Ölüm-ötesi deneyimi

[gulistan_2]

Ölüm-ötesi deneyimi, (near-death experience) bedensel işlevleri bakımından tıbben ölü sayılmış, fakat bir süre sonra reanimasyon (yeniden canlandırma) yöntemleriyle veya kendiliğinden yeniden yaşama kavuşmuş kimselerin bu ölüm ve yeniden yaşama dönüş arasındaki sürede geçirdikleri deneyime verilen addır.

Bilimsel çevreler bu tip deneyimlerin bir çeşit halüsinasyon olduğunu belirtmekteyken,[1][2][3] paranormal uzmanları ve bazı ana-akım bilimadamları bu deneyimlerin ölümden sonra hayata kanıt olduklarını söylemektedirler.[4][5][6]

Terim ABD’nden araştırmacı hekim Dr.Raymond Moody tarafından ortaya atılmıştır. Ölüm-ötesi deneyimi spiritüalistler ve az sayıdaki parapsikologlarca ölümden sonra yaşamın varlığına ilişkin kanıtlardan biri sayılmaktadır.

Moody ve Kubler-Ross'un vardığı sonuçlar
Dr. Raymond Moody ve Dr. Elisabeth Kubler-Ross bu deneyimi geçiren kimselerin anlattıklarının hastanelerde kaydedilen raporları üzerinde çalışmış ve binlerce vakanın titizlikle incelenmesinden sonra şu sonuçlara varmışlardır:

Reanimasyonla yaşama döndürülenlerin anlattıklarında büyük ölçüde ortak noktalar bulunmaktadır.
Öldü teşhisi konulan kimseler, bedenlerinin ölü sayıldıkları sürede, bilinçlerini yitirmemişler, gözleri kapalı oldukları ve yerlerinden kalkmadıkları halde, çevrede olup bitenleri görebilmişler, bilebilmişlerdirler. (Doktorun hemşireyle neler konuştuğu, hemşirenin neyi almak üzere, ne zaman, nereye gittiği vs. Burada, beş-duyunun dışındaki bir algılamanın sözkonusu olduğu ileri sürülür.)
Ölü sayıldıkları sürede yalnızca ameliyat odasında olup bitenleri değil, oda dışındaki, oda duvarlarının ardında cereyan eden olayları bile görmüşler, yaşama döndüklerinde gördüklerini ayrıntılarıyla anlatmışlar, anlattıkları doktorları tarafından tümüyle doğrulanmıştır.

[gulistan_2]

: Ölüm-ötesi deneyimi

İzlenimlerdeki ortak noktalar [değiştir]Moody, Kubler-Ross ve onlar kadar bu konu üzerinde çalışmış olan Dr. Karlis Osis’in inceleme sonuçlarına göre yeniden yaşama dönenlerin anlattıklarında en çok ortak görünen hususlar şunlardır:

1. Bedenin terk edildiği birinci aşamada:

Huzur ve sükûnet duygusu hissetme.
Çekilme veya fırlama tarzında yükselme izlenimi.
Ölüm döşeği görüntüleri denen algılamalarda bulunma (eskiden kaybetmiş olduğu yakınlarına kavuşma, melodi,ışık, renkler, dinsel-mitolojik varlıklar algılama vs.)
Karanlık bir tünele doğru çekilme izlenimi.
2. Bedenin terk edilmesinden sonraki aşamada:

Karanlık tünelden geçtikten sonra her şeyin yeniden aydınlanması.
Fiziksel bedenini (ölü durumdaki vücudunu) ve diğer insanları görme.
Kendini diğer insanlara duyuramama (sesini insanların işitmemesi ve kendisini onların görmemesi; bu duruma rüyalarda da rastlanır.)
Kendini hafif ve mutlu hissetme.
Duvar gibi katı nesnelerin içinden geçebilme.
Fiziksel bedene geri dönmeyi istememe.
Fiziksel aleme ilişkin görüntülerin belli bir süre sonra silikleşip kaybolması.
Tüm yaşamının bir film şeridi gibi gözünün önünden hızla geçmesi.
3. Fiziksel bedene dönüldüğü aşamada:

Işık görünümünde algılanan bir varlığın tekrar dünyaya (fiziksel aleme) dönmesi konusunda kendisini ikna etmeye çalışması.
İradi (isteyerek) veya irade-dışı olarak fiziksel bedene dönme izlenimi.
Fiziksel bedene dönülürken soğukluk duygusu hissetme.

