Bir gün Hz. Resulullah Sallallahu aleyhi ve alihi ve sellem’ in hizmetçisi Suban o hazrete arz etti: Babam ve annem size feda olsunlar ey Allah’ın resulü! Kıyamet ne zaman kopacaktır? Allah’ın resulü buyurdular: Kıyamet için ne hazırladın ki ondan soruyorsun? Arz etti: Ey Allah’ın resulü! Benim Allah ve resulünü sevmekten başka kıyamet için çok fazla bir amelim yok. Hazret buyurdular: Allah’ın resulünü ne kadar çok seviyorsun? Arz etti: Seni hak üzerine nebi olarak seçene ant olsun ki! Senin muhabbetin benim kalbimde öyledir ki beni kılıçla parça parça doğrayıp, hızarla kesip, makasla parçalara ayrıp ateşte yakmaları ve değirmen taşında un ufak etmeleri size veya yaranlarınızdan birine kin besleyip hıyanet etmemden daha iyi ve kolaydır. Benim yanımda en sevgili şahıs, sizden sonra sizin en çok sevdiğinizdir. En kötü ve düşman olduğum kimse ise size veya Ehli Beyt’inize düşman olan veyahut sizi sevmeyenlerdir. Ey Allah’ın resulü! Benim size ve sizi sevenlere olan sevgim, sizin düşmanlarınıza veya dostlarınızın düşmanlarına olan nefret ve düşmanlığım böyledir, eğer Allah bu muhabbet ve düşmalığı banden kabul ederse şüphesiz ki ben saadete erişenlerdenim. Ama eğer bunda başka daha fazla bir amel istenirse güvenip itimat edebileceğim veya üzerine hesap yapabileceğim bir amelim yoktur. Sizi ve bütün ashap ve yaranlarınızı seviyorum, gerçi şu anda yaptığımdan daha fazla amel işlemeye gücüm var ama tembellik ediyorum. Hz. Resulullah Sallallahu aleyhi ve alihi ve sellem buyurdular: Seni cennetle müjdeliyorum, zira gerçektende kıyamet günü insan sevdiği kimseyle haşır edilecektir. Ey Suban! Eğer senin günahların yer ile Allah’ın arşını dolduracak derecede bile olsa, bu sahip olduğun velayet ve sevgi sayesinde o günahlar güneşin bir taşın üzerine doğduğu anda ordaki gölgenin kaybolmasından yahut güneş batarken ışığın o taşın üzerinden kaybolmasından daha çabuk silinir ve ortadan gider.
Kaynak: Tefsiri İmam Hasan Askeri s. 370, Bihar-ul Envar c. 27 s. 100, El-Katra c. 2 s. 117
Kaynak: Tefsiri İmam Hasan Askeri s. 370, Bihar-ul Envar c. 27 s. 100, El-Katra c. 2 s. 117