Aşk Dediğin...

[Qom_u_ask]

Ynt: Aşk Dediğin...

"rüyalarım var sana dair , özlemlerim var sana
al yüreğim senin olsun sultanım..!
Uyandır beni aşka ey gül...!
Ey rahmet sağnağı yağmur yağmur düştüğünde gönlüme
kurak topraklarım hayat buldu gelişinle
ben leya çölünde seraplar gördüm çok zaman
boş hülyalara daldım kayboldum
su içtiğim pınarlara ateşler dokundu
ben aşkımın hicranını sırtımda taşıdım

ben seni görmeden sevdim

seni görmeden seven milyonlarca sevdalı gibi
en berrak duyguları besledim sana ,
en nadide hisleri...


Al götür beni uzaklara...gözlerimde yaş durmadan akar durur
bu ayrılık beni yakar durur
gözlerini gözlerime değdir ellerini ellerime...."

en güzel duyguları en güzel kelimere dökebilmek

iyi bir yüreğe tertemiz bir aşka ve samimi amele bağlıdır ancak... Allah razı olsun yazandan...

[Kerbela44]

halimiz



Bize kar, Kerbela’ya ateş yağıyor.
Bizde güller açarken, orda güller soluyor.

Hüseyin’ler garip, Zeynepler ağlıyor,
Geylânî top altında, bebekler doğranıyor.

“Hüseyin” adın alan, Hüseyin’ler yakıyor,
“Saddamlaşan” Hüseyin, Hüseyin yok ediyor.

Moğol kasabı şimdi, siyonist adını taşıyor,
“Müslüman”(!) uşağıyla, müslüman kovalıyor.

ABD çağdaş Sezar, dünyayı sömürüyor,
Keserken insanları, yahudi mest oluyor.

Afyon içmiş müslüman, uzaktan seyrediyor,
Küffârın davasına, “bu benim davam” diyor.

Davalar hep değişti, “Dolar” mihenk oluyor,
Müslümanlar hep şaşkın, el’e kukla oluyor.

Kudüs, Bağdat küffâr elinde, “coniler” yağmalıyor,
Arab u Etrak u Kürt, birbirin boğazlıyor.

Dicle mezbaha sanki, sular hep kan akıyor,
Analar feryâd eder, içleri kan ağlıyor.

“Dâru’s-Selâm”dı Bağdad, şimdi “New York” oluyor,
Şafi’î makamında, şimdi papaz duruyor.

Bu ne rezalet amân, şeref zillet oluyor,
Müslim ayak altında, küffâr izzet buluyor.

Bu gaflet hep sürer mi, yürek ateş doluyor,
Müslüman hep uykuda, uyanmaktan korkuyor.

Kur’an okunur oldu, cahil telaşlanıyor,
Bilindikçe Ehli Beyt, zillet yere batıyor.

O gün gelecek elbet, Kur’an bunu yazıyor,
Sahibuzzaman gelecek, bunu Allah söylüyor!


alıntı

[Kerbela44]

Takdim




Özlemekten yorulmuşum, kapında durdur beni,
Ucu sana dek ulaşan bir zincire vur beni.

Beni çöllerden sorma, ki sonra Mecnun yerinir,
Aşksızlıktan taş kesilmiş şehirlere sor beni.

Karanlık yerlerimi bir bir soyundum asfaltlara,
Şimdi yüreğim üşüyor, giyindir ey nur beni.


Ben Leyla’ma gidiyorum, çekil önümden Leyla,
Gayrı, cennet olsan durmam, bak çağırıyor beni.

Toprağımın gözlerinden çöllerin yanağına,
Süzülen bir damlayım yar, kabul buyur beni.

Hangi denize attımsa tutuştu saçlarından,
Bir kez bak, yoksa bu yürek yarı yolda kor beni.

M. İslamoğlu

[Kerbela44]

Ynt: Aşk Dediğin...


Ey Aşk;

Uğradın ya bana…
Dilde taht kurdun…
Dilleri lal eyledin…

Ben yok iken var mıydın?
Yardan gayrisi seni bilmez miydi?
Titretir miydin görenleri?
Teskin eder miydin gönülleri?
Fısıldar mıydın kulaklarına?

