayene ettiler. Gizli memurları iki yıl boyunca ümitleri kesilinceye dek imam'ın oğlunu bulmak için çalıştılar. [4]
OnBirinci hak imam şehit olduktan sonra kendi evinde değerli babasının yanında Samerra şehrinde defnedildi.
--------------------------------------------------------------------------------
[1]- İrşad-ı Müfid, s.315. Delail-ul İmame, s.223. Fusul-ul Mühimme, s.266-272. Menakıb- İbn-i Şehraşub, c.4, s.422. Usul-i Kafi, c.1, s.503.
[2]- İrşad-ı Müfid, s.324. Usul-u Kafi, c.1, s.512. Menakıb-ı İbn-i Şehraşub, c.4, s.429 ve 430.
[3]- Sahih-i Tirmizi, Mehdi (as) bölümü, Sahih-i Ebu Davud, c.2, Kitab-ul Mehdi (as) bölümü, Sahih-i İbn-i Mace, c.2, Bab-u Huruc-il Mehdi, Yenabi-ul Mevedde, Muhammed b. Yusuf Şafii'nin "El Beyan fi Ahbar-i Sahib-iz Zaman" kitabı, Şeblenci'nin "Nur-ul Ebsar" kitabı, Muhammed b. Abdullah Hatib'in "Mişkat-ul Mesabih" kitabı, İbn-i Hacer'in "Es-Sevaik-ul Mührika" kitabı, Muhammed Sabban'ın "İs'af-ur Rağibin" kitabı, Fusul-ul Mühimme, Sahih-i Müslim, Muhammed b. İbrahim Nu'mani'nin "El Ğiybe" kitabı, Şeyh Saduk'un "Kemal-ud Din" kitabı, Muhammed b. Hasan Hürr-i Amili'nin "İsbat-ül Hüdat" ve Meclisi'nin "Bihar-ül Envar" kitabı, c.51, 52.
[4]- Usul-u Kafi, c.1, s.505. İrşadı Müfid, s.319.
Yorum