Hayat boyunca, bilerek veya bilmeyerek diğerlerinin hakkını çiğnememiş olan çok az insan vardır. Eğer hakkı çiğnenen herkes, “intikam alma” peşinde olursa, sosyal çarpışmalar ard arda gelen zincir halkaları şeklinde sürüp gider. Hâlbuki “af ve göz yumma” bu zinciri kırıp fitne ateşini söndürebilir, hatta birçok yerde suç işleyen kimselerin gaflet uykusundan uyanmalarına ve eğitilmelerine bile yardımcı olur.
Bu konuda Hz. Ali (a.s) şöyle buyuruyor:
“Kardeşini, kendisine iyilik ederek kına; şerrini de ona lütuf ve ihsanda bulunarak geri çevir.” [1]
Yani kusur ve hatanın tekrarlanmaması için en iyi yol, onu affetmektir. Bu yüzden Kur’an-ı Kerim’de Allah Teala muttakilerin sıfatlarını sayarken şöyle buyurmaktadır:
“…Öfkelerini yenerler ve insanların kusurlarını affederler. Allah iyilik edenleri sever.”[2]
Yine Müslümanlara şöyle emretmektedir:
“….Affetsinler ve hoş görsünler. Allah’ın sizi bağışlamasını sevmez misiniz? Allah, bağışlayandır, esirgeyendir.”[3]
“…Kim de affeder ve ıslah ederse, ecri Allah’a aittir… “[4]
Af ve göz yumma, insanın hem bu dünyada, hem de ahirette başarı ve saadetini garanti edecek sıfatlardandır.
İslam Peygamberi (s.a.a) buyuruyor ki:
“Dünya ve ahiretin en iyi huyunu bildireyim mi? Seninle ilişkisini kesenle ilişki kuracak; seni mahrum edene iyilik edecek ve sana zulmedeni affedeceksin.” [5]
“Affetmeyi size tavsiye ediyorum. Çünkü af, insana, izzetten başka bir şey getirmez. Öyleyse birbirinizi bağışlayın ki, Allah da sizi aziz kılsın.”[6]
Şunu da bilmek gerekir ki insan, intikam almaya gücü yettiği halde affederse bir değer ifade eder. Nitekim Hz. Ali (a.s) buyuruyor ki:
“Düşmanına üst olduğun zaman, üst olmanın şükrü olarak onu affet” [7]
“İnsanların affetmeye en layık olanı, ceza vermeye en fazla gücü yetenidir.”[8]
İmam Sadık (a.s) her türlü günah ve pislikten masum olan Ehl-i Beyt’i tanıtırken şöyle buyuruyor:
“Biz bir aileyiz ki, bize zulmedenleri affetmek huyumuzdandır.” [9]
Buradan da, af meselesinin ne kadar önemli bir konu olduğunu daha iyi anlamaktayız.
Yine İmam Sadık (a.s) buyuruyor ki:
“Kudret zamanı affetmek, peygamber ve muttakilerin (takva ehli olanların) ahlakındandır.”[10]
———–
1- Nehc’ül-Belağa, s. 1155.
2- AH İmran suresi, 134. ayet.
3- Nur suresi, 22. ayet.
4- Şura suresi, 40. ayet.
5- Usul’ül-Kafı, s.361.
6- Usul’ül-Kafı, s.361.
7- Nehc’ül-Belağa, s.1082.
8- Nehc’ül-Belağa, s. 1102.
9- Vesail’üş-Şia, c.2, s.224.
“Yaşayış Dini İslam” kitabından alıntıdır.
Bu konuda Hz. Ali (a.s) şöyle buyuruyor:
“Kardeşini, kendisine iyilik ederek kına; şerrini de ona lütuf ve ihsanda bulunarak geri çevir.” [1]
Yani kusur ve hatanın tekrarlanmaması için en iyi yol, onu affetmektir. Bu yüzden Kur’an-ı Kerim’de Allah Teala muttakilerin sıfatlarını sayarken şöyle buyurmaktadır:
“…Öfkelerini yenerler ve insanların kusurlarını affederler. Allah iyilik edenleri sever.”[2]
Yine Müslümanlara şöyle emretmektedir:
“….Affetsinler ve hoş görsünler. Allah’ın sizi bağışlamasını sevmez misiniz? Allah, bağışlayandır, esirgeyendir.”[3]
“…Kim de affeder ve ıslah ederse, ecri Allah’a aittir… “[4]
Af ve göz yumma, insanın hem bu dünyada, hem de ahirette başarı ve saadetini garanti edecek sıfatlardandır.
İslam Peygamberi (s.a.a) buyuruyor ki:
“Dünya ve ahiretin en iyi huyunu bildireyim mi? Seninle ilişkisini kesenle ilişki kuracak; seni mahrum edene iyilik edecek ve sana zulmedeni affedeceksin.” [5]
“Affetmeyi size tavsiye ediyorum. Çünkü af, insana, izzetten başka bir şey getirmez. Öyleyse birbirinizi bağışlayın ki, Allah da sizi aziz kılsın.”[6]
Şunu da bilmek gerekir ki insan, intikam almaya gücü yettiği halde affederse bir değer ifade eder. Nitekim Hz. Ali (a.s) buyuruyor ki:
“Düşmanına üst olduğun zaman, üst olmanın şükrü olarak onu affet” [7]
“İnsanların affetmeye en layık olanı, ceza vermeye en fazla gücü yetenidir.”[8]
İmam Sadık (a.s) her türlü günah ve pislikten masum olan Ehl-i Beyt’i tanıtırken şöyle buyuruyor:
“Biz bir aileyiz ki, bize zulmedenleri affetmek huyumuzdandır.” [9]
Buradan da, af meselesinin ne kadar önemli bir konu olduğunu daha iyi anlamaktayız.
Yine İmam Sadık (a.s) buyuruyor ki:
“Kudret zamanı affetmek, peygamber ve muttakilerin (takva ehli olanların) ahlakındandır.”[10]
———–
1- Nehc’ül-Belağa, s. 1155.
2- AH İmran suresi, 134. ayet.
3- Nur suresi, 22. ayet.
4- Şura suresi, 40. ayet.
5- Usul’ül-Kafı, s.361.
6- Usul’ül-Kafı, s.361.
7- Nehc’ül-Belağa, s.1082.
8- Nehc’ül-Belağa, s. 1102.
9- Vesail’üş-Şia, c.2, s.224.
“Yaşayış Dini İslam” kitabından alıntıdır.
Yorum