(2009 da Filistin'de şimdi Bahreyn, Filistin ve tüm İslam coğrafyalarında şehit olan çocuklara..)
Tutulmuş dilim, kelimeler küsmüş
Sürçmeler dost olmuş anlatılmazlığın yurdunda
Ne desem olmuyor ne söylesem yetmiyor
Az yanlışlar çok doğruyu götürüyor
Derdimi dert sahipleri(!) sahiplenmiyor
Derman kaf dağında diyorlar
Oysa becerebilsem ne çok söyleyeceğim ne çok anlatacaklarım var
Üzerime yağan duyarsızlıklar, umursamazlıklar parçalıyor bedenimi
Tüllerle örtülü gözler görmedikçe
Gözyaşları boğuyor, soluk alamıyorum yeryüzünde
Attığım her adımda yıkık dökük hayatlara takılıyorum
Duvarlar yıkılmış yollarıma, duvarlar çekilmiş gökyüzüyle arama
Her sokakta korku, her sokakta yokluk tutmuş köşebaşlarını bu viraneler şehrinde
Çocukları yine gülerken görüyorum
Çünkü burda çocuklar gülerek ölüyorlar
Hazan yeli gibi esiyor ölüm
Ve çocuklar gül gibi gülerek gül kokarak soluyorlar
Heyhat! Heyhat!
zulmün rengini çok çabuk öğreniyorlar
Çok çabuk kavrıyorlar zillet ile izzeti
Yanıyorlar çocuklar yanıyorlar!
Benim için bizim için insanlık için
Ve kahrediyor bu suskunluk
Kırıyor belimi bu sonsuz felçlik
Durun diyorum, duyuramıyorum
Yapmayın demek istiyorum
İnsanlık adına, inandıklarınız adına, adalet adına
Ah! Ah!
Kime diyorum kim dinliyor