Hıristiyanlık hakkındaki yanlışlar zincirinin bir halkası da İsa Mesih’in ölmediği onun yerine kendisini ele veren havarisi Yahuda İskariyot’un Tanrı tarafından İsa’ya benzetildiği ve öldürüldüğüdür. Masal böyle gelişiyor:
“İşte İsa Mesih’i tutuklamak için Yahuda’yla Getsemani bahçesine giren Romalı askerler gecenin köründe Yahuda’yı Mesih’le karıştırdılar çünkü Tanrı Yahuda’yı İsa’ya benzetti. Sonuçta askerler yanlışlıkla Yahuda’yı yakalayarak onu çarmıha gerdiler ve İsa Mesih direk Rab’in huzuruna alındı.”
İlk başta Yahuda’nın İsa Mesih’in yerine geçmesi imkansızdı çünkü Yahuda İsa Mesih’i ele verdiği için vicdan azabı duymuş ve hemen sonra intihar etmiştir (Matta 27:5).
Yahuda’nın kendini öldürmesinin ardından İsa Mesih çarmıha gerilmiştir. Daha önemlisi, İsa Mesih, ölüp dirilmesi gerektiğini havarilerine kendi ağzıyla defalarca önceden belirtmişti (Matta 20:17-18).
Mesih’in kendisi, hizmetinin ölüm ve dirilişle tamamlanması gerektiğini iyi biliyordu, çünkü insanlık uğruna kendi canını vermeye geldi. Ayrıca İsa’dan yüzlerce yıl önce peygamberler Mesih’in dünyaya gelip insanların günahına karşılık ölmesi gerektiğini yazdılar. (Mezmur 22, Zekeriya 12:10, Daniel 9:26)
Örnek olarak Peygamber Yeşaya Mesih’ten yaklaşık 720 sene önce söyle yazdı, “Bizim isyanlarımız yüzünden O eziyet çekti...Kesime götürülen kuzu gibi, kırkıcıların önünde sessizce duran koyun gibi açmadı ağzını. Acımasızca yargılanıp ölüme götürüldü.”(Yeşaya 53:5-7).
Bir araştırmacı peygamberlerin Eski Antlaşma’da Mesih’in ilk gelişiyle ilgili 300’den fazla önbildiride bulunduklarını kaydetmişti. Bu da Mesih’in bakirden doğuşundan ta ölümden 3 gün sonra dirilişine kadar, birçok şaşırtıcı peygamberlik içeriyor. Yeni Antlaşma’ya (İncil) gelince, Mesih’in ölümü hemen hemen her bölümünde geçiyor. Dolayısıyla Mesih’in ölümünü inkâr etmek İncil’in temel taşını söküp atmak anlamına gelir.
Özellikle Mesih imanlıları olarak İsa’nın ölümü ve dirilişi kurtuluşumuzun güvencesidir ve bu gerçekleri inkâr etmek İncil’in müjdesini hiçe indirgemek olur. Mantıksal olarak bakacak olursak, Tanrı, insanlar kendisi hakkında gerçekleri daha kolay kabul etsinler diye mucizeler gerçekleştirir, değil mi? Rivayet edildiği şekliyle Tanrı Yahuda’yı İsa’ya benzeterek öldürülmesine sebep olup İsa’yı ise kendi yanına gizlice yükselttiyse o zaman bu insanların doğruya değil yalana inanmalarına sebep olacaktı. Böyle bir mucize Tanrı’nın doğruluk sıfatına uygun düşmezdi. Bu konuda tarihsel kayıtlar da çarmıhta ölenin İsa olduğunu doğruluyor.
Örneğin — Romalı Takitus — Putperest biri olarak, İsa Mesih’in Pilatus tarafından çarmıha gerildiğini yazmaktadır. 2. yüzyılda yaşamış olan Grek tarihçi Lusian da Hıristiyanlık inancını ilk olarak ortaya koyan adamın idam edildiğini anlatmaktadır. Bu iddiaların sahiplerinden hiçbiri Hıristiyan değildir. Sonuç olarak hangi tarihsel kaynağa bakarsak bakalım, tarih boyunca İsa Mesih’in çarmıha gerildiği kuşkusuzca kabul edilmektedir. Ayrıca, İsa’nın havarileri hem ölümüne hem de ölümden dirilişine görgü tanığı olarak, ölmeyi bile göze aldılar ki Yuhanna haricinde hepsi Mesih uğruna şehit oldular. Yaydıkları imanın merkezi gerçek Mesih’in bedenen ölümden dirildiği ve onlara defalarca göründüğü müjdesiydi.