[gulistan_2]

: Ölüm-ötesi deneyimi

Life After Life: The Investigation of a Phenomenon--Survival of Bodily Death , Elisabeth Kubler-Ross ve Raymond A., Jr. Moody
At the Hour of Death , Karlis Osis, Erlendur Haraldsson
1.^ Buzzi, Giorgio. "Correspondence: Near-Death Experiences." Lancet. Vol. 359, Issue 9323 (June 15, 2002): 2116-2117.
2.^ Britton, Willoughby B. and Richard R. Bootzin. "Near-Death Experiences and the Temporal Lobe." Psychological Science. Vol. 15, No. 4 (April 2004): 254-258.
3.^ Blackmore, Susanying to Live: Near-Death Experiences (1993). London, Grafton.
4.^ Grossman, Neil (Indiana University and University of Illinois), Who's Afraid of Life After Death? Why NDE Evidence is Ignored, Institute of Noetic Sciences (IONS), 2002
5.^ Fontana, David (Cardiff University and Liverpool John Moores University), Does Mind Survive Physical Death?, 2003
6.^ London Telegraph, 10/22/2000 article: Soul-searching doctors find life after death, about Drs. Peter Fenwick and Sam Parnia studies of heart attack survivors

[Musavi]

: Ölüm-ötesi deneyimi

gülistan bacım bu deneyler hristiyanlara yapılıyor ve onlar huzura ulaştık diyorlar tersi olması gerekmezmiydi ?

[gulistan_2]

: Ölüm-ötesi deneyimi

bu soru tabii olarak akla geliyor kardesim
konuyla ilgilenmeye basladigimda ve konunun detaylarini iceren bir kitabi da okudugumda bu soruyu kendime bende sormustum, daha sonra söyle düsündüm:
bu verilerin bize veya ölüm ötesini reddedenlere gösterdigi/kanitladigi bir sey var, bedeni fonksiyonlarin durdugu yerde reddedilmeye calisilan ruhun faaliyetleri devam ediyor, bu Allahin bilinmesini istedigi kisim olsa gerek, "ötesinde" ne oldugunun mahiyetini de ister aciklar ister aciklamaz, bu da yasananlari yasayanlar ile alakali kismi olmali

bir baska mesele de, ne ölümün ne de ötesindeki yolculugun detaylarini bilmiyoruz, belki o yasananlar ölümün ta kendisi degilde, geri dönecek olan ruhun (ki bunu Allah zaten biliyor) özel bir deneyimidir, ölümün kendisinden farklidir! yani, bedenin ölümü tattigi fakat ruhun henüz ölüm boyutuna gecmedigi bir durumdur! ne dersin?

[Musavi]

: Ölüm-ötesi deneyimi

bilemiyoruz tabi ki.

[gulistan_2]

: Ölüm-ötesi deneyimi

aslinda bu "ölüm ötesi deneyimi" terimi yabanci kaynakli, onlarin ölümden anladiklari beden fonksiyonlarini gösteren cizgizlerin sifira düsmesi oldugu icin bu terimi kullanmis olmalilar, bu yasadiklari/yasananlar da onlara; bedenin fonksiyonlarini sürdürmesi icin hava gibi su gibi ruha da ihtiyaci oldugunu gösterdigi gibi, ruhun yasamasi icin hic bir seye bagimli olmadigini da gösteriyor, bütün bunlara ragmen bu insanlarin buradan anladiklari elbette ki "ölüm ötesi deneyimi" olacak, bize göre ise gayet acik ki bu "ölüm ötesi" boyuta gecis degil, öyle olsa saniyorum ruh bedene iade edilmezdi! cünkü ölüm kesin bir tarih, kesin bir randevudur