Din insanların vazgeçemeyeceği bir ihtiyaçtır. Çünkü Allah’a inanmayanlar bile, bunaldıkları zamanlarda ‘Allah’ım...’ demeğe başlarlar ve kendilerine bir dayanak ararlar.
İnsanın bir bedeni, bir de ruhu vardır. Yemek, içmek... bedenin ihtiyacıdır. Bunlar yerine getirilmezse hastalık başlar. Ruhun da ihtiyaçları vardır, bu ihtiyaçların başında da dine bağlanma ve Allah’a inanma gelir. Ruhun ihtiyaçları giderilmediği zaman ruhi hastalıklar başlar. Bedeni hasta olanın zararı çoğu zaman kendine, ruhu hasta olanın zararı bütün toplumadır. Kısaca din; insan için zaruri bir ihtiyaçtır.
Din beşeriyetle doğmuş ve onunla kıyamete kadar devam edecektir. İnsanlardaki din duygusunun kaynağı, fıtridir. Yani; insanın yaratılışı ile birlikte ortaya çıkmıştır. Nerede ve ne zaman bir insan yaşamışsa onunla birlikte hak veya batıl bir inanç ve ibadet de var olmuştur.
Din gerçeği, hayatı teneffüs eden her insan için olmuş ve olacaktır. Asıl olan din gerçeğini bilip, gerçek dinle hayatı mamur etmek ve yaşamı anlamlandırmaktır. Eğer din gerçeği, batıl dinle yani beşeri din anlayışıyla doldurulmaya çalışılırsa (ki, şu an bu böyledir) o zaman insanlığın ve özellikle Müslümanların başı hiçbir zaman ayık olmaz.
Tıpkı içmeden sarhoş olanlar gibi gözleri hakkı görmez, kulaklar hakkı işitmez, diller hakkı konuş ve akıllar hakkı idrak etmez hale gelir. Böyle bir var oluş da hayatı zehir zıkkım eder ve yaşamı da çekilmez hale getirir.
Din gerçeği insanlardan kaçmaz. Fakat insanlar dinin gerçeklerinden kaçarlar. Çünkü gerçekler, saklamakla kaybolmaz, gömmekle çürümez ve onları yasaklamakla da bir yerlere varılmaz.
Bilakis bütün bunlar din gerçeğinin takipçisi olanlar için birer kıymettir. Çünkü aydınlığı ancak karanlık yok etmeğe çalışır, hakkı ancak batıl örtmeye çalışır, gerçekleri ancak cehalet susturmaya çalışır ve iyilikleri ancak kötülükler yasaklamaya çalışır ki, bütün bunlar sadece çalışırlar, ama bütün çalışmaları nasıl daha önce boşa çıkmışsa bugün de boşa çıkmaya namzettir.
Din gerçeği, kabullenmekle tükenmez, inkar etmekle bitmez ve yasaklamakla kaybolmaz. Hiç kimse kendisini aldatmasın.