((((((rumeysa hatun))))

[kevsernur]

Hz.Ümm-i Süleym, gayet temiz ahlak sahibi bir hatun idi. Çocuğu vefat ettiği zaman, sabır ve metanetle bizzat kendisi yıkadı ve kendisi kefenledi ve bir tarafa bırakıp, komşularına dönerek:

- Babasına haber vermeyin.

Hz. Ebu Talha orada bulunmamaktaydı. Akşam eve döndüğünde, çocuğu sordu, hanımı:

- Gördüğünden şimdi çok iyidir, der.

Sonra yemek yediler, oturdular, birlikte oldular. Bir müddet sonra Hz.Ümm-i Süleym, beyine gayet metanetle şöyle der:

- Ebu Talha, ödünç alınmış bir şeyi geri vermek icap eder mi etmez mi?
- Söylediğin bu söz nasıl bir söz, elbette ki ödünç alınan şey geri verilmeli.
- O halde, Hak Teala da sana emanetten vermiş bulunduğu çocuğu aldı.

Ebu Talha bu sözü duyunca :
- Biz Allah için halk edilmiş bulunuyoruz ve hep onun tarafına döneceğiz, der ve şükreder.
Sabah olunca gidip Resulullah'a (s.a.v.) anlatır. Resulullah (s.a.v.):

- Ya Rabbi bunun daha iyi bir karşılığını Ebu Talha'ya ver, diye dua eder.

Nitekim, dokuz ay dokuz gün sonra Abdullah diye bir çocukları olur. Çocuk, Peygamberimizin himayelerinde büyürler, İslam Tarihinde önmeli bir şahsiyet olur

[kevsernur]

Ynt: ((((((rumeysa hatun))))

O HANÇER NE OLACAK?
Hanım sahâbîlerden, meşhur bir tânesidir.
Ve Enes bin Mâlik’in muhterem annesidir.
Kocası, duydu bunun îmâna geldiği gün,
Dedi: (Sen, dîninden mi çıkıyorsun ey hâtun?)
Cevâbında dedi ki: (Ey Mâlik, beni dinle.
Çıkmak değil, bilâkis yeni girdim ben dîne.
Hattâ îmân etmeni isterim senin dahî.
Yoksa evliliğimiz sona erer Vallahi.)
Çok geçmeden, kocası öldürüldü âniden.
Dul kaldı böylelikle "Ümmü Süleym" Mâlik’ten.
Bu sefer Ebû Talha, bir haber göndererek,
Dedi ki: (İstiyorum senin ile evlenmek.)
Kabîle reîsiydi, çok zengin idi, fakat,
İslâm ile müşerref olmamıştı o sâat.
"Ümmü Süleym" dedi ki: (Evvelâ gel îmâna.
Evlenme teklîfini ondan sonra yap bana.)
"Ebû Talha" düşünüp, hemen oldu müslümân.
"Ümmü Süleym", teklîfi kabûl etti o zaman.
Resûlullah, hicrette, Medîne’ye gelince,
Herkes bir şey getirdi güçleri yettiğince.
Ve lâkin "Ümmü Süleym", o zaman fakîrdi pek.
Yoktu bir şey evinde Ona ikrâm edecek.
Yalnız bir "Oğlu" vardı, küçüktü yaşı daha.
Tutup onun elinden, geldi Resûlullaha.
Dedi: (Yâ Resûlallah, oğlumdur "Enes" benim.
Terbiyeli ve zekî bir çocuktur efendim.
Bunu, kabûl edersen, ben zât-ı âlînize,
Vermek istiyorum ki, baksın hizmetinize.)
İşte "Enes bin Mâlik", on sene müddetle tam,
Allahın Resûlü'ne hizmet etti berdevâm.
"Ümmü Süleym", çok harbe iştirak eyliyerek,
Dövüştü îcâbında kılıcını çekerek.
"Uhud"a, oğlu "Enes" ve "Ebû Talha" ile,
Gelip, çok hizmet etti eshâba var gücüyle.
"Hayber" gazâsında ve hem "Mekkenin fethi"nde,
Bilfiil cenk ederek, bulundu herbirinde.
"Huneyn" gazâsına da iştirak eylemişti.
Bu harpte, en ön safta, er gibi cenk etmişti.
Kalbi, Resûlullaha hizmetle çarpıyordu.
Elinde hançer ile, düşmanı bekliyordu.
Kocası "Ebû Talha" onun bu hançerini,
Görüp, Resûlullaha arz etti bu hâlini.
Allahın Sevgilisi, ona doğru bakarak,
Sordu: (Yâ Ümmü Süleym, o hançer ne olacak?)
Dedi: (Yâ Resûlallah, müşrikler sana eğer,
Hücûm ederler ise, işe yarar bu hançer.
İşte bu günler için saklardım bu hançeri.
Bununla öldürürüm. sana kastedenleri