ZÜLEYHA
Züleyha Yusuf’ta hep aradı onu
Gözlerini kaybetti, gözünü buldu
Sandı yandı, gerçekte kavruldu
Yapmacık aniden, hakikat oldu
Engebeli taş üstünde beklerken
Engebeli, taş değilmiş aslen
Taşa sabrı ilmik ilmik işlerken
Meğer taşa değilmiş ki işlenen
Bir yılışık sultan idi
Bir ama ihtiyar oldu
Caka satan gençliğini
Pişmanlıkla anar oldu
Ne Amon da var bu huzur
Ne büyük o ne uludur
Bir taş işte, up un olur
Züleyha;
Aşk tahtında,
Yusuf’un rabbini, bulur
Fıtratın bozulmayan saklı hakikati
Soluksuz çölün tatlı meltemi
Züleyha’nın aşk hecesi
Tek aranan sensin ilahi
Hep aranan sensin ilahi
Ey her şeyin bir tek rabbi