“İşte İsa Mesih’i tutuklamak için Yahuda’yla Getsemani bahçesine giren Romalı askerler gecenin köründe Yahuda’yı Mesih’le karıştırdılar çünkü Tanrı Yahuda’yı İsa’ya benzetti. Sonuçta askerler yanlışlıkla Yahuda’yı yakalayarak onu çarmıha gerdiler ve İsa Mesih direk Rab’in huzuruna alındı.”
İlk başta Yahuda’nın İsa Mesih’in yerine geçmesi imkansızdı çünkü Yahuda İsa Mesih’i ele verdiği için vicdan azabı duymuş ve hemen sonra intihar etmiştir (Matta 27:5).
Yahuda’nın kendini öldürmesinin ardından İsa Mesih çarmıha gerilmiştir. Daha önemlisi, İsa Mesih, ölüp dirilmesi gerektiğini havarilerine kendi ağzıyla defalarca önceden belirtmişti (Matta 20:17-18).
Mesih’in kendisi, hizmetinin ölüm ve dirilişle tamamlanması gerektiğini iyi biliyordu, çünkü insanlık uğruna kendi canını vermeye geldi. Ayrıca İsa’dan yüzlerce yıl önce peygamberler Mesih’in dünyaya gelip insanların günahına karşılık ölmesi gerektiğini yazdılar. (Mezmur 22, Zekeriya 12:10, Daniel 9:26)
Örnek olarak Peygamber Yeşaya Mesih’ten yaklaşık 720 sene önce söyle yazdı, “Bizim isyanlarımız yüzünden O eziyet çekti...Kesime götürülen kuzu gibi, kırkıcıların önünde sessizce duran koyun gibi açmadı ağzını. Acımasızca yargılanıp ölüme götürüldü.”(Yeşaya 53:5-7).
Bir araştırmacı peygamberlerin Eski Antlaşma’da Mesih’in ilk gelişiyle ilgili 300’den fazla önbildiride bulunduklarını kaydetmişti. Bu da Mesih’in bakirden doğuşundan ta ölümden 3 gün sonra dirilişine kadar, birçok şaşırtıcı peygamberlik içeriyor. Yeni Antlaşma’ya (İncil) gelince, Mesih’in ölümü hemen hemen her bölümünde geçiyor. Dolayısıyla Mesih’in ölümünü inkâr etmek İncil’in temel taşını söküp atmak anlamına gelir.
Özellikle Mesih imanlıları olarak İsa’nın ölümü ve dirilişi kurtuluşumuzun güvencesidir ve bu gerçekleri inkâr etmek İncil’in müjdesini hiçe indirgemek olur. Mantıksal olarak bakacak olursak, Tanrı, insanlar kendisi hakkında gerçekleri daha kolay kabul etsinler diye mucizeler gerçekleştirir, değil mi? Rivayet edildiği şekliyle Tanrı Yahuda’yı İsa’ya benzeterek öldürülmesine sebep olup İsa’yı ise kendi yanına gizlice yükselttiyse o zaman bu insanların doğruya değil yalana inanmalarına sebep olacaktı. Böyle bir mucize Tanrı’nın doğruluk sıfatına uygun düşmezdi. Bu konuda tarihsel kayıtlar da çarmıhta ölenin İsa olduğunu doğruluyor.
Örneğin — Romalı Takitus — Putperest biri olarak, İsa Mesih’in Pilatus tarafından çarmıha gerildiğini yazmaktadır. 2. yüzyılda yaşamış olan Grek tarihçi Lusian da Hıristiyanlık inancını ilk olarak ortaya koyan adamın idam edildiğini anlatmaktadır. Bu iddiaların sahiplerinden hiçbiri Hıristiyan değildir. Sonuç olarak hangi tarihsel kaynağa bakarsak bakalım, tarih boyunca İsa Mesih’in çarmıha gerildiği kuşkusuzca kabul edilmektedir. Ayrıca, İsa’nın havarileri hem ölümüne hem de ölümden dirilişine görgü tanığı olarak, ölmeyi bile göze aldılar ki Yuhanna haricinde hepsi Mesih uğruna şehit oldular. Yaydıkları imanın merkezi gerçek Mesih’in bedenen ölümden dirildiği ve onlara defalarca göründüğü müjdesiydi.
Yorum