Aşk Dediğin...

Ynt: Aşk Dediğin...

[Kerbela44]

Ynt: Aşk Dediğin...


Sağ sol önümde ardımda
Börtü böcek kuş kurdumda
Vuslatî’yem tüm yurdumda
İller ALLAH ALLAH desin…

Dostuna tek dostu ağlar
Yürekte feryadı çağlar
Bir araya gelsin sağlar
Sollar ALLAH ALLAH desin...

Yolumuz hak yolu şaşmaz
Sabır hangi derdi aşmaz
Bulut yağmur mu taşımaz
Göller ALLAH ALLAH desin....

Düzeni bozmasın ayak
Birbirine uysun uyak
Notada sesini duyak
Sol' ler ALLAH ALLAH desin...

Ta elestüden islamdır adımız
kerbela'da yazıldı şanımız
İmam Cafer dir şahımız
Mehdi ALLAH ALLAH desin...

[SECCAD_]

Ynt: Aşk Dediğin...

Bırak bîçare feryâdı, belâdan; gel tevekkül kıl.

Zîrâ feryad belâ ender, hatâ ender belâdır; bil.


Belâ vereni buldunsa, atâ ender, safâ ender belâdır, bil.

Bırak feryâdı, şükür kıl; mânend-i belâbîl demâ keyfinden güler hep gül mül.


Ger bulmazsan, bütün dünya cefâ ender, fenâ ender hebâdır; bil.

(Said Nursi)

[Kerbela44]

Ynt: Aşk Dediğin...


Derin bir ahh çektim,

Eridi dağlarımdaki kar..

Hazanda vuslata erecektim,

Bak yine geldi ilkbahar...

[SECCAD_]

Ynt: Aşk Dediğin...

...
...ve ümmet
kaç zamandır güğünde güneş görmemiş
kahırdan başka aş pişmemiş ocakta.
...
hep sonbaharı yaşamak ne kötü
dalların suyunu tutamaması
yapraklarınsa serkeş rüzgara kapılması
ve direniş yoksulluğu,
dedim kış gelirse eğer...
bu bağın hali ne olacak.
ihtilaf tohumları ekilmiş bağımıza
bağrımıza zehirli dikenler saplanmış
güller vahdet kokmuyor sanki
bülbüller muhacir, bülbüller mahsundur kafeslerde
...

[Kerbela44]

Ynt: Aşk Dediğin...


Geceler ve ben, yokluğuna uğuldaşan yalnızlık..


Arkana bile bakmadan gidişindi belki yurekleri dağlayan..
Bir gariptir yureğim; ruhsuz, sessiz ve sensizliğe ağlayan..
Dört bükümüm, hayallerim avuclarımda, gözlerim yorgun..

Yağmur damlaları gibi! üstüme düşen hüzün tanelerine tutuldum..
Yalnızlık ellerinde can çekişen umutlarımdır, gel artık yoruldum..

Bir ben miyim muhtac, koşmaktan mecalsizim..
Nedendir bilinmez; bir yalnızlıkla sensizim..


Yalnızlığın kendini karanlıklarda boğduğu zaman...

Ynt: Aşk Dediğin...

HZ. HÜSEYİN 1
Cebrail gösterdi kanlı toprağı
Peygamberim sordu, kanda Hüseyin.
Toprak alacaktı torun yaprağı
Veda edecekti, canda Hüseyin.

Küfe’li kandırdı rehber Akil’i
İkindin otuz bin vardı vekili
Akşamda üç yüze indi şekili
Yatsıda can verdi, handa Hüseyin.

Küfe’de şehitti babası Ali
Göründü gözüne canlı cemali
Yola koyuldular efradı Ali
Küfe’de sarıldı, anda Hüseyin.

Hüseyin istedi izin olmadı
Sapıkların aklı dardı almadı
Gitmesine engel olup salmadı
Kılıç salladı dört yanda Hüseyin.

Göl kıyısı suyu yasak ettiler
Canilikte zirve, mekân tuttular
Analar, bebekler sabır yuttular
Cesedi çiğnendi, kumda Hüseyin.

