evime gelen sizce kimdi?
--------------------------------------------------------------------------------
Mübarek Ramazan ayının 21. günüydü.iftar hazırlığını yapıp,o günkü görevimide yerine getirmek üzere biri hamile,biri yaşlı üstelik yalnız,ikiside fakir olan dört evin iftar yemeğinide göndermenin huzuruyla iftar ettik.(bunu övündüğümden yazmadım.yaptığı yardımı açığa veren bizden değildir.niçin yazdığımı okudukça anlayacaksınız)ibadetlerimizide yerine getirdikten sonra yapmam gereken dünya işleri dediğim günlük işleride yapıp,gece ibadetine geçtim.geçtim ama o gece çok doluydum,ağlayarak ibadet ediyor bol bol bağişlanma diliyordum.........derken sahur zamanı yaklaştı sahuruda yapıp sabah namazını kılmak üzere ezanı bekliyordum.beklerken elimde tesbihimle Peygamber efendimize(s.a.v.)ve Ehlibeyte(a.s.)salavat gönderiyordum.işte ne olduysa o an oldu.tam ezan ALLAHU EKBER derken elim ayağım boşaldı sanki arkadan dizlerime vurdular ayaklarım tutmadı ve balkonda olduğum yere yığıldım.bir yandan tesbihte kaldığım yeri kaybetmeyeyim diye onu tutuyorum bir yandanda ecel vaktimi geldi diye şehadet getiriyorum ama kulağım hep ezanda.kendi kendime :çok şükür dilimde kelimeyi şehadet kulağımda ezan sesi elimde tesbihim üstelik abdestliyim böyle ölüm ne güzel dedim.(bu arada belirteyim 30 yaşında ve kalp hastasıyım bu sebeple öyle bir durumda aklıma ilk gelen ölüm oldu)ne çocuklarım ne ailem dünya ile ilgili hiç bir şey aklıma gelmedihem üstümde hazırdı üzerimde tamamen beyaz olan namaz elbisem vardı.bir an titrediğimi hissettim gözüm gökyüzündeydi veeeeee biri büyük üçü küçük dört tane hala hiç birşeye benzetemediğim dört beyaz ışıkmı perdemi bilemiyorum hızla gökyüzünde kayboldu.kendimi toparlayıp eve girdiğimde hala dizlerim tutmuyordu ve namazımı oturarak kıldım.ama içimde tarif edilemez bir huzur vardı.günlük muhasebemide yapıp eksiklerimi belirleyip Rabbime şükredip uyumuşum.....ve sabah evimin arka bolkonuna bakan sağ ve sol apartmandaki iki ayrı komşumun söylediğine çok ağladım.biri sabah telefon ederek diğeri bizzat evime gelerek (((((((((sabah ezanına yakın saatte beyaz çarşaflı bir kadının yanında yine betaz giysili üç çocuğun benim arka bolkonumda dolaştığını söylediler.ama yüzlerini kimse görememiş.komşum korkup telefon etmiş ama ben hiç duymadım.ertesi bün tlf baktığımda evet beni aradığı saat bile belliydi ama biz duymadık.veeeeee sonuç o günden beri rahatsızlığımka ilgili bir problemim yok çok şükür.şimdi merek ediyorum sizce evime bana misafir gelen kimdi.........
--------------------------------------------------------------------------------
Mübarek Ramazan ayının 21. günüydü.iftar hazırlığını yapıp,o günkü görevimide yerine getirmek üzere biri hamile,biri yaşlı üstelik yalnız,ikiside fakir olan dört evin iftar yemeğinide göndermenin huzuruyla iftar ettik.(bunu övündüğümden yazmadım.yaptığı yardımı açığa veren bizden değildir.niçin yazdığımı okudukça anlayacaksınız)ibadetlerimizide yerine getirdikten sonra yapmam gereken dünya işleri dediğim günlük işleride yapıp,gece ibadetine geçtim.geçtim ama o gece çok doluydum,ağlayarak ibadet ediyor bol bol bağişlanma diliyordum.........derken sahur zamanı yaklaştı sahuruda yapıp sabah namazını kılmak üzere ezanı bekliyordum.beklerken elimde tesbihimle Peygamber efendimize(s.a.v.)ve Ehlibeyte(a.s.)salavat gönderiyordum.işte ne olduysa o an oldu.tam ezan ALLAHU EKBER derken elim ayağım boşaldı sanki arkadan dizlerime vurdular ayaklarım tutmadı ve balkonda olduğum yere yığıldım.bir yandan tesbihte kaldığım yeri kaybetmeyeyim diye onu tutuyorum bir yandanda ecel vaktimi geldi diye şehadet getiriyorum ama kulağım hep ezanda.kendi kendime :çok şükür dilimde kelimeyi şehadet kulağımda ezan sesi elimde tesbihim üstelik abdestliyim böyle ölüm ne güzel dedim.(bu arada belirteyim 30 yaşında ve kalp hastasıyım bu sebeple öyle bir durumda aklıma ilk gelen ölüm oldu)ne çocuklarım ne ailem dünya ile ilgili hiç bir şey aklıma gelmedihem üstümde hazırdı üzerimde tamamen beyaz olan namaz elbisem vardı.bir an titrediğimi hissettim gözüm gökyüzündeydi veeeeee biri büyük üçü küçük dört tane hala hiç birşeye benzetemediğim dört beyaz ışıkmı perdemi bilemiyorum hızla gökyüzünde kayboldu.kendimi toparlayıp eve girdiğimde hala dizlerim tutmuyordu ve namazımı oturarak kıldım.ama içimde tarif edilemez bir huzur vardı.günlük muhasebemide yapıp eksiklerimi belirleyip Rabbime şükredip uyumuşum.....ve sabah evimin arka bolkonuna bakan sağ ve sol apartmandaki iki ayrı komşumun söylediğine çok ağladım.biri sabah telefon ederek diğeri bizzat evime gelerek (((((((((sabah ezanına yakın saatte beyaz çarşaflı bir kadının yanında yine betaz giysili üç çocuğun benim arka bolkonumda dolaştığını söylediler.ama yüzlerini kimse görememiş.komşum korkup telefon etmiş ama ben hiç duymadım.ertesi bün tlf baktığımda evet beni aradığı saat bile belliydi ama biz duymadık.veeeeee sonuç o günden beri rahatsızlığımka ilgili bir problemim yok çok şükür.şimdi merek ediyorum sizce evime bana misafir gelen kimdi.........
alinti
Yorum