Dahi sitemim kalmadı…!
Terk eyleme beni…!
Ben senle ben oldum…
Ben Aşka Esirim.!
Aşk; Benim.!

alıntı

[Kerbela44]

AŞK ımız ALİ




Ali'yi bilmeden akıl çelen zat,
Bizim Ali Natık Kuran bilinir.
Bunu benden öğren, benden duy bizzat,
Şah-ı Merdan Şir-i Yezdan bilinir.

Yaratıldı Adem geldi cihana,
İtaat eyledi ulu fermana,
Hak kendi nefsinden üfledi ona,
Ali o dem ruh-u revan bilinir.

Ali nuru hasıl oldu Ademde,
Aşikar olundu devr-i hatemde.
Peygamber miraca çıktığı demde,
Yedi kat semada aslan bilinir.

Nuh tebliğ eyledi, dedi hal yaman,
Münkir ehli ona etmedi iman,
Nuh Nebi tufana daldığı zaman,
Ali o gemide kaptan bilinir.

Sözümü anlamaz yezitle mervan,
Hakka doğru gider bu ulu kervan.
Ali ile kamil oldu din iman,
Ali din bilinir, iman Ali bilinir.

Söz anlatmak zordur, nadan cahile,
Ali'ye bağlanan yeter menzile.
Ali Hakk iledir, Hakk Ali ile,
Ona isyan Hak'ka isyan bilinir.

Kamiller hikmetten nasihat alır,
Cahiller inatta ebedi kalır,
Ali'siz yaşanan din eksik kalır,
Ali hikmet, Ali, irfan bilinir.

Ali'yle aleme nurlar saçıldı,
O nur ile haklı haksız seçildi.
Dört kitap okudum gönlüm açıldı,
Ali dört kitapta beyan bilinir.

Bunca Nebilerin davası Ali,
Cennet bahçesinin reyhası Ali,
Eyub'un derdinin devası Ali,
Ali dertlilere derman bilinir.

Meylimiz yok bizim iki cihanda,
Gözümüz gönlümüz Şahı Merdanda.
Hakk nuru tecelli eyledi onda,
Bizim Ali kamil insan bilinir.

Ali'yi sevenler yollarda kalmaz,
Gönül bahçesinin gülleri solmaz,
Öyle bir sevdaki anlatmak olmaz,
Ali gönüllerde sultan bilinir.

Münkirin gözü var, ama göremez,
Görse bile Hak'ka ikrar veremez,
Ali'nin sırrına her can eremez,
Ali bu aleme ferman bilinir.

Ali bize sahip, bize mevladır,
Hasreti gurbettir, aşkı sıladır,
Canan bize candan daha evladır,
Ali can içinde canan bilinir.

Gözümüzden akar Kerbela yaşı,
Münkir münafığın vız gelir taşı,
Biz bu yola koyduk can ile başı,
İsmimiz Welayet Kerbela bilinir.




alıntı

[Kerbela44]

Ynt: Aşk Dediğin...



EY AŞK

Çağır beni...
''Bittim'' dediğim yerden döndür kendime doğru bu mücrim cesedimi
Cebeller aşarak gel
Hasretin küllerini savurarak gel
Yenilgi yenilgi savaşarak gel
Kalmadı yürekte mecâl...
Niyazlarla sırılsıklam ıslanarak gel
Kopmadan evvel kıyamet...
Kari'a gibi defaten gönül kapımı aralayarak gel
Behişt ve cahim ortasında kaldı ruhum...
Bir araf'tan yol bularak gel.

Ey Aşk;

sen'siz kurudu usare pınarı..
Gel de ebyaz eyle tüm karanlıklarımı
Sevdaya meftun eyle suskunlarımı
Sidre'ye suüd ettir sessiz çığlıklarımı...

Zulümatabad dehlizler sürgün yeri
Bir labirentteyim sanki..
Her yol sen..Her yol sen...Her şey sen..
Kapılar kilitli..Kilit sen...Kapılar sen
Çakışlar tutuşmuş...
Çıkmazlar sen,çıkış sen
Her şey sen..Her şey sen..Her şey sen..
Göre bildiğim her me'va karanlık...
Karanlıklar sen,beklediğim ışık sen
Çaresiz bekleyişler...
Çaresizlik sen,çare sen...
inim inim inleyişler duyular öteler ötesinden...
inleyişler sen ,öteler sen...