Hasan’da şehitti Irak Küfe’de
İnsanlar şaşırdı aynı ifade
Yaşıyoruz şimdi zevki sefada
Ruhun rahat olsun, canda Hüseyin.

Düşünsem o anı yürekte sızı
Kırdırıyorlar hep bizlere bizi
Dursunî duymasın yezitler sözü
Irak durulmadı, handa Hüseyin


Dursun YEŞİL

[Kerbela44]

Ynt: Aşk Dediğin...DOSTÇA YÜCELİŞ...


Bir karanlık zaman dünya, insana
Dem o demdir ki dostlarla güzeldir.
Menzil uzak olmaz seven insana
Yolculuk, yanında dostla güzeldir.

Dostlarla gidilen dost yolunda
Çile de cefa da bir güzel olur.
Canlar bir oldukça canan uğrunda
Canlar verilesi bir değer olur.

Ehli Beyt pınarından damlayan sular
Akar gönüllere bir hayat olur.
Uzansın yeter ki sevgiyle kollar
Çökmüş her bedende bir derman olur.

Bir değer uğruna ölmeyen beden
Gömülür toprağa bir ceset olur.
Hakikat yolunda ölürse beden
Yücelir ruhuyla bir şehit olur..

[Kerbela44]

Ynt: Aşk Dediğin...



Ne zaman bir kalem alsam elime yitik bir şehirde bulurum kendimi
Eski bir zamanda sokaklar ıslak çığlık çığlığa ayak izleri
Mevsimsiz hϋzϋnler yaslanır yϋreğime
Haykırasım gelir yaprak dökϋmϋ dϋşlerimi

Gece uzanır ϋzerime gözlerime vurur kör karanlık
Çöker bir köşeye susar tϋm sözlerim
Sonra en çıkmazından bir yolculuk başlar
Kirpiklerimden sıyrılıp yanaklarıma dϋşer umutlarım...

Ynt: Aşk Dediğin...


Ahh! Filistin

Sen benim kayıp yüreğim,
Ben sana vefasız beden,
Sen yüceldin ruhunla arşa değin,
Ben ise yerde sürüklenen.
Sen bana ruh ver,
Bombalarla parçalanmış,
Taşlar arasındaki bedeninden,
Ben sana taş getireyim
Kabeden.

Ben senin namusunum,
Sen benim arım,
Ben varlıkların yokuyum,
Sen yoklarda varım.
Sen muhafızı mescidi aksanın,
Ne yazık ki ben tağutların,

Sen canını siper etmişken İslam'a,
Ben siper ettim canıma İslam'ı,
Sen İstişhad ederken zulme,
Ben dilimle karşı safta durdum,
Ölüm için doğmuştu sanki,
Ölürken çocukların, sustum,
Seni can evinden vurdum,
Parçalanmış azaların
Toplanırken yerden.

Filistin, Filistin,
Her şey Kuran, İslam için,
Ne şirk ne zillet,
İşte cihad, işte azamet.

Ya biz!
Ne şirkler koyduk yanına bu davanın,
Meyhane önünde nöbet tutarken
Mukaddes duygular içinde,
Mihrabını yalnız koyduk
Mescid-i Aksanın
Ne encebi kutsalllar uydurduk yanına,
İlahi Kutsalların.

Ömer Liman

[Kerbela44]

Ynt: Aşk Dediğin...


HABER EYLEN AŞIKLARA

Haber eylen aşıklara, Aşka gönül veren benem
Aşk bahrisi oluban denizlere dalan benem
Gördüm göğün meleklerin, her biri bir işteymis
Hak Calabın zikrin eden İNCİL benem KURAN benem

Gördüm diyen değil, gören
Bildim diyen değil, bilen
Bilen O'dur, gösteren O,
Aşka esir olan benem

Deli oldum adım Yunus
Aşk oldu bana kılavuz
Hazrete değin yalınız
Yüz sürüyü varan benem

[BEYZA]

Ynt: Aşk Dediğin...

