Hepimiz şaşkın bir ifade dolu bakışlarla zaman zaman sorarız kendimize bu yaşamın yükünü niye taşıyorum sırtımda diye? Bize bu soruyu sorduran yaşamın kara mizahlarla dolu olayları vardır da ondan…
Tıp bayramında dağ sporu yaparak hastasına ulaşmaya çalışan doktorlar; kendi yaşamını tehlikeye atarak hayvanını veterinere götürmeye çalışan köylü vatandaş; hırsızın bırakıp kaçtığı at arabasını bin bir zorlukla karakola götürmeye çalışan polis; satışı yükseltmek için 1 kg. kıymaya1 kg. piliç veren esnaf, reklam panosundaki koltuk takımları yerine mecburi konforu seçen uncu işçiler, camiye namaza giderken insana güvenini kaybetmeyen sebze satıcısı ve daha binlerce milyonlarca trajik-komik olay arasında hep aynı soru aklımıza takılıyor değil mi?
NEDEN ÇEKİYORUM BU YAŞAMIN YÜKÜNÜ?
Brenda yamaç tırmanışı yapmak isteyen genç bir kadındı. Bir gün cesaretini toplayarak bir grup tırmanışına katıldı. Tırmanacakları yere vardıklarında, neredeyse duvar gibi dik, büyük ve kayalık bir yamaç çıktı karşılarına. Tüm korkularına rağmen, Brenda azimliydi. Emniyet kemerini taktı, ipi yakaladı ve kayanın dik yüzüne tırmanmaya başladı.
Bir süre tırmandıktan sonra, nefeslenebileceği bir oyuk buldu.. Orada asılı dururken, gruptan yukarıda ipi tutan kişi dalgınlığa düşerek ipi gevşetiverdi. Aniden boşalan ip, hızla Branda nın gözüne çarparak lensinin düşmesine neden oldu.
Lens çok küçüktü ve bulunması neredeyse imkansızdı. Lens yamacın ortasında bir yerlerde kalmıştı ve Brenda artık bulanık görüyordu. Ümitsizlik içinde Brenda, lensini bulması için Allah'a dua edebilirdi yalnızca.
Ve içten içe düşünüp dua etmeye başladı. "Allahım! Sen bu anda buradaki tüm dağları görürsün. Bu dağlar üzerindeki her bir taşı ve yaprağı bildiğin gibi, benim lensimin yerini de biliyorsun. Onu bulmama yardım et."
Patikalardan yürüyerek aşağı indiler. Aşağı indiklerinde, tırmanmak üzere oraya doğru gelen yeni bir grup gördüler. İçlerinden biri "Aranızda lens kaybeden var mı?" diye bağırdı.
Brenda'nın sonradan öğrendiğine göre, lensi bir karınca taşıyordu ve karınca yürüdükçe yavaşça kayanın üzerinde hareket edip parlayan lens kızların dikkatini çekmişti.
Eve döndüklerinde Brenda lensini nasıl bulduklarını babasına anlatacak ve bir karikatürcü olan babası da ağzıyla lens taşıyan bir karınca resmi çizerek, karıncanın üzerindeki baloncuğa bunları yazacaktı:
"Allahım! Bu nesneyi neden taşıdığımı bilmiyorum. Bunu yiyemem ve neredeyse taşıyamayacağım kadar ağır. Ama istediğin sadece bunu taşımamsa, senin için taşıyacağım."
"Siz siz olun BU YÜKÜ NİYE TAŞIYORUM demeyin...."
Tıp bayramında dağ sporu yaparak hastasına ulaşmaya çalışan doktorlar; kendi yaşamını tehlikeye atarak hayvanını veterinere götürmeye çalışan köylü vatandaş; hırsızın bırakıp kaçtığı at arabasını bin bir zorlukla karakola götürmeye çalışan polis; satışı yükseltmek için 1 kg. kıymaya1 kg. piliç veren esnaf, reklam panosundaki koltuk takımları yerine mecburi konforu seçen uncu işçiler, camiye namaza giderken insana güvenini kaybetmeyen sebze satıcısı ve daha binlerce milyonlarca trajik-komik olay arasında hep aynı soru aklımıza takılıyor değil mi?
NEDEN ÇEKİYORUM BU YAŞAMIN YÜKÜNÜ?
Brenda yamaç tırmanışı yapmak isteyen genç bir kadındı. Bir gün cesaretini toplayarak bir grup tırmanışına katıldı. Tırmanacakları yere vardıklarında, neredeyse duvar gibi dik, büyük ve kayalık bir yamaç çıktı karşılarına. Tüm korkularına rağmen, Brenda azimliydi. Emniyet kemerini taktı, ipi yakaladı ve kayanın dik yüzüne tırmanmaya başladı.
Bir süre tırmandıktan sonra, nefeslenebileceği bir oyuk buldu.. Orada asılı dururken, gruptan yukarıda ipi tutan kişi dalgınlığa düşerek ipi gevşetiverdi. Aniden boşalan ip, hızla Branda nın gözüne çarparak lensinin düşmesine neden oldu.
Lens çok küçüktü ve bulunması neredeyse imkansızdı. Lens yamacın ortasında bir yerlerde kalmıştı ve Brenda artık bulanık görüyordu. Ümitsizlik içinde Brenda, lensini bulması için Allah'a dua edebilirdi yalnızca.
Ve içten içe düşünüp dua etmeye başladı. "Allahım! Sen bu anda buradaki tüm dağları görürsün. Bu dağlar üzerindeki her bir taşı ve yaprağı bildiğin gibi, benim lensimin yerini de biliyorsun. Onu bulmama yardım et."
Patikalardan yürüyerek aşağı indiler. Aşağı indiklerinde, tırmanmak üzere oraya doğru gelen yeni bir grup gördüler. İçlerinden biri "Aranızda lens kaybeden var mı?" diye bağırdı.
Brenda'nın sonradan öğrendiğine göre, lensi bir karınca taşıyordu ve karınca yürüdükçe yavaşça kayanın üzerinde hareket edip parlayan lens kızların dikkatini çekmişti.
Eve döndüklerinde Brenda lensini nasıl bulduklarını babasına anlatacak ve bir karikatürcü olan babası da ağzıyla lens taşıyan bir karınca resmi çizerek, karıncanın üzerindeki baloncuğa bunları yazacaktı:
"Allahım! Bu nesneyi neden taşıdığımı bilmiyorum. Bunu yiyemem ve neredeyse taşıyamayacağım kadar ağır. Ama istediğin sadece bunu taşımamsa, senin için taşıyacağım."
"Siz siz olun BU YÜKÜ NİYE TAŞIYORUM demeyin...."
Yorum