Bir feryad etsem...
Tüm alemi vaveylam ile inletsem...
secde, secde dirilsem....
Bir katre gözyaşında erisem...
Bir daha yıkılmamacasına...
KERBELA da Huseyince kıyam eylesem...
Dergahında, son nefesimi versem...
SANA GELSEM... SON'AA ERSEM...

alıntı

[Kerbela44]

KIRIK NA'T



Ellerinde binler hüner
Âb-ı hayat parmakların
Gül isteyene gül olur
Ateş isteyene ateş;

Avucundaki taş ve toprak
Bir yağmur ki sağnak, sağnak
Nasıl hasret, nasıl muhtaç
Sana hem çöl, hem de ırmak...

Ey ufukları aşan ses
Sonsuza ulaşan nefes
Sen ey ebed sevgilisi
Merhamet şemsiyelisi

Ve son umut, son sığınak
Rahmetin de tâ kendisi
Güneş... hem ışık, hem ayna
Işıksız kim bakar aya?
Farzet kalemimde ilham
Yoksa ben hiç anlatamam
Ben seni hiç anlatamam...

Ey çölde aranan su
Çöl kurak ve çöl susuz
Sen özünden uykusuz
Akıp giden çağlayan
Sana ummanlar ayan...

Ne büyük bir gâyesin
Kâinatsın, mâyesin
Netice, sermâyesin
Sana üflenmiş hayat
Hayattan kinâyesin..


alıntı

Ynt: Aşk Dediğin...

İki elif miktarı uzat acılarımı,
Ne gelirse senden boynum kıldan ince,
Madem ki seni sevmek, çile çekmek,
Seni sevdiğimin kanıtı olsun; dağlanmış bir yürek.


Elifle başlamadıysam hiç bir sözümü 'be'ye geçirme,
Bütün hayatım senin aşkınla dolsun,
Madem ki seni bulmak, kendini kaybetmek,
Kaybolduğumun kanıtı olsun; ölü şehirlere göçmek.


Elif, Lam, Ra. Olsun tüm sırlarım ifşa,
Gönlüm yalnız senin sevdanı saklasın,
Madem ki seni bilmek adını sayıklamak,
Adına kurban olduğumun kanıtı olsun; her gece ağlamak.

Elif, Lam, Mim. Günahkar titrek ellerim,
'Elif Elif ' diye diye senden seni isterim,
Madem ki sana varmak,dikenli yollar geçmek,
Vuslatımın kanıtı olsun; kevser suyundan içmek

[Kerbela44]

Sende Alev, Bende Mecnun Sevdası...



Ya sen, a pervane!

Bilirim ki sen tastamam âşıksın; hatta belki âşıksın.
Sevgilini bir kerecik görmeye can verirsin:
bir vuslata iki cihan verirsin.
Sen ki mumun başındaki yalıma âşıksın
ve onu kucaklamak için
her daim uğraşırsın…


Senin kavuşman bir yok olmadır.
Müşkül olan da bunu biliyor oluşun…
Sen bir ışığa canını saçarsın; ben candan gamdan ışığını isterim.
Öyleyse de bana, aynı değil miyiz seninle geceler boyu?
Ta seherlere dek birlikte yanmaz mıyız?
Sende alev, bende Mecnun sevdası...



iskender pala

[Kerbela44]

Ynt: Aşk Dediğin...



"Kötülüklerden kaçınmayan bilgin;
Elinde meş'ale taşıyan kör gibidir"...

"Bülbül!. Sen bahar müjdesini ver!.
Kötü haberin bildirilmesini baykuşa bırak" ...

"Diline sahibol ve dikkat et ki, seni ateşe atmasın;
Zira dünyada dilden daha beter bir zebani yoktur" ...

"Mal, huzurlu bir ömür geçirmek içindir,
Yoksa ömür mal toplamak için değildir" ...

Sa´di-i Şirazi


Sen gül bahçesine gelince gül harap olur;
Yusuf'un kıymeti düşer sen pazara gidince.
Sen dama çıkınca ay bulutun arkasına gizlenir;
Gül değerden düşer sen gül bahçesine gelince.

