SEBIL'in "inkilab mezalimi" sütununda yayinlanmasi icin, gelecegin nesline ibret olacak ve "özgürlük!" den dem vuranlarin yüzlerine samar olup inen bir hadiseyi nakletmek istiyorum.
Hadiseyi, batililastirmak ve cibiliyetten, maneviyattan kurtulmak pahasina zorbalarca istibdat altina tutulan, zulümden kan agliyan binlerce anadolu köylüsünün birisi anlatiyor. buraya ismini yazmiyorum bu htiyarin. onun son demlerini de birkac zibidi cikip zehir etsin istemem. sadece bana anlattigini size nakledecegim. onun anlatisindaki izdirap dolu hissiyati tamaiyle vermek mümkün degil. fakat gayret gösterecegim.
söyle anlatti:
"malum yillardi evlad...mevsim güz.. her an cenderme korkusuyla yasadigimiz, yanyana gelip derdimizi bile dökemedigimiz kara günlerden biriydi. bir baykus cikageldi Artanova'nin kunduzagili köyüne. ne kadar ahmak ve ne kdar korkakmisiz; coluk cocuk korkudan aglasiyor, bizler titresiyoruz. bir zabitle alti cenderme köyü bastilar. hemen ahmed efendiyi cagirdilar. soyadi duran'dir. sonradan kanun cikinca verdiler. bu ahmet efendi alim adamdi. tokat ve havalisinden devlet adamlari da dahil herkes tarafindan taninirdi. kuran okuturdu. ilmi üstüne civarda yoktu. o zaman simdiki gibi imam- hatip mektebi nerde öyle...kizlarimizin hamile döndügü fuhus yuvasi haline gelen köy enstitüleri vardi.
fakirdik. bari ilmen fakirligimizi telafi edelim diye ahmed efendi bizi okutuyordu. cendermeler biraz sonra kucaklarinda kurani kerimlerinde bulundugu kitaplari getirdiler.
zabit kitaplari yere atmalarini emretti.
duraklamak nere?..cendermeler hemen attilar.
ahmed efendi dayanamadi, zabite hitaben:
-efendi yegen, icinde kurani azimüs san da mevcud. sen Allahtan korkmazmisin?.. dedi.
zabit kizdi, hocamizin üstüne yürüdü. olanca hinciyla vurmaya basladi. hocamizin yüzü sakali kan icinde kaldi. oluk gibi kan akiyordu, elleri kelepcli bircare ihtiyarin yüzünden.
-Allahtan korkmaz imansiz, bu yaptigin yanina kalmaz isnaAllah...diye inledi.
zabit köpürdü bagidi:
-kes sesini, seni boynuna ip takar köpek gibi köy köy dolastiririm! dedi. bu laf, kunduzagilli köylüsünün hala kulaklarindadir. sonra, hocamizi cendermeler koltukladilar. buna ragmen inler gibi konusuyordu:
-köpek de Allahin mahlukudur. fakat zalim degildir. su zulümleri gören ve boyun egen insan olacagima köpek olsam iyiydi...
zabit küplere bindi. fkat bu defa hic beklemedigimiz bir hareketi yapti. cendermenin elinden kurani kerimialdi. parcaladi. ayaginin altina alip cignemeye basladi. cendermelere de cignemelerini icin bagirdi.
dehset verici bir gündü, evlad. Allah bir daha göstermesin. seneler sonra bu hadisedeki cendermelerden birisine sivasta tesadüf ettim. kocamisti. yanatim yanina, hatirladi. cok agladi. teskereden sonra gözüne sis inmis. cok cok pisman olmus. ben asil o zabiti merak ediyordum. sordum. sarkda feci surette öldürüldügünü söyledi"
(Recep seyhan, turhal, sebil)
Hadiseyi, batililastirmak ve cibiliyetten, maneviyattan kurtulmak pahasina zorbalarca istibdat altina tutulan, zulümden kan agliyan binlerce anadolu köylüsünün birisi anlatiyor. buraya ismini yazmiyorum bu htiyarin. onun son demlerini de birkac zibidi cikip zehir etsin istemem. sadece bana anlattigini size nakledecegim. onun anlatisindaki izdirap dolu hissiyati tamaiyle vermek mümkün degil. fakat gayret gösterecegim.
söyle anlatti:
"malum yillardi evlad...mevsim güz.. her an cenderme korkusuyla yasadigimiz, yanyana gelip derdimizi bile dökemedigimiz kara günlerden biriydi. bir baykus cikageldi Artanova'nin kunduzagili köyüne. ne kadar ahmak ve ne kdar korkakmisiz; coluk cocuk korkudan aglasiyor, bizler titresiyoruz. bir zabitle alti cenderme köyü bastilar. hemen ahmed efendiyi cagirdilar. soyadi duran'dir. sonradan kanun cikinca verdiler. bu ahmet efendi alim adamdi. tokat ve havalisinden devlet adamlari da dahil herkes tarafindan taninirdi. kuran okuturdu. ilmi üstüne civarda yoktu. o zaman simdiki gibi imam- hatip mektebi nerde öyle...kizlarimizin hamile döndügü fuhus yuvasi haline gelen köy enstitüleri vardi.
fakirdik. bari ilmen fakirligimizi telafi edelim diye ahmed efendi bizi okutuyordu. cendermeler biraz sonra kucaklarinda kurani kerimlerinde bulundugu kitaplari getirdiler.
zabit kitaplari yere atmalarini emretti.
duraklamak nere?..cendermeler hemen attilar.
ahmed efendi dayanamadi, zabite hitaben:
-efendi yegen, icinde kurani azimüs san da mevcud. sen Allahtan korkmazmisin?.. dedi.
zabit kizdi, hocamizin üstüne yürüdü. olanca hinciyla vurmaya basladi. hocamizin yüzü sakali kan icinde kaldi. oluk gibi kan akiyordu, elleri kelepcli bircare ihtiyarin yüzünden.
-Allahtan korkmaz imansiz, bu yaptigin yanina kalmaz isnaAllah...diye inledi.
zabit köpürdü bagidi:
-kes sesini, seni boynuna ip takar köpek gibi köy köy dolastiririm! dedi. bu laf, kunduzagilli köylüsünün hala kulaklarindadir. sonra, hocamizi cendermeler koltukladilar. buna ragmen inler gibi konusuyordu:
-köpek de Allahin mahlukudur. fakat zalim degildir. su zulümleri gören ve boyun egen insan olacagima köpek olsam iyiydi...
zabit küplere bindi. fkat bu defa hic beklemedigimiz bir hareketi yapti. cendermenin elinden kurani kerimialdi. parcaladi. ayaginin altina alip cignemeye basladi. cendermelere de cignemelerini icin bagirdi.
dehset verici bir gündü, evlad. Allah bir daha göstermesin. seneler sonra bu hadisedeki cendermelerden birisine sivasta tesadüf ettim. kocamisti. yanatim yanina, hatirladi. cok agladi. teskereden sonra gözüne sis inmis. cok cok pisman olmus. ben asil o zabiti merak ediyordum. sordum. sarkda feci surette öldürüldügünü söyledi"
(Recep seyhan, turhal, sebil)
