Resul-i ekremin halasi, Abdulmuttalib b. hasimin kizidir. O, erkek kardesi hamza gibi iman etmenin yaninda cocugunu da, Allahin dinine yardim etmeye tesvik ederdi. yüksek bir edebiyattan nasiplenmisti. nitekim babasinin yasinda güzel, ilgi cekici edebi parca ve siir okumustu. ömrünü kerametle gecirmis ve tam bir keramet icinde yasayarak ölmüstü.
Bu haimin öz yasami, kendisini seyyidüssuheda hamza gibi sorumlu addettigini ve sadece keni müslümanligiyla yetinmedigini göstermektedir. seyyidissüheda Hamza, bir sahis olarak sehadet serbetini icmisse de o hanim, cocugunu dine yardim cephelerine katilmaya tesvik ediyordu. bir annenin, sefkatinden dolayi, cocuguna cepheye gitme veya savasa katilma, demesi mümkündür. bu haimin siyaet meydaninda bulunmasi, peygambeirn dinine yardim etmesi icin cocugun tesvik etmesiyle kendini göstermektedir.
islamin ilk yillarinda dine yardim kolay bir is degildi. bazi durumlarda dilsek yardim, savassal yardim konumundadir. düsmanlarin cok, dostlarinsa az oldugu, kuranin ifadesiyle müslümanlarin zayifligin son noktasinda bulundugu ("insanlarin sizi kapip-yakalayivermelerinden korkuyordunuz" enfal 26)
gün, durum böyledir. ayete göre müslümanlar, yabancilarin kendilerini tipki bir sahin veya atmaca gibi kapsamasindan korkuyorlardi. eger kisi, diliyle dine yardim etseydi, silahli olarak dine yardim etmek ister gibi oluyordu.
iste dilsel yardimin tehlikeli oldugu o günde bu hanim cocugunu peygamberin dinini himaye etmeye tesvik ediyordu. öte yandan bu hanim, iyi bir edebiyata sahipti; abdulmuttalib, ölmeden önce ona ve diger kizkardeslerine, edebi zevkini denemek icin kendisinin ölüm agiti olarak siir okumalarini emretmistir. -bunlar da cocuklarini bu edebi zevkle yetistiriyor, onlari sair ve edib olarak meydana getirmeye calisiyorlardi- peygamberin halasi da babasi abdülmuttalibin hem hayatinda hem de ölümünde edebi parca okumustur.
Bu haimin öz yasami, kendisini seyyidüssuheda hamza gibi sorumlu addettigini ve sadece keni müslümanligiyla yetinmedigini göstermektedir. seyyidissüheda Hamza, bir sahis olarak sehadet serbetini icmisse de o hanim, cocugunu dine yardim cephelerine katilmaya tesvik ediyordu. bir annenin, sefkatinden dolayi, cocuguna cepheye gitme veya savasa katilma, demesi mümkündür. bu haimin siyaet meydaninda bulunmasi, peygambeirn dinine yardim etmesi icin cocugun tesvik etmesiyle kendini göstermektedir.
islamin ilk yillarinda dine yardim kolay bir is degildi. bazi durumlarda dilsek yardim, savassal yardim konumundadir. düsmanlarin cok, dostlarinsa az oldugu, kuranin ifadesiyle müslümanlarin zayifligin son noktasinda bulundugu ("insanlarin sizi kapip-yakalayivermelerinden korkuyordunuz" enfal 26)
gün, durum böyledir. ayete göre müslümanlar, yabancilarin kendilerini tipki bir sahin veya atmaca gibi kapsamasindan korkuyorlardi. eger kisi, diliyle dine yardim etseydi, silahli olarak dine yardim etmek ister gibi oluyordu.
iste dilsel yardimin tehlikeli oldugu o günde bu hanim cocugunu peygamberin dinini himaye etmeye tesvik ediyordu. öte yandan bu hanim, iyi bir edebiyata sahipti; abdulmuttalib, ölmeden önce ona ve diger kizkardeslerine, edebi zevkini denemek icin kendisinin ölüm agiti olarak siir okumalarini emretmistir. -bunlar da cocuklarini bu edebi zevkle yetistiriyor, onlari sair ve edib olarak meydana getirmeye calisiyorlardi- peygamberin halasi da babasi abdülmuttalibin hem hayatinda hem de ölümünde edebi parca okumustur.