Ey ordunun güzeli, ey benim şahım;
Sen her savaşa çıkışında ben sana teslim olurum.

Aydın günü kendime aşkından kıldım şeb-i tar;
Bu karanlık geceme sen ışık olursun diye.
Ey benim İsa'm Serdar Mescid'ine gelirsen;
Zülfünün haçıyla ölüleri diriltirsin.

şehriyar

[Kerbela44]

Ynt: Aşk Dediğin...



Ömür sona erdi yârim kapıdan gelmedi

Kıssam sona erdi, hüzün, gam bitmedi


Ölüm kadehi elime uzatıldı, Şarap kadehi asla görmedim

Ömrümden yıllar geçti, dilberden bir lütuf gelmedi


Can bülbülü şu kafeste kanatsız düşmüş yatar

Oysa bu kafesi kıracak kişi asla gelmedi


Canan yüzünün âşıkları, cümlesi isimsiz, nişansızdır

Lakin meşhur olanlarından bir soran gelmedi


Aşk kervanı onu görmeye saf bağlamış beklemektedir

Ne diyeyim ki! Ne yazık o can perver maşuk gelmedi


Ölülere ruh bağışlayan, âşıkların canını alan

Cahilleri bu denli kendine meftun kılan «gerçek» gelmedi…


imam Humeyni (r.a)

[Kerbela44]

Ynt: Aşk Dediğin...


Yüzüne âşık olmayan gönül, gönül değildir
Benine divane olmayan kişi, akıllı değildir

Gönül vermiş aşığın mestliği senin şarabındandır
Bu mestliğimden gayrı ömrüm faydalı değildir

Senin yüzünün aşkı bu çöllere attı beni
Ne yaparsın ki bu çöl sınırlı değildir

Kendinden geç! Eğer gönül vermiş âşık isen
Ki senle O’nun arasında «senden» gayrısı engel değildir

Aşk yolcusu isen hırkayı, seccadeyi bırak
Ki bu menzilde sana aşktan gayrısı yol değildir

Eğer gönül ehli isen sûfiliği, zahitliği bırak
Ki bu taifeden gayrısına bu mahfil yol değildir

Onun zülfünün kıvrımlarına tutunmalıyım
Ki divane-i âşık olana bundan gayrısı hâsıl değildir

Elimden tutarak bu riya hırkasından kurtar beni!
Ki bu hırkay-ı ruba cahilden gayrısına urba değildir

Ne ilim ne irfan harabatta kendine yol bulur
Zira âşıklar mekânı batıla yol değildir…

imam humeyni (r.a)

[Kerbela44]

Ynt: Aşk Dediğin...


Keşke bir gün dergâhında bir menzilim olaydı
Ki orda sevinç ve keder, gönül muradım olaydı

Keşke saçından bir tutam düğüm avuçta olaydı
Ki düğümün açılması, her ukdenin işkili olaydı

Dün gece ki gönül, hicranından kararmış idi
Senin yâdın o mahfillin yükselen ateşi idi

Dostlar mahmur, dostlar meyzede, kendinden geçmiş
Nasipsizler ise benim gibi cem’in ehl-i aklı olanları idi

Gönül ehli olanlara ilim, hicaptır hicap!
Hicaptan sıyrılıp hakka varansa sadece cahil idi

Âşık, şevkten fena deryasına doğru yüzüyor
Bi haber o kimse ki zulmethaneye sahil idi

İrfan havzasından aşka gelince bir de gördüm ki
Okuyup, duyduğum ne varsa topyekûn batıl idi…

imam Humeyni (r.a)

Ynt: Aşk Dediğin...

Rabbim O pir-i aşk arahmet eylesin nede güzel yazmış böyle yazandan ve paylaşandan Rabbim razı olsun

[Kerbela44]

Ynt: Aşk Dediğin...

[quote author=EdRiKnİ link=topic=9302.msg62952#msg62952 date=1259517491]
Rabbim O pir-i aşk arahmet eylesin nede güzel yazmış böyle yazandan ve paylaşandan Rabbim razı olsun
[/quote]

ECMAİN