Söz de,
Aşk da,
Ne benim…
Ne yarimin…
Bir Mart sabahı açan Papatya,
Nisan yağmuru
Mayıs gülü,
Eylül göklerinde başımın üzerinden geçen bulut,
Ne kadar Allah’tansa,
Mülk gibi söz de ve aşk da
O’ndan…
Gönül tahtına kimi oturtsak...
Hiçbir yol O’ndan başkasına çıkmıyor aslında,
“Gönül tahtına O’ndan özge sultan” olmuyor...
Değil mi ki her şey O’ndan,
Gidecek yer yok O’ndan başka...
Gelinen yer yok O’ndan başka...

[SECCAD_]

Ynt: Aşk Dediğin...




sehere dek, ey mum, başucumdaki

bu gece Allah için uyanık ol

hüznün gölgesi gönle çöktü ansızın

bu gece acı bana hüzünlen.

umut arzum kana bulandı

hüzün okları öylece gönle saplandı

hayatın bu sarhoş denizinde

umut gemim karaya oturdu.

ah! Dostlar yetişin feryadıma

ölüm yetişecek feryadıma bu gece yoksa

korkarım canımdan da öte şu şirin, yoldan

ben ölümün tuzağına düşünce yetişir.

ey mumum! Kes ağlamayı inlemeyi

yaralı gönlüme tuz serpme artık

önümde hikayesi gönül güçsüzlüğünün

bundan fazlasını söyleme sus artık.

ey karanlık gecelerin munisi! Senden başka

benim için bir dost kalmadı artık dünyada

şu dostların hepsinden ölümle görüşmekten başka

kimseyle bir görüşme ümidim kalmadı.

yoldaşım, munisim, mumum benim

bu dünyadan hüzünlenen nerede senden başka?

bu vahşet çölünde doğur ölümü

vay bana, vay bana dost nerede?

bu zindanda, ben bu gece, mumum benim

el yıkayacağım bu hayattan

yarın kırıncaya kadar arslanlar gibi

hayatın zincirlerini milletin

Dr.Ali ŞERİATİ

Ynt: Aşk Dediğin...

TÖVBEKÂR OLDUM
Yâ Rab bu aşk bende, benimle her an;
Aşk ile can buldum, canda var oldum!..
Bu zorlu nefsime neyledi zaman?..
Bazen kışa döndüm, kâh bahar oldum!..

Tevhîdin nûruyla, var ettin canı;
Ufkuna nakşettin eşsiz fermânı!..
Tedbirden, takdire dönen her sonu;
Tefekkür ettikçe tövbekâr oldum!..

Kader levhâsında, ince bir sır var;
Bir ömre sığmadı, aşk denen esrâr!..
Âlemi sardıkça bu derin efkâr;
Yanmış ney misâli, âh u zâr oldum!..

Ezelden ebede bu şevk, bu heves;
Firdevs’den,Mevâ’dan, Naim’den bir ses!..
Kutsal emanete yüklü her nefes;
Dal, budak saldıkça, lalezâr oldum!..

Hüzün tezgâhında, süsledin gülü;
Yardın, pâk eyledin mümin gönülü!
Sebepler içinde her tevekkülü;
Sezdikçe hem gizli, aşikâr oldum!..

Yâ Rab yakın sensin, ben benden uzak;
İçimde, iç içe binlerce tuzak!..
Ey gönül geç nefsi, benliği bırak;
Kim demiş âlemde bahtiyâr oldum?!..

Rıfat ARAZ

[Kerbela44]

Ynt: Aşk Dediğin...ZAMANIN RAKSINDA



çocuklukta tozpembe zamandı,
misketin degeri dünya kadardı,
vede ölüm ebed kadar uzaktı.

yaş yolun yarısında zaman azaldı,
ne oldu ne olacak, yılları oyaladı,
oldum olacam yılları yılları kovaladı.

şimdi ölüm balyoz gibi ensede,
her nefesin sonunda beni yoklar,
dünyanın degeride tam misket kadar.

Ademoğlu